Het busje zou mij tussen 8 en half negen op halen. Het kwam om kwart over 8, dat is toch timen, nietwaar.?De bagage ging achterin het busje. Er waren nog 4 plaatsen over. Maar de chauffeur wist precies waar hij moest zijn. We vertrokken dan ook redelijk snel. Er ging 1 Laotiaans echtpaar mee. De man zat samen met nog een Duitse vrouw achterin, tegen de hoog opgestapelde bagage. Ik vond het levensgevaarlijk. Ik had een hele goede plek, een stoel alleen bij de uitgang, perfect. De weg naar het zuiden is echt een heel stuk beter dan naar het noorden. De weg echter naar de ferry, was vreselijk. Alleen maar kuilen, die weg was gelukkig ook niet zo erg lang. Het busje stopte een 150 voor de ferry plaats. Er zaten 5 Belgen in het busje, kon eindelijk weer eens Nederlands praten. Bij de Mekong aangekomen zagen we geen ferry. Alleen wat bootjes. We liepen naar het ticketbureau. Daar moesten we het buskaartje inleveren. De mensen naar Don Det kregen een blauw kaartje en de mensen naar Don Khon een geel kaartje. Ik vond het perfect georganiseerd. De ferry bleek één van de bootjes te zijn. Maar Laos zou Laos niet zijn als het zomaar in 1 keer goed ging. Ik moest mijn rugzak het eerst in de boot doen, want ik ging naar Don Khon. Vervolgens deden anderen hun rugzak in de boot. ik moest achteraan zitten, dus dacht weer perfect georganiseerd. De boot zat vol met mensen, maar er lagen nog heel wat rugzaken op de kade. Er waren inmiddels ook mensen aangekomen uit een tweede busje. De hoop rugzakken werd steeds groter. Opeens moesten alle mensen naar Don Det er weer uit. Ook alle bagage ging er weer uit. Inclusief de mijne. Ik moest blijven zitten en er kwamen nog 3 anderen bij. Mijn bagage bleef liggen. Gelijk tegen die jongen gezegd dat het toch echt mee moest. Enfin toen dat geregeld was vertrok de boot. Geweldige mooie boottocht. Alleen dat was het al waard om hierheen te komen. Af en toe wat huisjes (guesthouses) aan de kant. Schitterende palmbomen. Overal plukjes eilandjes, zo kom je wel aan 4000. We landden bij een ponton van zo'n 16 vierkante meter. Er was niet veel te zien, alleen wat lege, veredelde, tuktuks. Maar er was wel een zo te zien goed restaurant. Ik vroeg of er vervoer was op het eiland, ja dat was er. Waar moest ik heen? Ik noemde de naam van mijn guesthouse, ze zei het is om de hoek, een 100 m. lopen. Op mijn booking stond, 1,5 km van het centrum...Omdat ik 's morgens alleen wat crackers gegeten had, te vroeg om brood naar binnen te krijgen, besloot ik eerst een broodje met gebakken ei te gaan eten. Schitterend uitzicht op de rivier. Het was ook erg lekker. Toen de rugzak op en op zoek naar het hotel. Inderdaad na een tiental meters lopen zag ik het bordje al van mijn guesthouse. Geweldig plekje. Het overtrof mijn stoutste verwachtingen. Zelfs internet. Ik heb een eigen terras met stoelen, tafeltje en hangmat. Maar zou daar niet in durven te gaan liggen. Het ziet er niet echt betrouwbaar uit. Maar vind zoiets toch vreselijk, dus geen probleem. De kamer is ook heel simpel, maar echt alles werkt. Het is schoon. Ze kwam direct 2 flesjes water brengen. Een heerlijk bed, iets anders dan het vorige stenen bed. Besloot gelijk hier 2 nachten bij te boeken. Dacht van tevoren als het niets is, ga ik op zoek naar wat anders. Inmiddels kreeg ik Spaanse buren. Heel erg aardig. Ik betaalde bij Booking bijna 2 keer zoveel. Voor de andere 2 nachten zit ik hier voor €5 per nacht. Ongelooflijk. Verder zou je verwachten dat hier alles peperduur is, want er zijn geen auto's. Alles wordt per boot aangevoerd en verder getransporteerd met scooter of tuktuk. Maar dat valt erg mee. Nog nergens zo goedkoop ontbeten als hier. En ook water en cola zero gewone prijzen. iets duurder dan in Pakse, de grote stad. Maar heb in veel plaatsen hetzelfde als op het eiland betaald. Een fiets huren is ook maar een euro. Ben even wat gaan lopen. Het centrum bestaat pakweg uit een huis of 40, waarvan 2 "supermarkten" Daar kon ik een fles whiskey kopen voor €1, 50. Ben naar de Franse brug gelopen, die het eiland met Don Det verbindt. Lekker fruit gegeten en een biertje op mijn terras gedronken. Met een geweldig uitzicht. 's Avonds cola met whiskey gedronken op mijn terras. Geweldig genoten van de rust. Ook in de douche werkte alles perfect, had de afgelopen 2 dagen geen warm water, dat vind ik dus vreselijk. Maar de geiser van die kamer werkte niet. Hier heerlijk. Terwijl ik me hier had ingesteld op 5 nachten koud water. Kortom een sprookje. Ach het ziet er simpel uit, het is meer luxe kamperen, maar alles is er. Met de fiets op pad naar de waterval. De rit er heen was schitterend, al moest ik zelfs met de fiets af en toe lopen vanwege de diepe kuilen/groeven in het pad (weg kun je het niet noemen). Het platteland vond ik verrassend mooi. Er werd ook nog wel wat rijst verbouwd. Had geen idee hoe ver het was. Was nog geen toerist tegen gekomen, maar ik zag een bordje en daar kwamen ook 2 fietsers aan. Het bleken 2 Amerikanen te zijn. Zij gingen ook naar de waterval. Opeens zagen we een restaurantje. De fiets neergezet. We liepen over een zeer wiebelige hangbrug, over wild stromend water. De Amerikanen zeiden ga met ons mee. Wilde vragen of ze een foto van mij op de brug wilden maken, maar vond het te eng. We liepen eerst naar boven omdat we dachten dat we daar op de waterval keken, maar dat was niet zo. Weer terug en het pad naar beneden gevolgd. De Amerikaan hielp me een paar keer. Was misschien niet nodig, maar dit was zonder risico. Daar keken we op de waterval, al was het meer een stroomversnelling. Wel heel indrukwekkend. Dus daar maar een foto. Terug gewandeld. Er was ook nog een bruggetje naar Franse fortificaties. Ik ging alleen. de Amerikanen hadden meer belangstelling voor een biertje in het restaurantje. Ik kwam een visser tegen die zijn netten binnen haalde. Hij maakte daarvoor halsbrekende toeren. Na een paar bruggetjes hield ik het voor gezien. ik vond het te gevaarlijk, want die bruggetjes vertrouwde ik voor geen meter. Al vloog die man erover heen. Maar ja ik ben ook geen 20 meer. Kwam dus ook in het restaurant terecht, maar dan voor een cola, one coke a day, keeps the docter away. De andere kant om, terug gefietst. Het was prachtig. Vooral omdat de zon al best laag stond. Het is hier nl om kwart voor zes al donker. Ik zat te eten, de Duitsers vroegen of ze erbij konden komen zitten. Dat vond ik erg gezellig. Heerlijk nog ff op mijn terras gezeten met een drankje. De volgende dag ging ik naar Don Det. De brug over en besloot dwars over het eiland te gaan. De Duitsers hadden gezegd dat de westkant niet zo mooi was. Het was heel mooi en erg warm. Daardoor ook bijna niemand gezien. Kwam uit bij de landingsplaats voor de "ferry". Besloot westelijk te gaan, volgens mij moest daar het eindpunt van het eiland zijn. Dat was ook zo. Maar geen mooi plekje. Een 80 m terug was een heel leuk restaurantje, tegenover een landingsplaats. Voor mijn gevoel