In Tirta begonnen we voorzichtig met scooteren. Voorzichtig wil zeggen eerst weer wennen aan de helm, toch "zwaar" op je hoofd. Eerst ff naar de Indomarit om spullen in te slaan. Ze hadden bij het restaurant van onze homestay guacamole,wij gingen in onze homestay lunchen. Het brood bij de guacamole was wat klef, maar je kunt niet alles hebben. Wij vertrokken naar Amed, dat ligt aan de kust. Het was weer heerlijk om op de scooter de wind langs je heen te voelen gaan. Op het strand wat gedronken. Het was er fantastisch. De eerste dag wilden we niet te lang, weer langzamerhand terug. We kwamen nog een ceremonie tegen.Het was een prachtig geheel. De volgende dag weer lekker koffie gedronken op ons terras en in de namiddag op pad. Zomaar ergens afgeslagen. Het was erg leuk om langs de dorpjes, of eigenlijk een te groot woord ervoor, te toeren. We reden langs een heel leuk dorpje met een prachtig waterkanaal. De planten die er langs stonden waren al even mooi. Uit het dorpje zag ik een waterkanaal dat de rijstvelden inging. Daarnaast was een goed pad. Wij de scooters neergezet en gaan lopen. Schitterende rijstvelden. we kwamen al heel snel twee jonge vrouwen tegen met 2 kinderen. Ze waren de was aan het doen. Ze vonden het prachtig dat we langskwamen. Er kwam een tegenligger, we moesten ff aan de kant, maar kozen niet de kant van het waterkanaal. Hij was op de scooter en de planten die hij achterop had, staken aan allebei de kanten behoorlijk uit...maar het ging goed. Was wel een heel mooi gezicht. Na de volgende bocht kwam het toetje van de dag.... twee vrouwen waren de koeien aan het baden, in het waterkanaal. De jonge vrouw had een kokosnoot waarmee ze steeds water over de koeien heen gooide. De oude vrouw, heel erg mager, was ook druk bezig. Ze keken wel naar ons, maar gingen gelukkig gewoon door met hun werk, net alsof wij niet bestonden. Dat was ook zo leuk. Eén van de koeien ging er vandoor. Ze hadden per ongeluk het touw losgelaten. De oudere vrouw er lachend achteraan. Het was echt heel gaaf. Het laatste stukje scooteren was ook heel relaxed, dankzij Lucy's googlemaps inzicht. We konden daardoor de stad vermijden. We kwamen zeer voldaan aan bij ons optrekje. Ik vroeg in het restaurant of ze arak hadden. Ja hoor, ik vroeg hoe duur? Een waterfles van 600ml was 30.000. Het wordt illegaal gemaakt. Maar wordt gewoon in restaurants verkocht. Het is een publiek geheim en wordt overal oogluikend toegestaan omdat het geen troep is. Erg van genoten, Lucy dronk het met sprite en ik met cola zero. Toen ik hier aankwam en de douche zag dacht ik nee hè...dat wordt weer voor het douchen alles veilig stellen. Want het zal wel weer overal heen spatten...de houder van de doucheknop was stuk en ze hadden gewoon twee grote spijkers in de muur geslagen. Daar hing de doucheknop aan. Het bleek ontzettend effectief. Hoefde niets weg te halen, er werd niets nat en een goede straal. Zaterdags besloten we iets verder af te slaan, maar kwamen al weer gauw op de grote weg. We vonden het nog te vroeg om terug te gaan. Ik zag een klein weggetje, besloot er in te gaan...keek ff achterom en Lucy volgde. Na de laatste huizen kwamen we in de rijstvelden terecht. Daar zagen we de eenden over het straatje lopen en tussen de rijst zitten. Het was een koddig gezicht. We zagen ook dat ze er Afrikaantjes, misschien tegenwoordig een incorrect woord, aan het kweken waren. Een mooi gezicht die oranje kleur tussen het groene van de rijstvelden. We kwamen bij