Op 16 oktober vertrok ik om kwart over 7 naar Schiphol. Die tijd is niet echt mijn hobby. Er was regelmatig langzaam rijdend verkeer, maar na een uur stond ik op Schiphol. Niet slecht. Erna uitgezwaaid en inchecken maar. Het ging allemaal vrij snel. We vertrokken bijna een half uur te laat, maar had in Frankfurt tijd genoeg om over te stappen. Ook dat ging zeer voorspoedig, tot mijn verbazing hoefde ik niet meer mijn bagage te laten checken. Had een middenplaats, vind dat heel vervelend. Maar gelukkig kwam er een stel bij mij zitten en die wilden graag naast elkaar, probleem opgelost. Had veel tijd in Bangkok, omdat ik mijn water niet door de controle mee mocht nemen bleef ik nog even voor de controle zitten.....maar goed ook. Want na een uurtje werd er omgeroepen dat er een gatewijziging was. Kon ik weer helemaal terug. En dat is in Bangkok echt ver lopen. Bijna een kwartier. Daar werd bijna alles gecontroleerd. Je stond nog net in je hemd en onderbroek. Het vliegtuig naar Vientiane vertrok op tijd. Kreeg ook nog een maaltijd. En echt lekker. Heerlijke geitenkaassalade. Was stomverbaasd dat ze het hadden en ook nog zo smaakvol was. Visum on arrival ging redelijk snel. Binnen 3 kwartier zat ik in een taxi op weg naar het hotel. Op deze tijd was er geen file. Na een kwartier was ik in mijn hotelletje. Zag er leuk uit. De jonge vrouw vroeg of ze me met mijn bagage moest helpen. Dus knikte ik dankbaar van ja. Toen kwam het:ze zei dat ze die kleine wel nam, dan kon ik die zware tillen....ik moest er erg om lachen. Dat zou op Bali echt niet gebeuren. De hoognodige spullen ff uitgepakt en ging plat. Had een nacht gemist. Opeens werd er geklopt en vroeg iemand of ik op de kamer was. Slaperig zei ik ja of ik ff bij de deur wilde komen. Ik mocht een uur lang niet naar toilet of douche, water gebruiken, enz. Dat was natuurlijk niets voor mij. Maar zag dat er een wasteiltje stond. Mooi voor nood en was nodig ook. Ging daarna lekker eten Had geen zin om ver te gaan. Via Via (een restaurant dus) was open. Lekker gegeten, maar niet voor herhaling vatbaar. Wilde niet te vroeg naar bed, anders duurt het zo lang voordat de jetlag voorbij is. Heerlijk geslapen. De volgende ochtend deed de douche het gelijk. Was maar goed ook want ik had al gezien dat de geiser heel hoog hing, zelfs voor mij niet te doen. Meestal moet je van allerlei fratsen uithalen om warm water te krijgen, dacht zet er dan maar een stoel neer. Maar was allemaal niet nodig, alleen moest je de doucheknop in je hand houden, want het ophangsysteem was stuk. Kon de doucheknop gelukkig klem zetten. Ik vroeg of ik er kon ontbijten. Ja ze hadden baguette en jam. Had me net geïnstalleerd. Kwam ze met een smile vertellen no have, finish. Ik ff verderop heerlijk ontbeten. Op pad om geld te pinnen dat is hier ook een avontuur op zich. Op 100m. 3 pinautomaten. Maar kon bij geen van hen met mijn ING pasje geld krijgen. Eerst koffie gedronken en een busticket naar Vang Vieng gekocht. En de strijd voorgezet. Had inmiddels ook mijn ASN pasje tevoorschijn gehaald. Bij 4 banken werden alle 2 de pasjes niet geaccepteerd, maar bij de vijfde hoera, mijn ASN pasje werkte. Was dus heel blij dat ik een tweede bankrekening geopend had, want het is echt een gezeur. ING baalt daar ook van, zij kunnen dat zelf nl niet bepalen. Een fiets gehuurd en boodschappen gedaan in de grote supermarkt, 3 km verderop. Nu moet je niet denken aan een kleine AH, want dat is al veel en veel te groot. Ze hebben wel veel. Boodschappen terug gebracht. Ging de "Watjes" (Wat is tempel) doen. Was heel