Het is onze laatste dag in de VS, maar we hebben nog tijd voor wat avonturen voordat we richting het vliegveld moeten. We gooien onze koffers in de auto en checken uit bij het hotel. Het hotel ligt perfect voor een bezoek aan Salt Lake City, we mogen de auto gratis op de parkeerplaats laten staan, wat erg fijn is. We lopen naar Temple Square, helaas staat de temple geheel in de steigers, het gebouw wordt aardbevingbestendig gemaakt. De tuinen er omheen zijn prachtig, overal bloemen. Natuurlijk worden we diverse keren aangesproken door de zusters van de Mormoonse kerk, maar absoluut niet hinderlijk. Het is zelfs leuk om te horen hoe zij hun missie periode (1,5 jaar voor meisjes, 2 jaar voor jongens) doorbrengen.

Al met al brengen we zoveel tijd door rond Temple Square dat we besluiten Antelope Island State Park te skippen. Het ligt bijna 60 km verderop. In plaats daarvan gaan we om 12 uur naar de recital in het congresgebouw. Ja ja, je gelooft het niet, maar we zitten bijna vooraan in de immense zaal een half uur naar orgelmuziek te luisteren. We hebben Pinkpop gemist dit jaar, en dit is zeker anders, maar ook best indrukwekkend.

Daarna hebben we nog wel tijd voor een bezoek aan Kindig-It Design, waar je een tour door de autowerkplaats kunt maken. Helaas niet vandaag, ze zijn naar een autoshow ergens in Indiana. Dit was wel echt iets geweest voor Danny. In plaats daarvan bezoeken we het Capitol. Het is niet ver, maar de weg gaat steil omhoog. Het lijkt San Francisco wel. Omdat het ondertussen de 30 graden is gepasseerd en we langs ons hotel lopen, gaan we heel Amerikaans met de auto de heuvel op.

Bij het Capitol lopen we de trappen op om naar binnen te gaan. Ook hier zijn ze aan het verbouwen, dus zit de ingang helemaal aan de andere kant van het gebouw (waar niet in SLC?). Binnen is er net een rondleiding gestart waar we bij kunnen aansluiten. Zo’n rondleiding is echt een aanrader, liepen we in Boise tegen veel dichte deuren aan, nu zien we alle vergaderkamers van zowel de senaat als het huis van afgevaardigden. De gids vertelt heel geïnspireerd en we krijgen details te horen die je anders mist. We zijn zeker een uur binnen als het niet langer is.

We willen nog wat gaan eten voor we naar het vliegveld gaan dus parkeren we de auto in de parkeergarage van The Gateway Mall. Eenmaal buiten lopen we een beetje verloren, het is niet druk. Nauwelijks mensen en veel panden zien er leeg uit. We worden twee keer aangesproken door mensen die de weg vragen. Zien we er uit als Mormonen of Amerikanen op onze laatste dag hier? Uiteindelijk gaan we een soort foodhal binnen, Danny bestelt broodje gyros en ik ga voor een rijstbowl met rundvlees. Erg lekker en we hebben een bodem voor de terugvlucht. Het eten aan boord is meestal zo zo.

Op weg naar het vliegveld stoppen we nog eenmaal om te tanken en dan is het tijd om de huurauto in te leveren. Dat gaat heel makkelijk, de scheur in de autoruit levert geen problemen op. We laten de creditcard aanpassen bij de Gold booth. We betalen de huur nu met Revolut in plaats van de reguliere creditcard. Scheelt weer iets in de kosten.

Op de luchthaven geven we onze bagage af nadat we ons nog even hebben omgekleed en gaan dan door de beveiliging. Er gaat bij mij iets af, dus moet ik gefouilleerd worden. Alleen er is geen vrouwelijke beveiliger. Dus de boel loopt vast, er wordt een vrouwelijke beveiliger opgeroepen , maar geen reactie. Het duurt zeker 5 minuten voor er iemand komt en ondertussen kan er niemand meer door de scanner. Gelukkig zijn we ruim op tijd, je zal maar haast hebben, de rij bij de scanner groeit met de minuut dat ik daar sta te wachten. Uiteindelijk blijkt het paspoort dat ik in mijn achterzak heb de boosdoener dus ik kan door. De rij achter mij kan nu ook verder.

Het is een kleine luchthaven dus met een tien minuten hebben we alle winkeltjes wel gezien en gaan bij de gate zitten. Met een diepe zucht realiseren we ons dat het nu echt over en uit is en we alleen nog moeten wachten tot onze vlucht naar huis vertrekt.

Als we eenmaal in het vliegtuig zitten, kijk ik terug op de reis en besef ik hoe geweldig het was om zoveel te zien en te beleven. We hebben nieuwe mensen ontmoet, prachtige plekken bezocht en zoveel gelachen dat we buikpijn kregen. Het was een avontuur om nooit te vergeten. Nu is het tijd om achterover te leunen, de koptelefoon op te zetten en een poging tot slapen te wagen tijdens de vlucht naar Amsterdam. Dag, Salt Lake City! Tot ziens, Amerika, we komen over ruim 5 maanden terug!

overnachting: KLM vliegtuig
km's: 31
temperatuur: 25-32°C

Totaal gereden deze vakantie: 2.625 mijl / 4.200 km

Geschreven door Ellens.reizen