een sluisje. daar konden we onze scooters neer zetten. Ik zag dat het pad ff verder niet echt berijdbaar werd. Er was een klein, grappig tempeltje, niemand te bekennen. Ben er wel in geweest. We liepen langs het waterkanaal. De rijstvelden waren adembenemend mooi. Er was een jongen, Yayuk zou zeggen:niet helemaal 100%, aan het vliegeren. Hij wilde graag op de foto, dat maar gedaan, was een mooi plaatje. Er waren wat mensen op het land aan het werk, maar verder was he er t heel sereen. Het licht was prachtig. We liepen een stuk omhoog, waar het uitzicht op de rijstvelden heel erg mooi was. Al gauw kwamen we in wat dichtere begroeiing terecht. Er was geen uitzicht meer, we besloten om terug te gaan. Nog ff de andere kant op. Daar zagen we nog wat bebeks (eenden) in de rijstvelden, zo' n grappig gezicht. Het pad liep naar de grote weg, wij terug en bij het sluisje nog ff een rijstpaadje op.Ook dat hield snel op. Wij terug, want de arak riep ons al van verre. Ik vroeg om de arak, er werd een leeg waterflesje tevoorschijn gehaald. De jerrycan werd onder de toonbank vandaan gehaald en het inschenken kon beginnen. Er werd een trechter op het flesje gezet en ik kon de arak meenemen naar ons terras. dat was genieten. Met het eten namen we de arak weer mee. Het is nl heel sterk spul, dus je doet er niet zoveel in te doen. Er moest ook ingepakt worden, maar na de arak besloot ik dat de volgende dag maar te doen. We hadden nog geen "transport", want de onderhandelingen stokten. De volgende dag lukte het inpakken heel goed. Tijdens het ontbijt kwam opa vragen waar we heen gingen, wist ie natuurlijk allang. Was wel komisch wilde voor 200 weg. Maar zei tegen Lucy gaat denk ik niet lukken. Ik lachen en zei: het is heel dichtbij, enz, enz. Ja maar toeristische route en stops. Ik zei nee we willen rechtstreeks en geen stops. Hij weer terug en daar kwam zijn zoon of kleinzoon...dat is hier moeilijk in te schatten...om de onderhandelingen te vervolgen. We waren het gauw eens 200. Had ik niet gedacht, was wel erg grappig. Onze bagage werd naar voren gebracht. We besloten nog lekker een keer guacamole te eten, maar dan met crackers (gewoon Kroepoek). Dat beviel ons beter. De auto was lekker ruim en na 50 minuten kwamen we bij Giri Carik, Sidemen, aan. Het was een ontzettend warm welkom. Lucy en ik hadden ieder ons "eigen" huisje. Helaas was bij ons beider huisje de douche niet meer open. Aan Lucy's kant is het restaurant gebouwd. Overigens erg mooi geworden. En aan mijn kant is een afschuwelijk lelijk restaurant/huis gebouwd. Het moest wel dicht,want je kunt anders zo in de douche kijken. Wel jammer, want het was altijd heerlijk om 's morgens te douchen met de zon op je lijf. Heerlijk voor gezeten en nog water gehaald. We namen een arak bij mij op terras om onze komst in Sidemen te vieren. Komang kwam ook met de menukaart. Het restaurant is erg mooi geworden. Van het uitzicht konden we nog niet genieten omdat het donker was. De volgende dag met het ontbijt wel. Je kijkt net over Lucy's huisje heen. Een prachtig uitzicht dus. Komang kwam zeggen dat onze scooters al klaar stonden. Natuurlijk gingen we eerst koffie drinken. Dat doen we op Lucy's terras, want zij heeft een waterkoker op de kamer. Ook met koffie en thee, maar onze eigen koffie is lekkerder. Waarom ik dat niet heb???? Logica ontbreekt totaal. Verder werkt hier alles gewoon, is ook wel lekker. Wij op pad. Eerst naar de supermarkt en toen via het gele bruggetje naar de zilversmid.
