Het voelt gek om weer in Europa te zijn na zoveel tijd in de Verenigde Staten. De laatste officiële reisdag betekent thuiskomst. Tenminste dat dachten we.

Als we op Schiphol aankomen, krijgen we beiden bericht dat onze vlucht naar Düsseldorf is geannuleerd. Wegens weersomstandigheden zet de KLM er heel slim bij, dus geen restitutie. Nou moet ik zeggen dat de vlucht best hobbelig verliep en ik tijdens de landing echt misselijk ben geworden. Voor het eerst de binnenkant van dat papieren zakje in de rugleuning van de voorganger bekeken 😉. Dat is me nog nooit overkomen.

We stappen uit en zien doodleuk dat onze vlucht is omgeboekt naar maar liefst drie vluchten: AMS > Zurich > Frankfurt>Düsseldorf. Da’s lekker zeg maar. We lopen naar de transferbalie met maar liefst één, je hoort het goed, medewerker! Er staat dus een rij van jewelste. Als we daar wachten is de vlucht naar Zurich allang vertrokken voor we aan de beurt zijn. Bij de zelf-doe kioskjes kun je niets anders dan je nieuwe boardingpassen printen. Heb je veel aan op dat moment.
Flink wat geïrriteerde passagiers om ons heen en als ik op mijn telefoon zelf naar alternatieven zoek, zie ik alleen een vlucht naar Düsseldorf om 21.35 uur. Dan komen we een half uur later aan dan via de omweg geboekt door KLM. Ik spreek een KLM medewerker aan, die sloeber zit helaas niet achter de transferbalie, maar heeft opdracht van zijn werkgever om rond te lopen. Arme man, hij wordt door iedereen aangeklampt. Hij kan ons niet op de vlucht van 21.35 boeken, dat moet echt iemand van de balie doen, hij zegt wel dat ook die vlucht al bijna helemaal vol zit. Dan raadt hij aan om met de trein te gaan, dan moeten we eerst onze bagage ophalen en naar het NS station lopen. Daar kunnen we dan vragen of er nog plaats is op een trein naar Düsseldorf. Zie je het al voor je? “Nee mevrouw er is geen plaats meer op de snelle trein”, dat wordt boemelen naar Düsseldorf. En bagage ophalen, die is natuurlijk doorgelabeld, dus hoezo even bij de band bagage ophalen?

Terug naar de realiteit. We wachten dus braaf op de vlucht naar Zurich en hopen dat alles verder goed zal gaan. Ik heb echter een vreemd voorgevoel. Danny informeert de parkeeraanbieder dat we in plaats van om 17.40 uur om 22.00 uur zullen arriveren.

Aan boord van Swiss Air naar Zurich krijgen we nog een broodje met wat ondefinieerbaars. Bleh vliegtuig eten.

In Zurich staan we te wachten op de volgende vlucht als eerst de gate aangepast wordt, mmm. Daarna bericht dat er tien minuten vertraging is, het vliegtuig waar we in moeten is nog niet geland. Daarna wordt 10 minuten, 20 en 30 en nou ja te laat. We vertrekken een uur te laat, aan boord krijgen we alleen een flesje water en bij aankomst op Frankfurtsprint de helft van de passagiers naar de uitgang om zijn of haar vlucht nog te halen. Chaos, mijn schoenveter laat los dus ik ren-huppel achter Danny aan en hij trekt een sprintje naar de gate voor onze volgende vlucht. Op een bord met vertrektijden zie ik al dat de vlucht er niet meer op staat. Maar Danny rent vol goede moed door en komt er dan bij de gate ook achter dat het vliegtuig al weg is. Zover alle beloftes om op ons te wachten. Daar zijn de medewerkers overigens goed in; het maken van valse beloftes! Ergens snap ik het ook wel, als zij je maar kwijt zijn, daarna ben je het probleem van een andere medewerker op een andere luchthaven.

Ondertussen blijken alle Lufthansa service desks gesloten die we tegen komen. Natuurlijk het is 5 uur geweest, die zijn snel naar huis want ze voelden de bui al hangen. Er is nog één service balie open en dat is in vertrekhal A. Daar staat dus ook weer een ellenlange rij. Ik spreek iemand aan en zij verwijst me naar de business klasse balie, zij springen bij omdat het zo druk is. Daar is de rij veel korter.

We wachten en wachten en dan zijn we eindelijk aan de beurt. Meneer geeft aan dat we morgen om 9.30 uur kunnen vliegen naar Düsseldorf. We krijgen weer een hotelovernachting cadeau (moet ik joepie zeggen?). Maar als hij de tickets overhandigd zie ik standby staan. Ja maar dat gaat ons niet gebeuren, morgen weer hier staan en dan is het; sorry we hebben helaas toch geen plek aan boord. Er ontstaat om het kort te zeggen een levendige discussie aan de balie, de meneer belt met zijn supervisor op ons verzoek. En dan kunnen we ineens met de ICE trein naar Düsseldorf over een half uur.

We moeten onze bagage ophalen bij een bagagedesk bij de trein, maar geen bagage uiteraard, we worden doorgestuurd naar terminal A en vervolgens B. Geen verrassing dat we door deze onzin onze trein missen en nog altijd is er geen spoor van onze bagage. Alle bagagemedewerkers checken de barcodes, maar nee hoor niets.

Wij terug naar de ‘behulpzame’ heer van Lufthansa. Hij ziet mij al snel staan, ik ga niet opnieuw in de lange rij maar ga direct voor zijn balie staan. Dan nog duurt het een eeuwigheid voor hij het stel voor ons geholpen heeft. Hij weer op zoek naar een andere mogelijkheid om in Düsseldorf te geraken, nu kan hij met veel hulp van een collega een treinreis boeken voor morgenochtend om 8.16 uur. Ons wordt op het hart gedrukt op tijd te zijn zodat we eerst de koffers kunnen ophalen.

Gewapend met vouchers voor taxi’s, hotelkamer en treintickets lopen we naar buiten. Bij de taxistandplaats worden de taxi’s aangevallen zoals hongerige vlooien een hond verwelkomen. Uiteindelijk zitten we in een taxi, de man help ik even door het adres in zijn telefoon in te geven. Dat blijkt niet nodig want hij had ook gewoon de sliert taxi’s voor hem kunnenvolgen. Bij het hotel is het een wirwar aan taxi’s en als we de lobby in lopen staat die vol met moedeloze gestrande passagiers. De jongeman achter de balie, die normaal een dutje doet rond deze tijd heeft het razend druk. De koelingen en schappen met drinken en voedsel worden geplunderd. Geen idee of iemand dit gaat afrekenen.

Als we aan de beurt zijn vullen we snel onze namen in op een lijst en krijgen een keycard. Het is half 1 als we naar de kamer lopen. Uiteraard zonder overnachtingspakketje want ook hier, net als op Schiphol, was dat een valse belofte.

Het licht gaat uit, eindelijk even rust. We hebben vandaag heel wat kilometers rondgelopen en gehold op diverse luchthavens.

overnachting: Vienna House Easy by Wyndham in Frankfurt

Geschreven door Ellens.reizen