Goedemorgen! Of zoals ze hier zeggen: "Rise and shine, de zon is er al!" Nou, wij nog niet. Met halfdichte ogen rollen we uit bed en realiseren ons dat het steeds wat later is eer we wakker worden.

Vanmorgen gaan we eerst de Lower Terraces van Mammoth Hot Springs bezoeken. We lopen het rondje over het vlonderpad langs de heetwaterbronnen die natuurlijke terrassen creëren. Helaas is de lucht nog steeds geheel dichtgetrokken en vallen de sprankelende de kleuren wat tegen. Er zijn nog maar één of twee plekken waar het hete water over de terrassen stroomt en de kleuren variëren van oranjebruin tot lichtblauw. We eten voor we vertrekken nog een apple fritter (een combi tussen een bolus en appelflap), met uitzicht over de vallei en twee wapiti’s. We staan gevieren lekker te kauwen.
Daarna rijden we eerst naar Gardiner voor wat kleine boodschapjes en om de bijzondere stenen toegangspoort tot Yellowstone te bekijken.

Boodschappen? Check! Foto poort? Check! We moesten even een familie er aan herinneren dat er meer mensen een foto willen nemen, dus move it. Nu op naar Roosevelt Country, vernoemd naar president Theodore Roosevelt, die gek was op de natuur. Het landschap hier is gevuld met dennen-, pijn-, en espenbomen. Je voelt bijna dat je longen zich vullen met frisse lucht—hoewel, misschien is dat gewoon het effect van alle chips die we gisteren hebben gegeten. Chips voorraad is ook zojuist aangevuld. We rijden al 14 dagen met een zak chips rond, die door. Heb je in Nederland na die tijd kans op alleen maar kruimels, door de hoogtes hebben de zakken hier een eigen airbag systeem 😉

Onze eerste natuur stop is bij Undine Falls. Dit is een waterval die in drie delen uiteenvalt. Na een korte wandeling staan we bij het uitkijkpunt, en het uitzicht is de moeite waard.

Daarna rijden we richting Blacktail Plateau Drive, een gravelweggetje waar we wat minder mensen tegenkomen. Ook wel eens lekker dus we tuffen op ons gemak het eenrichtingsweggetje af en we turen naar alle kanten om wild te spotten. Maar veel geluk hebben we niet. Ondanks dat is het een leuk pad om te rijden.

We passeren Roosevelt Lodge waar we vannacht zullen blijven slapen en rijden door naar Tower Fall en Calcite Springs Overlook. Tower Fall is een gigantische cascade van 40 meter hoog! We kunnen zelfs een stukje wandelen om de beste fotohoeken te vinden. De waterval ruist als een grommende leeuw. De Calcite Springs Overlook vinden we echter indrukwekkender. Niet vanwege de spring, want die is aardig timide maar het uitzicht over de canyon is hier ontzettend mooi. We kijken uit over de rivier en de omliggende kliffen. Aan de overkant zie ik nog wat pronghorns

We rijden de weg op richting de Mount Washburn Trail, maar voor we er zijn begint het te regenen. Dit is een serieuze klim van 5 km naar de top, maar de regen in combinatie met de lage wolken en mist doen ons besluiten het uitzicht van 360 graden vanaf de parking voldoende te waarderen. Daarnaast staan er twee grote bizons bijna bij de parking, dus dat levert ook mooie plaatjes op.

We rijden de Dunraven pas verder af tot vlak voor Canyon Lodge. De plek waar we gisteren de Grand Canyon of the Yellowstone hebben bewonderd. We draaien om voor we daar weer in de hectiek belanden en rijden rustig terug naar Roosevelt Lodge. Daar aangekomen loop ik om half 5 naar binnen tegen een enorme rij mensen aan. Willen die allemaal inchecken? Nee, wat blijkt ze staan in de rij voor het diner. Ik snel er langs en dan krijg ik onze sleutel voor huisje 60, een Roughrider Cabin. Een erg ruim huisje met twee double bedden en een houtkachel. Erg gezellig hutje dit, maar voor we de bagage uitladen gaan we meteen maar door naar de lodge voor het avondeten. De rij die ik daarnet zag voorspelt niet veel goeds als we te lang wachten met eten.

We kunnen vrijwel meteen aan tafel en bestellen een chili con carne en een portie ribbetjes met aardappelpuree en coleslaw. Ik ga voor de huckelberry limonade en Danny uiteraard cola. Het eten is hier echt dikke prima, wat een verschil met het eten van gisteren bij Mammoth, dat was een aanfluiting. Mocht je daar zijn dan kun je beter door rijden naar Gardiner voor wat te eten. Daar zagen we vanmorgen erg veel gezellige eettentjes.

Na het eten springen we weer in de auto om nog een kijkje bij Lamar Valley te nemen in de hoop wat wild te spotten. We horen dat hier de meeste kans is om wilde dieren te zien. We zien al vrij snel weer bizons, pronghorns en gewone hertjes, al is daar eerlijk gezegd natuurlijk niets gewoon aan als je in Nederland woont.

We slaan de doorgaande weg af Slough Creek in. Dit gebied staat bekend om de wolven. Op de eerste beste parking staan al de spotters met hun enorme telelenzen. We gaan er met onze bescheiden verrekijker naast staan en turen mee. Ik zie vrij snel een coyote zonder verrekijker en sein naar Danny die de verrekijker heeft. Danny kijkt en ik maak wat fotootjes. Danny vraagt aan de buurman waar hij naar kijkt en mag dan meekijken door de telelens. Heel in de verte ziet hij een kopje met oortjes boven het gras uitsteken. Dat is dus een wolvenjong… nou geef mij dan maar een coyote die met het blote oog ook prima te zien is, al is het niet zo zeldzaam.

We rijden nog wat verder en bij elke parking testen we onze wildspot-skills, dat betekent: ogen open, verrekijker bij de hand, en hopen dat we niet de enige mensen zijn die denken dat elke rots een beer is.

Omdat er bij de omgeving van Tower Falls geregeld beren gespot worden verplaatsen we ons daarheen. En we zijn nog geen 5 minuten voorbij onze cabin of we zien een berin met cub in de struiken zitten eten. We zijn helemaal alleen er is geen auto in de beurt, we hebben haar zelf gespot. En wat een leuk gezicht om die twee samen te zien. Ondertussen stoppen er meer auto’s en er is niet echt plek in de berm om van de weg af te gaan. Een van de auto’s toetert en dan rijden we door, terwijl de ander auto’s natuurlijk gewoon blijven staan. Die toeteraar inclusief.

We rijden helemaal blij verder. Beer, check! We blijven nu natuurlijk de hele tijd de zijkanten van de weg afspeuren op zoek naar de volgende beer. En een paar kilometer verderop zien we een aantal auto’s langs de weg staan. Ons hart maakt een sprongetje als ik weer een beer zie in het veld ditmaal. Danny stuurt de auto naar de kant en we zien ineens hoe de beer een sprint trekt en achter een wolf aan gaat. Wat blijkt er zitten twee cubs in een nabije boom en de bering is not amused me de aanwezigheid van de wolf. Wauw nu hebben we van dichtbij geien hoe snel zo’n beer tot actie over gaat. Wij en met ons vele anderen staan te wachten tot moederbeer terugkomt om haar jong op te halen. De twee cubs zitten helemaal bovenin een dennenboom. Je ziet ze bijna niet tot ze bewegen en de takken heen en weer zwiepen. Met mijn verrekijker kan ik bijna de haren op hun rug tellen. Ze klimmen omlaag, dan weer omhoog en als mamabeer terug is klimmen ze uit de boom. Een beertje springt onverwacht uit de boom, zodat moederbeer er zelf van schrikt. Er arriveren rangers om iedereen op voldoende afstand te houden. Terwijl wij veilig bij de auto blijven, willen sommigen met hun kinderen zo dichtbij gaan staan dat ze bijna op aaiafstand zijn, ware het niet dat de ranger ze tegenhoudt.
De beren verdwijnen langs uit ons gezichtsveld en dan rijden we verder. Op de terugweg zie ik de beren nog een keer, maar we kunnen nu niet stoppen.
Na een lange dag van wild spotten en een berenjacht, zijn we meer dan klaar voor een goede nachtrust.

Zo, dat was dag 15! Op naar de volgende. En hopelijk geen beren die 's nachts op de deur kloppen voor een slaapmutsje.

overnachting: Roosevelt Lodge in een Roughrider Cabin
km’s: 157
temperatuur: 13-24°C

Geschreven door Ellens.reizen