voor boten die meer op een ferry leek. Ging daar lunchen. Zag de ferry aankomen en daarop een gigantische motor. Ik maakte foto's, zag dat het toeristen waren. Ik sprak ze aan of ze de foto's wilden hebben. Heel graag. Het bleek een Engels stel te zijn die een jaar met de motor rondtrokken. Ze waren dwars door Europa, Kirgizstan, enz. naar Azië gereden. Echt geweldig avontuur. Bewondering voor. Zij gingen verder en ik met mijn lunch. Toen ik weer op de fiets zat en de andere landingsplaats weer passeerde was ik eigenlijk alweer heel snel bij Don Khon. Heel leuk om mijn optrekje van die kant te zien. Ik besloot toch nog de kant langs de Mekong op te fietsen, want vond het nog te vroeg om te stoppen. Zag een bordje staan met zelfgemaakte icecream, wist niet wat ik me daar bij voor moest stellen. Ik het smalle pad ingeslagen. Echt niets gezien wat eventueel op iets zou lijken waar je dat kon maken. Er was een pad. Ik kwam bij het water uit, waar een behoorlijke stroming was. Het pad ging toch nog verder, weer de fiets op, maar toen stopte het al heel snel. Ik reed terug naar het grotere pad. Daar weer noordwaarts gefietst, zo dicht mogelijk langs de Mekong. Ik vond het adembenemend mooi. Denk dat die Duitsers dit pad niet hebben gelopen. Want ik vond het minstens net zo mooi als de oostkant van het eiland. Ik had geen zin om midden door het eiland terug te gaan, dus hetzelfde pad terug. Waar het landschap met de lage zon fantastisch mooi kleurde. Af en toe waren er nog wat mensen aan het werk. Ging in het dorp eten. Was wel lekker, maar niet bijzonder. Was blij dat ik mijn dazer mee had, want er kwamen steeds honden aan tafel. Het was weer een schitterende dag. Nu nog naar het uiterste zuiden van mijn eigen eiland. Dat was ongeveer 6 km. Dacht er een uur over te doen met die slechte weg. Ging ook dwars over het eiland. De weg was echter verrassend goed, op een paar stukken na. Moet ik er wel bij zeggen dat ik mijn maatstaven erg naar beneden heb bijgesteld. Want het blijven zandpaden. Tot mijn geruststelling zag ik ook 2 keer een bordje bycicle repair. En bij 1 zag ik ook een mens, althans ik zag er 1 slapen. Na 25 mintuten was ik er al. Zag een schitterende bougainville in bloei staan. Ook wat naambordjes waar je heen kon. Totaal overbodig, want het was zo klein. Toen ik bij het bordje was zag ik de Mekong al. Maar toen ik steeds dichterbij kwam, was die overweldigend. Zo breed, zo mooi. Het water zo stil, heel bijzonder, omdat het een paar km. eerder, het één en al herrie was van de snelstromende rivier. De dolfijnen zag ik echter niet. Er was een heel leuk restaurantje, ondertussen was het lunchtime, kwam mooi uit. Er was ook nog een toilet. Ik moest, maar dacht, moet ik daar heen. Opnieuw was het verrassend schoon, zag er alleen niet uit. Ook waar de afwas werd gedaan zag er niet uit, maar zag dat pas toen ik gegeten had. Er was ook een viewpoint. Het waren 150 treden, had ze geteld. Het was geheel was echter niet de moeite waard, al zag ik er prachtige groet vlinders. Die helaas, net als je denkt dit is de ultieme foto, wegvlogen. Dat is meestal met vlinders. Nog door het dorpje gefietst, was erg gauw klaar. Was blij dat ik daar niet zat. Omdat het wederom nog vroeg was besloot ik nog naar het strand te gaan. Had nl gelezen dat er een heus strand was en wilde dat wel zien. Dacht dat ik dwars door moest kunnen steken, maar bij de eerste afslag zag ik op mijn google maps dat het pad nergens heenging. Maar zowaar na een tijdje gefietst te hebben zag ik een bordje. Het stond zo verscholen dat ik het op de heenweg niet gezien had. Aan het einde stond opnieuw een bordje, was dus vrij simpel. Hoorde aan de rechterkant veel herrie van stromend water, voor mij gevoel moest de Somphamit waterval hier ook niet ver vandaan zijn. Het geruis werd minder, het pad ook. Het ging naar beneden. Had het vermoeden vlakbij het strand te zijn. Ging lopen want was niet te doen. Opeens, heel verrassend, zag ik daar het strand. Het was een gek gezicht opeens strand te zien. Aan beide kanten geflankeerd door restaurantjes, annex bootverhuur. Er was zowaar ook nog een man of 4 bezig. Er kwam er direct één naar mij toe en vroeg dolfins? Ik begon te lachen, hij liep direct weg. Wist wel dat ik wist dat je ze op dit moment van de dag echt niet ziet. Liep nog ff naar het water, waar het behoorlijk rotsig was. Er lagen ook nog 2 toeristen op het strand. Ging weer terug en besloot zo'n klein pad in te gaan. Wilde naar beneden lopen, maar de weg werd versperd door een buffel. Ging eerst maar een ander pad in, met dichte begroeiing. geen mens te zien. Maar heb altijd een fluitje mee, al heb je daar niets aan als je dood bent, maar voor mijn fans toch een geruststelling. Het was er prachtig. wilde toch ook naar beneden. Toen ik bij mijn fiets terug kwam, was die buffel van het pad verdwenen. Ik ging heel rustig voetje voor voetje naar beneden. Daar waren een paar buffels in het water. De boer liet ze 1 voor 1 uit. Het was wel een komisch gezicht hoe hij die buffel weer naar boven leidde. Weer op de fiets zag ik na een paar minuten een bordje dat de waterval er inderdaad dichtbij was. Nog 400 m stond er op. Ik er toch maar heen, wilde eigenlijk de volgende dag gaan, maar had het dan maar gehad. Ik kwam daar en zag dat er een heel "pretpark" bij was. Daar zat ik niet op te wachten. Zag een stel langs het water lopen en besloot dat ook te proberen, maar je komt gewoon niet bij de waterval uit. Vroeg bij het kantoortje of je een kaartje voor de waterval moest kopen, dat bleek het geval. Had er niet zoveel zin in. Dacht ga eerst eens kijken op internet of het de moeite waard is. Was voor hier aardig prijzig. Kan ik zeer ruim van dineren. Rustig terug gefietst, ging 's avonds eens de andere kant op voor een restaurantje. Naast mijn optrekje zag het er nl schitterend uit. Het was ook prachtig verlicht en je keek uit op het water. Het eten was goed, maar niet bijzonder. mijn laatste dag op Don Khon ging ik eerst een ticket naar Pakse regelen. Gewoon bij het guesthouse, erg gemakkelijk. Was nog 50 cent goedkoper dan ik heen gegaan was. Dacht zal van hieruit wel duurder zijn, maar dat was niet zo. Had een heel leuk restaurantje op Don Det gezien en wilde daar lunchen. Ging weer langs de westkant naar het einde, vond dat erg mooi. Bij het restaurantje aangekomen vond ik het toch niks. Je moest je schoenen uitdoen waar ik al een pokke hekel aan heb. En er zaten wat elitaire figuren. Zag er wel prachtig uit. Terug gefietst, had een ander leuk plekje gezien. Had ook nog een baguette met gebakken ei (wat zijn die hier heerlijk) Alleen geen water of cola, alleen shakes en dat vind ik niet lekker. Dacht dan maar verder. Hij zag dat en zei dat ik in de shop aan de overkant drinken kon kopen. Het plekje was erg mooi dus een 20 m. verder op mijn drinken gekocht. De gebakken ei was overigens heel lekker en keek op een ander eilandje met tempel uit. Was gauw weer terug