In Nederland had ik hem al een mail gestuurd met het voorbeeld van de armband die ik wilde laten maken. De werkplaats was echter dicht. Zijn vrouw kwam eraan en zei dat hij in de werkplaats/winkel in Sidemen was. Lucy was daar vorig jaar al wezen kijken, het is vlakbij Giri Carik onze homestay. Wij erheen. Hij herkende me direct. Ik wilde ongeveer de prijs weten. Het was minder dan een miljoen. Dus ik zei: prima. Rond 5 uur moesten we terugkomen om te passen. In de namiddag gingen we naar een homestay verderop kijken. Als alternatief. Want ze bouwen het hier steeds meer vol. Een prachtige locatie, met een schitterend uitzicht. En nog een stuk goedkoper ook. Ook wat winkeltjes in de buurt om water te kunnen kopen. De eigenaar was bijzonder vriendelijk. We waren erg tevreden. De weg daar was nu heel goed. We gingen verder de berg op. Het was wel wat dreigend, Maar als het zou aan regenen zouden we terug gaan. Dacht bij het tempeltje te komen, maar dat ging niet op. We waren rond half vijf weer terug. We gingen arak kopen in het winkeltje naast ons. Die arak is goed volgens Komang. Daarna naar de zilversmid. Lucy kocht hele mooie oorbelletjes. Omdat we nu als vaste klant betiteld worden kreeg ze korting. Met zijn tweeën hebben we nog een paar oorbellen gekocht, waar we hangers van lieten maken. Die konden we de volgende dag ophalen. Ook daar kregen we natuurlijk korting op.Mijn pols werd zorgvuldig gemeten. Daarna werden onze zilveren spullen weer gepolijst en gepoetst. Het ziet er weer schitteren uit. Zelf krijg ik het niet zo mooi. Super tevreden gingen we bij mij op het terras een arak drinken. Deze arak is iets minder sterk dan die van Komang. Maar ook erg lekker. Komang kwam langs met de menukaart, we konden nu ook ons tafeltje opgeven. Weer echt heel lekker gegeten. Het is wel een stuk duurder geworden, maar het is ook heel erg lekker. Na een heerlijke nachtrust weer met frisse moed op de scooter. We kwamen onderweg een begrafenisceremonie tegen. Ff afstappen, sarong om. Ik vroeg of foto's mochten maken, dat was geen enkel probleem. We hebben geen foto's van de mensen genomen. Ze zaten aan de kant van de weg, een beetje vreemde plek. Het was best wel een grote toren. Betekent meestal een rijk persoon. Een jongen die het verkeer regelde sprak wat Engels en dat bleek ook zo. Even verderop sloegen we af naar het dorpje, de weg was aanzienlijk verbeterd. Daar stond nog een kleine toren. We dachten waarschijnlijk bij het huis van de overledene. Even verderop lag de rijst op zeil uitgespreid. Het was een schitterend gezicht tussen de rijstvelden. In het dorpje waren ze aan het werk. Je moet over de rijst heen rijden, dan rijd je de vliesjes eraf en hoeven ze dat er niet meer uit te slaan. Ook daar mochten we foto's maken. Op de terugweg was de ceremonie nog niet aan de gang. iedereen was nog aan het wachten op het lichaam van de overledene. Dat wordt boven in de toren gelegd. Een stukje verderop zagen we de stier. Van een soort papiermarché) al klaarstaan. Daar lopen ze rondjes mee om de boze geesten op een dwaalspoor te brengen. Wat gegeten en toen gingen we een andere kant op. Het was prachtig overal. De rijstvelden stonden er schitterend bij. Echt volop genieten. Daarna nog ff naar de zilversmid. De bestelling ophalen...zegt hij tegen mij heb ook een ring die bij de armband past, die je laat maken. Hij paste niet en ik moest erover nadenken. Hij kon hem wel op maat maken....Lucy vroeg of hij ook een armband voor haar kon maken. Ze was een verloren. Helaas heeft ze er geen goede foto van. Maar ze moest het toch opsturen en de volgende dag ff langs komen. De volgende morgen zijn we heen geweest. Ging toch voor de ring en was inderdaad prachtig....hoe de armband wordt weet ik nog niet. Hij liet het zien, maar kon me niet voorstellen dat het zo zou worden als ik hem duidelijk had gemaakt. Maar volgens Lucy kwam het goed...de rondjes zou hij aan het einde bewerken. Nog 2 dagen en we zien het resultaat. Voor Lucy stelde hij voor een klein voorbeeld te maken en het af te maken als ze het mooi vond. Vond ik een goed plan. nog wat wezen scooteren en verder lekker ontspannen bij mijn kamer dingen gedaan. En weer op naar het volgende avontuur.

Geschreven door Gezelly.op.reis.met.elly