Vanmorgen eerst een mail gestuurd naar de verkoper van onze simkaart om te vragen hoe we met de simkaart kunnen bellen. Internet is geen probleem, maar we krijgen steeds een melding oproep beëindigd als we willen bellen. Zo ook gisteren toen ik bij Jude Travel Park wilde informeren of er plaats was.

Danny duikt onder de douche terwijl ik nog even wat appjes beantwoord van thuis en net voor we klaar staan om te vertrekken komen de medekampeerders uit Quebec ons gedag zeggen.

Tegen tien uur zijn we dan toch eindelijk op pad. Ons eerste doel is Jean Lafitte National Preserve. De dubbele trail die we willen lopen in het Barataria gedeelte, vanaf het visitors center de Palmetto trail en dan aansluitend de Bayou coquille trail, is gedeeltelijk afgesloten.
We lopen de korte trail vanuit het visitor center over boardwalks door het moeras, de swamp. Het is niet al te druk, maar gelukkig lopen er wel wat mensen en die wijzen ons op twee alligators die bijna tegen de houten vlonders aan liggen. Deze hadden we zelf waarschijnlijk ook nog wel gespot, maar de zwarte slangetjes als we terug lopen hadden we nooit gezien ware het niet dat we er door iemand anders op gewezen worden. Als je dan eenmaal weet waar je op moet letten zien we er later nog veel meer. Gelukkig steeds op veilige afstand in het water en op de begroeiing en niet op het wandelpad.

Een parkeerplaats iets verderop geeft toegang tot de Bayou Coquille Trail. We stappen weer kordaat op pad om alligators te spotten, maar meer dan een bij en hommel zien we niet op dit pad. Ook hier blijkt het pad halverwege afgesloten te zijn. Schijnt met het weer te maken te hebben, te hoge waterstand?

Als we van het natuurreservaat weg rijden komen we langs waterwerken om de zee tegen te houden bij hoog water. Daarna zien we grote maar allemaal nieuwe huizen. Zijn dit wijken die na Katarina herbouwd zijn? We hebben geen idee, maar het kijkt er wel sterk op.

We laten New Orleans en de buitenwijken nu achter ons en rijden naar het hart van Acadiana of Cajun Country, het gebied dat geclaimd werd door afstammelingen van de eerste Franse kolonisten die Amerika betraden. Het Franse erfgoed wordt vermengd met Spaanse, Afrikaanse en inheemse Amerikaanse invloeden, wat leidt tot een kleurrijke maatschappij en mooie combinaties van leefstijlen. In de omgeving worden tochten door moeraslanden aangeboden. En wij willen daar ook één van meepikken.

De verkoper van de simkaart heeft inmiddels gereageerd op mijn mail en vertelt ons dat we alleen kunnen bellen via T-mobile. We switchen daarom van telefoonprovider AT&T naar T-mobile en waarachtig we krijgen iemand aan de lijn van Champagne Swamp Tours. Vandaag gaat er geen tour meer, maar we kunnen morgenochtend mee op de eerste tour op Lake Martin om 10.00 uur. Dat is mooi geregeld en we kunnen vannacht ook nog bij hen gratis op het terrein kamperen.

Onderweg maken we nog een stop bij Morgan City. We halen er wat verse boodschappen, want de jus d’orange (we blijven in de sfeer hier met de Franse woorden) is op en als we het moeras induiken is een anti-muggenspray ook wel fijn.

Het tweede doel van ons bezoek aan Morgan City is een olieplatform Charlie. Deze is te bezichtigen volgens wat ik gelezen heb op internet. Als we aankomen is er helemaal niemand. Het ziet er doods en verlaten uit. Van de kant maken we wat foto’s en we rijden verder.

We hebben de hele tijd de doorgaande weg 90 gevolgd maar besluiten op een gegeven moment dat we de kleinere weggetjes leuker vinden. We gaan de 31 op en rijden door diverse plaatsen. In de dorpen zien we naast vervallen huizen en stacaravans ook geweldig mooie nieuwe of opgeknapte oude huizen. Het contrast is enorm.

In het centrum van Iberia stoppen we voor een witte katholieke kerk met daarnaast een mooie pastorie, niet om op te pissen. Terwijl ik wat rondloop en foto’s maak, zie ik dat een priester ook foto’s aan het maken is. Als we elkaar tegen komen vraag ik hem of hij hier op bezoek is, maar nee het is meneer pastoor in hoogst eigen persoon. De bewoner van het enorme huis naast de kerk. Wat een bofkont, ook al moet hij door het leven in een jurk😉.

Het is nog een klein uurtje rijden voor we bij het terrein van Champagne Swamp Tours aankomen. We rijden de camper netjes tussen de gele palen het grasveld op zoals telefonisch is doorgegeven. Er staan nog twee campers uit Quebec, die Canadezen lijken massaal naar het Zuiden te trekken om de kou te ontvluchten😬.

We zetten de stoeltjes buiten, schenken een drankje in en als we net met onze snoetjes richting de zon zitten komt er een grote pick-up aanzetten. Raampje gaat naar beneden en de man vraagt, waar we vandaan komen. Hij blijkt de eigenaar van de grond te zijn en komt een praatje maken. Ook zijn vrouw stapt uit en terwijl we kletsen haalt ze een eigen mok wijn uit de auto. We hebben geen extra stoeltjes, maar al staand drinken zij en ik van onze wijn. Ze gaan vervolgen nog even bij de andere twee campers langs en vertrekken daarna.

Vanmiddag heb ik een poké bowl gekocht in Morgan City en Danny Cajun gehakt om hamburgers van te maken. En jullie raden het al de bbq gaat aan en Danny gooit er een paar garnalen op en zijn zelf gemaakte hamburgers. Ik hou het bij mijn poké bowl. Beide zijn erg pittig merken we naar een paar happen, maar wel erg lekker.

Terwijl de zon ondergaat komt een kardinaal vogeltje steeds op bezoek, maar steeds net te kort voor een perfecte foto. Mijn camera, die de afgelopen week steeds kuren had en we dus niet konden gebruiken, krijg ik eindelijk weer goed ingesteld. Hopelijk net op tijd voor mooie foto’s tijdens de boottocht morgen.

Soorten dieren vandaag: hert, alligator, slang, kardinaal en een kolibri.

Geschreven door Ellens.reizen