Vandaag staan we erg vroeg op en gaan meteen naar de South Campground in Zion.

We zijn er al om 7.00 uur en kunnen nog een plekje bemachtigen als we over de camping rijden. Andere kampeerders wenken ons en geven aan dat ze na het ontbijt vertrekken. De plek is groot genoeg zodat Danny onze camper achter die van hun parkeert en ik ondertussen een briefje op het paaltje hang. Zo nu hebben we een eigen plekje als we terug komen van de wandeling. We bedanken de mensen en lopen naar de ingang om ons envelopje met bijdrage in de box te deponeren.

Vervolgens lopen we naar de shuttlebus en stappen vrijwel direct in. Het is nog geen 8 uur als we bij de halte van de Hidden Canyon trail uitstappen. Nog lekker vroeg maar toch zijn er al behoorlijk wat mensen. We kijken omhoog naar de rotswand, daar moeten we dus naar boven.

Het is een hele klim langs tientallen haarspeldbochtjes en als we bij het punt aankomen waar het pad zich in tweeën splitst; links Observation Point en rechts Hidden Canyon, gaan we rechtsaf. Misschien dat we straks nog de andere kant pakken, maar voor nu lijkt dit mij het minst vermoeiend. OK, er zijn mensen die ons inhalen, maar wij op onze beurt halen weer anderen in, dus we hoeven ons niet heel erg te schamen🙄. Enigzins opgelucht ben ik blij dat ik boven ben.
Er volgt een stukje dat vlakker is, maar dan begint het stuk langs de rotswand en de afgrond. Hier en daar hangt een ketting en ik vind het nu spannend worden. Voor Danny achter mij is het een stuk minder leuk zegt hij later, want hij heeft zijn hart een paar keer vastgehouden. Ook hij weet dat ik geregeld struikel of mijn enkel omklap. Voor mij is het echter een geweldige wandeling en prestatie, ik geniet van de steile paadjes en afgronden. Nu eens niet in een auto of op een motor, maar gewoon lopend.

Als we bij het begin van de 'verborgen canyon' zijn kunnen we beiden weer adem halen en gaan over het zand de canyon in. We vinden het kleine rotsboogje ergens halverwege. We zijn al over wat rotsen heen geklauterd die op het pad liggen, maar op een gegeven moment wordt het mij te gortig. Danny klimt nog wat verder over de rotsblokken en boomstammen die in de weg liggen, maar komt uiteindelijk ook terug.

Ergens in mijn achterhoofd zit het beeld van een onzichtbare slang die wakker wordt op het moment dat ik mijn voet naast hem zet in een spleet tussen de rotsblokken. Daar heeft Danny geen last van. En dan te bedenken dat juist Danny in Maleisië terug wilde, toen we andere wandelaars hoorden gillen en zij ons even later waarschuwden voor een enorme slang die dwars over het pad lag😉. Ik vond het wel spannend en wilde juist gaan kijken. Misschien dat dit soort tegenstellingen ons wel behoedt voor ongelukken.

Op de terugweg komen we behoorlijk wat tegenliggers tegen. Op het smalle stuk langs de kettingen zelfs een vrouw die huilend aan de wand gedrukt staat, haar vriend probeert haar over te halen door te lopen. Wat een lul denk ik, als ze niet wilt dan moet je gewoon terug gaan.

Ik loop om haar heen net als andere wandelaars en even verderop komen we weer twee mannen tegen die ook niet aan de kant gaan. Ik stap opzij om ze voorbij te gaan, maar Danny zegt later dat ik dat nooit meer mag doen. 'Laten zij maar aan de kant gaan', zegt hij bezorgd.

Op de terugweg bij de splitsing naar Observation Point besluiten we naar beneden te lopen, we gaan wat minder inspannende wandelingen doen vanmiddag. We rijden een stukje met de shuttlebus terug en lopen de Emerald pools en Weeping Rock trails voordat we bij de lodge aankomen. Daar kopen we een ijsje en gaan op het gras zitten.

Wat is het druk inmiddels, we rusten even uit en kijken om ons heen naar de mensenmassa. We pakken de shuttlebus terug naar de camping, daar frissen we ons op, kleden ons om en rijden naar Springdale.

We parkeren de camper en halen wat boodschappen in een klein supermarktje, pinnen geld bij een bank. Gaat niet helemaal goed dus nu hebben we twee keer de bankkosten betaald. We besluiten vanavond uit eten te gaan. We zien ergens een terrasje en ploffen neer. Na het eten lopen we naar de camper en rijden terug naar de camping. We genieten buiten van de omgeving en gaan dan slapen. Nee, het wordt hier nooit echt laat voor we naar bed gaan.

Morgen gaan we weer verder, nu naar Page.

Geschreven door Ellens.reizen