We laten Lowman om kwart over 9 achter ons en rijden vandaag naar het stadje Hailey, 211 kilometer verderop. In 2,5 uur tijd kunnen we direct naar Hailey, maar waar is het avontuur in dat? Vandaag gaan we de prachtige Sawtooth Mountains verkennen.

Vandaag is het dan ook tijd voor de eerste serieuze hike. We weten nog niet welke het wordt, maar dat besluiten we onderweg wel. Over het stukje van 1 uur naar de eerste trailhead doen wij bijna twee uur. Om elke bocht gaan we in de ankers vanwege de grote hoeveelheid herten, pronghorns en grotere hertachtige. Daarnaast is er om elke bocht ook een nieuw adembenemend uitzicht, dus we komen pas tegen kwart voor elf aan bij de Iron Creek Trailhead. We willen niet verder dan Alpine Lake lopen, dat is al een pittige hike van 10 km waarbij je op de heenweg alleen maar stijgt. Als we heel dapper zijn, kunnen we nog verder naar Sawtooth Lake, maar dat is een extra klim en we willen niet te laat terugkomen. Het is 11 uur tegen de tijd dat we van start gaan.

Na een geleidelijk klimmende wandeling komen we aan bij een beekje die we moeten oversteken. Met behulp van stokken en neergelegde boomstammetjes komen we droog aan de overkant. Dat op zich is al een hele prestatie voor mij 😉.
Maar dan begint het serieuzere klimwerk, een best steil pad eindigt bij Alpine Lake zo’n 380 meter hoger. We zien het van boven liggen, maar andere wandelaars die we daar op de kruising tegenkomen geven aan dat Sawtooth Lake echt veel mooier is. Ze raden aan om dat laatste stukje door te lopen. Dat laatste stukje is niet nog een paar honderd meter, maar een wandeling van nog meer dan een uur omhoog over een rotsig en af en toe besneeuwd pad. We volgen de voetstappen door de sneeuw om op het pad te blijven. Jekkes, het is af en toe echt een glibberige boel en ik heb mijn wandelstokken natuurlijk weer in de auto laten liggen😲 .

Ik verfoei mezelf zo nu en dan dat ik ons heb laten overhalen om verder te lopen. Danny moedigt me aan om verder te gaan, hij wil dat verdraaide meer nu wel zien ook. Om bijna 2 uur komen we aan bij Little Sawtooth Lake. Superhelder water in een schilderachtig klein meer. Maar het echte Sawtooth Lake ligt nog wat hoger, tuurlijk dat kan er nog wel bij. Het is nu echt sneeuwschuiven maar tien minuten later zijn we dan toch echt bij het ijzige Sawtooth Lake! We hebben het gered 🙌, ik onder aanmoediging van Danny, maar je moet niet vragen hoe. Het is er echt schitterend, we klimmen nog wat verder over de sneeuw om meer van het meer te zien. Daar is het meer dan in volle glorie, we maken de foto’s om te bewijzen dat we er geweest zijn en beginnen na het oppeuzelen van een mueslireep en wat drinken na een half uur aan de terugtocht.

Voetje voor voetje schuifel ik over de sneeuw naar beneden, Danny helpt af en toe een handje. Daarna overwinnen we ook de rotsen op het pad om vervolgens het kreekje weer over te steken met behulp van wat stokken. Vanaf hier is het pad eenvoudiger al valt het ons nu pas op hoelang we aan het dalen zijn.

Om iets over vijf zie ik het parkeerterrein weer liggen. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap, want mijn benen hebben daar geen zin meer in. Om kwart over vijf gaan mijn bergschoenen uit en de teenslippers aan, dat hebben mijn voeten wel verdiend. Het was een prachtige wandeling, maar veel intensiever dan verwacht. Dat komt natuurlijk ook doordat we ons hebben laten overhalen om helemaal tot Sawtooth Lake te lopen 😉. We hebben bijna 17 km gelopen en zijn 576 meter gestegen.

De Sawtooth Mountains zijn minstens zo indrukwekkend als Grand Teton naar het schijnt, maar dan zonder de hordes toeristen.

We kletsen bij de auto nog even met het gezin dat we onderweg steeds tegen kwamen en rijden dan naar ons hotel voor de komende nacht. Dat is nog 1,5 uur verderop. We rijden weer door een schitterende omgeving met de door ons overwonnen bergtoppen op de achtergrond. We komen nog heel wat herten en hun soortgenoten tegen, maar puf om nog meer foto’s te maken of te stoppen hebben we niet🫢 .

We checken om 7 uur in bij het Airport Inn en op aanraden van de receptioniste gaan we eten bij de Sun Valley Brewery. Volgens haar de plek om blij te worden van hun heerlijke hamburgers en uitgebreide bierselectie. Er is geen uitgebreide menukaart, maar de fish & chips van Danny en mijn kip met bacon burger smaken prima. Het bier laten we even staan. Heb ik trouwens al gezegd dat het water hier in Idaho heerlijk is? In al die jaren heb ik nog nooit normaal smakend water meegemaakt in de VS, het smaakt altijd naar chloor. Hier is het echter net als thuis, heerlijk. Weer een pluspuntje voor Idaho en deze staat begint langzaam omhoog te schuiven in onze top 10.

Dat was dag 8, met de nadruk op avontuur, natuur, en lekker eten. Nu is het tijd om te ontspannen en nog even het verslag te schrijven. En dan op tijd naar bed voor de volgende dag, want er staat ons nog veel meer te wachten in het prachtige Idaho!

overnachting: Airport Inn in Hailey
km’s: 221
temperatuur:6-24 °C

Geschreven door Ellens.reizen