We worden voor het eerst niet met het krieken van de dag wakker. Op ons gemak ontbijten we binnen, het is ook hier nog erg koud buiten. Het koufront blijft ons achtervolgen. Pas tegen 10 uur rijden we weg van de camping.

We volgen de parkweg nog een klein stukje en slaan dan af richting het Grand Gulf Military Park in Port Gibson. Het park blijkt nog een eindje uit het stadje te liggen, dus kachelen we door de buitenwijk en langs oude huisjes. De verkeerde kant van het spoor zullen we maar zeggen. De mooie gebouwen van Port Gibson liggen aan de andere kant van het stadje.

Als we aankomen bij het military park, parkeren we de camper tussen twee bomen. Er staan maar een paar auto’s, maar ook een touringcar tot onze verbazing. We lopen het visitor center annex museum in en betalen de entree van $7 pp. In de gebouwen naast het museum staan twee schitterende lijkwagens met een bordje: “These two hearses came from New Orleans. People were always dying to ride in them. Ongeveer 1875 – 1890.”
Er is nog meer te zien: een oude kar, waarmee het Zuidelijke leger tijdens de burgeroorlog munitie vervoerde. Een huifkar, die rond 1862 als ambulance dienst deed. We vervolgen de route door het parkje te voet langs de smidse, een gevangenis, watermolen en een mooi kerkje. Voor de begraafplaats, waar oude grafzerken verspreid in het gras staan, klimmen we de heuvel op. Daarna lopen we terug naar de camper. En voor diegene die hier in de toekomst eens langs willen; er is ook een kleine camping.

Volgende stop is Mount Locust een kleine plantage waar je een rondje kunt lopen. Het is bitterkoud al schijnt de zon en Tomtommie besluit ons door de rimboe te sturen. Het asfalt is weg en we rijden verder over een zandpad dat van tijd tot tijd betere tijden heeft gekend. Als ik op mijn mobiel een alternatieve route zoek, begrijp ik al helemaal niet wat ons Tom bezielt. Maar hé we hebben een wegbrengcamper om te testen niet waar 🤣. Bij Mount Locust aangekomen lopen we ook naar de slavenbegraafplaats, maar daar valt niets meer van te zien. De begraafplaats van de eigenaren is er nog wel al is deze verwilderd en half overgroeid. Vanaf hier is het nog een half uurtje naar Natchez.

Natchez is beroemd om de gebouwen uit het antebellum (van voor de burgeroorlog), met op elke hoek een katoenpaleis zoals Stanton Hall of Magnolia Hall, en de oudste nederzetting aan de Mississippi.

Bij het visitor center in Natchez kun je de camper parkeren weten we. Navraag binnen leert ons dat de werknemer niet bekend is met het dumpstation dat hier zou zijn. De man geeft wel aan dat we in het centrum op de parking aan het einde van Jeffersons Street kunnen overnachten. Hij geeft ons een kaartje waar hij de parking op aankruist en een looproute markeert. Hij is enigszins verbaasd als we aangeven in deze kou te gaan lopen. Amerikanen rijden natuurlijk het liefst overal naar toe 🤭. We maken een wandeling door het historische downtown en langs de waterkant.

Natchez verrast ons zeer, overal waar je kijkt zie je mooie historische huizen. Sommigen groot, maar ook de kleinere zijn erg de moeite waard. We komen langs de "Pig Out Inn Barbecue" met als motto: swine dining! Op de deur staat dat ze vandaag om vijf uur sluiten, we besluiten meteen maar naar binnen te stappen. Het is bijna drie uur en een late warme lunch trekt ons wel.

We stappen het eettentje binnen en kijken onze ogen uit. De aankleding is op zijn zachtst gezegd bijzonder. Drinken tap jezelf in grote roze bekers met het logo van het tentje erop. Als het eten klaar is roepen ze je naam en kun je het aan de balie afhalen. We bestellen beiden een sandwich; één met pulled pork en mac ‘n cheese en de andere met beef brisket. De roze bekers mag je zelfs meenemen. Een leuk aandenken voor thuis.

We lopen na het eten nog een extra rondje door het stadje en gaan via de waterkant terug naar de camper. Daar aangekomen rijden we eerst langs een supermarkt voor we ons installeren op de parkeerplaats aan de waterkant.

We genieten van een mooie zonsondergang en slapen ongestoord vannacht.

Geschreven door Ellens.reizen