leuk, werd nog gevraagd om mee te doen met een promofilm voor Laos. Het was een afstudeerproject van studenten aan de universiteit. Ze deden dat samen met een universiteit uit Luang Prabang. Ze hoopten te winnen, dan kregen ze een reis naar die stad. Als de anderen wonnen dan kwamen zij naar Vientiane. ik zei dat ze zeker zouden winnen nu ik de hoofdrol had. Ze moesten erg lachen. Het was ook heel simpel, precies zoals dat hier in Azië gaat, moest omhoog kijken en dan naar voren lopen. Het werd gefilmd met een mobiel. Heb geen hoge pet op van het niveau, maar het enthousiasme was zeer groot. Ging een stuk in noordelijke richting langs de Mekong fietsen. Toen de verharde weg ophield ben ik in zuidelijke richting gaan fietsen. Mijn hart bloeide weer op toen ik de almachtige Mekong weer zag. Maar weer bij mijn "oude" tentje gaan eten. Heb die vrouw nog bijna nooit horen praten, alleen als ze af moeten rekenen. Het eten is er erg lekker en goedkoop. Dan neem je het norse gedrag maar voor lief. Nog ff de avondmarkt over geweest. Was erg gezElly. Ingepakt en op tijd naar bed. Had toch besloten om met de bus van half tien te gaan, je moet om 9 uur aanwezig zijn. Mij nog steeds volstrekt onduidelijk waarom, maar goed. Het was een hele grote bus, had 2 plaatsen voor mij alleen. De bus vertrok ook nog 20 minuten te laat, maar toch durf ik het niet te wagen om later aan te komen. Dat was een hele comfortabel rit. De bus arriveerde op de voormalige airstrip van Vang Vieng. Die wordt nu voor van en alles en nog wat gebruikt. Want het vliegveld hebben ze opgeheven. De weg was een heel stuk slechter geworden dan vorig jaar. Heel snel ging ik met de tuk tuk naar mijn guesthouse. Het was een warm welkom, de eigenaresse omarmde me helemaal. Mijn bagage werd naar boven gebracht. Een bakkie koffie gedronken en een biertje gedronken bij mij favoriete restaurant. Het was tenslotte weekend. Die vrouw herkende me ook direct.
's Avond nog wat rondgelopen. De volgende dag het dorp door gewandeld. Naar een tempel geweest, waar de monniken bezig waren stenen te maken. De jongste "bediende" was de klos, die moest het cement plat slaan in een mal. Daarna werd de mal eraf gehaald zodat de steen kon drogen, met recht monnikenwerk. Zag een leuk armbandje, want durfde mijn op Bali gemaakte armband toch niet mee te nemen. Vroeg of het zilver was. Ze keek me aan of ze het in Keulen hoorde donderen. Volgens mij snapte ze er niets van, ze zei maar gauw ja. Toen ik het vroeg dacht ik al dat kan niet daar was het te goedkoop voor. Maar voor een reisarmband was ik er zeer tevreden over (tot vandaag).Tijdens het eten begon het al wat te flitsen en te donderen. Het was de hele dag ook al ontzettend warm geweest. Dacht kan nog wel ff naar de supermarkt om koude (koud is hier niet echt heel koud) cola zero te halen. Het was toch maar een 100/150 m. van mijn guesthouse. Ik stond nog maar net in de supermarkt (ongeveer ter grootte van een ruime slaapkamer) of de hemelpoorten werden opengezet. Binnen no time gutste het water de straten in. Al gauw zo'n 10 cm. Besloot te wachten, na bijna een half uur gestaan te hebben was mijn geduld op. De meeste tijd stond ik nl ook nog in het donker,want het licht was uitgevallen. Had overigens wel mijn zaklamp mee. In tegen stelling tot mijn poncho, die lag 100 m. verderop in mijn kamer. Ik was doorweekt van dat kleine stukje lopen, nou moest het toch gewassen, want 2 dagen een hemdje aan is onmogelijk, al doet de eigenaar dat denk ik wel. Dat is dan ook goed te ruiken. Terwijl zijn vrouw er zo verzorgd en schoon uitziet.
De volgende dag was het weer mooi weer Deed mijn nieuwe armband om en zag direct dat die al een andere kleur kreeg...kon de regen dus niet aan. Het is nog geen roest, maar neigt er wel naar. Wat goudkleurig. Mijn oma zei altijd dat ze alleen maar tegen goud kon, dus neem ik dat in dit geval maar van haar over. Een scooter gehuurd. Mijn kleurenkopie van mijn paspoort werkte nu ook weer als id kaart, maar vraag me af voor hoe lang nog. Het was geen goede scooter. De linkerrem deed het niet zo best. Besloot dan ook heel rustig te beginnen. Vind het toch de eerste keer altijd weer een beetje eng. De wegen zijn hier ook bijzonder slecht. Moest natuurlijk eerst tanken, maar het was er niet druk. Daarna de tolbrug over, daar is het altijd druk, zeker nu die andere brug ook weg is. Het blijft een hele belevenis. Het was weer heerlijk op de scooter. Maar ben niet van de goede weg af gegaan, dat durfde ik niet met deze slechte scooter. Wel een dorpje in...denk bij elkaar 30 huizen. Tenminste het gaat voor huis door. Er was een prachtige tempel en heel goed onderhouden. Verder was er niemand te zien. Het was een heel sereen plekje. Ging bij een leuk restaurantje een cola drinken. Daarnaast is een poel. Er stroomt een riviertje door. Daar waren jonge mannen met een duikbril aan het duiken. Ff later zag ik dat ze een soort harpoen in hun handen hadden. Het leek wel een beetje op het kruisboog principe. Want ze kwamen regelmatig naar boven om dat elastiek weer naar achteren te trekken. Zodat ze de pijl af konden schieten. Tenminste ik dacht dat het zo werkte. Ik heb ze overigens geen vis zien vangen. Ze doken met z'n drieën. Er stond er ook 1 met een emmer, maar die emmer was ook leeg....de jongen stond er ook wat verloren bij. Ik wilde nog even naar een busorganisatie maar die kon ik niet vinden. Dus laat het het hotel maar een busticket regelen bij een andere maatschappij. Je zou zeggen, het wemelt van de borden dan kan dat bord van de busmaatschappij er ook nog wel bij.

Vanmorgen zag het er heel dreigend uit. Ik had gisteren al bij de buurman van het andere scooterbedrijf, een scooter besteld. Moest het al betalen. Dus dacht ga toch maar op pad. De scooter stond netjes klaar. Mijn kopie werd hier met wat meer aarzeling geaccepteerd, maar het lukte. Wil mijn paspoort liever niet afgeven. Het was een geweldige scooter. ik naar de benzinepomp, maar was nog niet halverwege of de druppeltjes werden druppels. Besloot toen eerst maar te gaan lunchen tot het wat droger zou worden. ik was nog maar net in het restaurant of het viel met bakken uit de lucht. Na verloop van tijd werd het een stuk minder, beschermhoes over mijn dagrugzak en poncho aan. Zo'n heel dun ding van de Action. Wat een zooi onderweg. Vreselijk, wilde naar een grot. Heb dat maar uit mijn hoofd gelaten. Want toen ik het begin van de weg zag zonk de moed me in de schoenen. Wist zeker dat de weg aan de overkant van de rivier goed was, daar zag het er ook wat lichter uit. Echter droog bleek een illusie. Het was niet koud en iedere toerist had zo'n dun ponchootje aan. Die kun je hier ook met bossen kopen. Het geeft ook een verbondenheid. Er waren ook 6 japanners (of Chinezen, zeg het maar???) Die vroegen of ik een foto van ze wilde maken. Het was een heel leuk gezicht in de regen, ze hadden alle 6 een lichtblauwe poncho aan. En maar lachen. Had mijn fototoestel in mijn rugzak. Helaas, anders hadden ze er van mijn ook 1 kunnen maken. Ook ik, zag er, dacht ik, wel komisch uit. Ik zag ergens een afdakje en had al besloten mijn fototoestel onder de poncho in het tasje te dragen. Dan kon ik snel iemand vragen. Dus eerst helm af, poncho uit, regenhoes van mijn rugzak en toen kon ik mijn fototoestel pakken. Alles weer in omgekeerde richting aan en weer op pad om iemand te vinden die een foto kon maken. Dat lukte. Daar was ook het einde van de goede weg. Omdat ik een goede scooter had dacht ik wel verder te kunnen. Besloot de ongeplaveide weg in te gaan. Dat lukte zeker 10 meter en toen dacht ik dit is gekkenwerk en ben ik omgedraaid. Op de hoek was een restaurantje en zag iedereen grinniken toen ik terug kwam. kennelijk hadden zij het ook al geprobeerd. Maar niet getreurd. Was al enige tijd onderweg, omdat je toch veel langzamer rijdt. Het is overal spekglad. Nog een cola gedronken. Zag een bord van een tempel staan, die was 50 m vanaf de goede weg, dacht dat moet lukken. Heb het gedaan, maar was één en al plas en steen. Bovendien nog niet eens de moeite waard. Ging weer terug over de tolbrug. Die was ook spekglad omdat de auto's allemaal zand en klei aan de banden hebben, want die komen vaak vanaf het land. Even terug gelopen voor de foto. Bij het inleveren van de scooter heb ik direct deze scooter maar voor morgen gehuurd. In de hoop dat ik dan kan doen wat ik vandaag graag had willen doen. Want bij het inleveren kon de poncho uit. Heb nog heerlijk anderhalf uur, tot het eten, buiten kunnen zitten. Ondanks de regen was het toch een heerlijke dag.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly