De wekker vroeg gezet want om 5.30 willen we weg rijden. Natuurlijk wordt dat iets later, maar we hebben ruim 2 uur om naar Düsseldorf te rijden. Om 7.15 uur komen we bij de parkeergrage aan. Alleen nog wat papierwerk invullen en we kunnen direct met het shuttlebusje mee. We zijn ruim op tijd op de luchthaven en nu op naar Las Vegas!

Maar een storing in het Delta systeem, wereldwijd, maakt dat we niet kunnen worden aangemeld bij de balie. Ze kunnen niets controleren en daarom niet starten met de afhandeling. Gelukkig hebben we al online ingecheckt maar toch moeten we naar een andere balie om daar de ticketgegevens te checken. De medewerkers die daar zitten nemen handmatig al onze gegevens over om vervolgens de boardingpassen alsnog uit te delen. Ze doen allemaal erg hun best, en ja een computerstoring daar doe je weinig aan. Vervolgens lopen we weer terug naar de balie met de bagagebanden om onze bagage af te geven en uiteindelijk kunnen we toch op tijd door de douane en instappen.

Op Atlanta in de wachtrij voor immigrations bel ik alvast Cruise America om een tijd af te spreken om de camper op te halen. Handig die Amerikaanse sim, werkt inderdaad vrijwel meteen nadat Danny 'm in zijn mobiel stopt. Helaas is het verhuurbedrijf hier in Las Vegas wel open op zaterdagmiddag in tegenstelling tot Chicago 2 jaar geleden.
We kunnen morgen om 14.30 uur pas terecht. Maar ik krijg een tip van de CA man aan de lijn; 'morgenochtend nog een keer proberen, misschien dat je dan eerder kunt komen'. Beetje vreemd maar zeker de moeite waard om te proberen.

We zijn uiteindelijk redelijk snel door immigrations, maar dat komt ook omdat we gezellig staan te buurten met een Nederlands stel dat hier al een aantal jaar woont en binnenkort weer terug verhuisd naar Nederland.

We hoeven niet zo heel lang meer te wachten op onze volgende vlucht, en we stappen op tijd weer aan boord. Jammer op deze vlucht krijg je geen oortjes, maar moet je ze kopen. Had ik ze nu meer meegenomen van de eerste vlucht. Maar geen nood, ik heb mijn e-reader bij en Danny wil toch nog even slapen.

Rond 19.30 uur stappen we het vliegtuig weer uit, we zijn er. De bagage kunnen we meteen van de band plukken, geen immigrations meer, dus we staan binnen no time buiten. Danny snel een rokertje opgestoken naast de andere verslaafden en dan gaan we op zoek naar de shuttlebus van het hotel.

We lopen naar een plek waar we al busjes zien staan, maar het busje van ons hotel staat er niet tussen. We wachten even af en niet veel later komt er een busje aangereden waar al mensen in zitten. Ze stappen echter niet uit, wat blijkt het busje rijdt de hele dag rondjes tussen het hotel, de strip en de luchthaven. We stappen in, de bagage gaat in de kofferbak en we zijn met 15 minuten in het hotel. We hebben helaas nog geen dollars om fooi te geven, maar de chauffeur benadrukt dat het geen enkel probleem is en als we morgen naar de strip willen dan kunnen we gewoon meerijden.

Wat een service en dat voor een hotel van $53 per nacht 😍.

We krijgen bij de receptie onze hotelsleutel en lopen door het hotel met gokautomaten naar achteren. Daar moeten we door een deur naar buiten en naar de tweede etage zien te komen, we lopen wat heen en weer maar kunnen geen trap of lift vinden. Uiteindelijk helemaal achteraan in de patiotuin vinden we de lift, dus met alle bagage naar boven (het zijn maar twee woonlagen) en op zoek naar onze kamer. Halverwege de lange gang zitten we en als we de deur open doen zien we een reuzenbed en een keukenblokje. We gooien de koffers neer en na een kort poedelwasje; okseltjes, tanden en deo gaan we terug naar het hoofdgebouw. Toch nieuwsgierig naar een trap aan die kant van het gebouw lopen we eigenwijs die kant op en nu zien we wel een trap en lift. Als we beneden komen blijkt ook waarom we deze eerder over het hoofd hebben gezien. Er staat een reuzenijsblokjesmachine voor. Die had ik wel gezien, maar ik was er niet omheen gelopen. Dat mysterie ook weer opgelost lopen we naar binnen en zien een ATM machine. Meteen maar even gepind want dan hebben we genoeg om de eerste dagen door te komen. Het meeste rekenen we met een pas af, maar op de campings waar we komen moet je meestal contant geld in een brievenbusje doen.

Binnen lopen we wat tussen de gokautomaten door, ik heb er niet zo veel mee, Danny is nieuwsgieriger, maar die bekijkt het van een ander, meer beroepsmatig oogpunt 😉, als de gemiddelde bezoeker. Hij wil weten wat voor kasten het zijn, dat krijg je als je in een gokhal (excuus; amusementshal) hebt gewerkt.

Bij de bar nemen we allebei een baco. Rum cola kennen ze overal en lusten we allebei. Een plekje zoeken op de bar om je glas weg te zetten kost wat moeite, want de gehele bar bestaat uit speelautomaatjes. Later blijkt dat de standaard te zijn in Las Vegas, onze taxichauffeur vertelt dat ook bij hem in de buurt elke winkel en bar voorzien is van deze automaten.

We kijken wat rond, Danny gooit wat dollars in enkele machines en ondertussen krijgen we een beetje trek. We bestellen aan de bar wat kleins, frietjes, uienringen en een hamburger. Waar ik dat moet neer zetten weet ik nog niet, maar als het eten komt staat het op een plankje dat aan de bar gehangen wordt. Ze doen ook alles om je bij die apparaten te houden. Ondertussen kletsen we wat met de vrouw achter de bar en tegen 23.00 uur gaan we naar de kamer terug.

Morgenochtend kunnen we hier ontbijten (zit bij de prijs in) tot 9.30 uur en ga ik een poging wagen de ophaaltijd te vervroegen.

Geschreven door Ellens.reizen