bij de brug naar mijn eiland. Ging nog ff naar de tempel, zag dat je ook nog verder kon. Daar weer sluip door, kruip door. Fiets neergezet, kwam er niet verder ermee. Zag weer buffels en wat stroomversnellingen, de waterval hoorde je, maar je kon er dus echt niet bijkomen. Alleen door een ticket te kopen. Nou ja nog wat te wensen voor de volgende keer. Bij de tempel stond de zon ontzettend mooi op de monnikenkleding die te drogen hing. Die oranje kleur blijft mij fascineren tegen de bruin-rode achtergrond. Terug bij mijn guesthouse zat het restaurantje vol met (zo te horen russen) lallende mannen. Vroeg daarom of ze de fruitsalade op mijn terras wilde brengen. Dat deed ze graag. 's Avonds maar weer bij mijn eigen guesthouse gegeten daar vond ik het eten het lekkerst. De kokkin, vroeg wat mijn dazer was. Ik uitgelegd. Nou wilde ze graag proberen, ze hield ook niet van honden. Enfin aan de overkant liep een hond, ze vroeg of ze mijn dazer mocht. Zij er heen. Ze vond het geweldig en ging nog achter een andere hond aan. Het was heel grappig om te zien. Daarna was het helaas inpakken geblazen, wat waren het mooie dagen en zo rustig. alleen de laatste dag heb ik een vrachtautootje gezien. Die grote flessen water rondbracht. Een minibusje. En een vrachtautootje met plaatsen om kayakers te vervoeren naar hun plek. Verder hoorde je af en toe een tuktuk/scooter. De motorbootjes op het water hoor je ook, maar dat is een heel leuk geluid. Om half elf zou ik opgehaald worden bij mijn hotel. Ik mijn bagage al aan de waterkant neergezet, had daar nl steeds boten gezien. Toen ik daar naar toeliep zag ik mijn geest al dwalen. Hoe kwam je daar zonder kleerscheuren in de boot. Enfin om tien voor 11 kwam zijn "friend" over het pad aanlopen en vroeg of dat mijn bagage was. Had wel een boot voorbij zien komen, maar dacht is zeker niet voor mij. Hij nam mijn bagage mee en we liepen een 50 m. verderop waar een goede steiger was om de boot in de komen. Was helemaal blij. Eruit was was moeilijker, er lagen nog een paar bootjes naast. Die boten wiebelden erg. Kreeg mijn vingers nog tussen de twee boten, Deed zeer, maar kon ze gelukkig nog net op tijd terugtrekken. Je weet dat je dat niet moet doen. Maar als het zo wiebelt, is je reactie om iets vast te pakken. De man van de boot liep mee naar de plek waar ik de vorige keer met de bus aangekomen was. Goede verzorging. Daar moest ik het ticket van het hotel inleveren en kreeg van man een groen ticket terug. Dat ticket moest ik een kwartier later weer bij dezelfde man inleveren. Alleen stond hij nu bij het busje. Echt als je weer meer mensen in Nederland aan het werk wilt hebben, moet je zeker hier gaan kijken. Ze weten veel, vooral nutteloze, banen te creëren. Het gebruikelijke tafereel rond het busje, maar had weer een goed plek. Rond half drie was ik in Pakse. Stopte niet zo ver bij min hotel vandaan, al proberen ze je er altijd nog met een tuktuk heen te krijgen. Het stukje gelopen. heerlijke kamer, met koelkast. Alleen jammer dat het nog geen weekend is, was heerlijk geweest om daar een koud biertje ut te halen. Heb er nu maar cola zero ingezet. Een kaartje voor vrijdag geregeld. Helaas is de enige mogelijkheid de publieke bus. Dat wordt afzien. Maar vliegen vond ik toch te duur voor een half uurtje. Volgende keer verslag van het reizen met publieke bus. Er staat 5 uur voor, maar ze zeiden reken maar op 7. Het wordt dus adventure.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly