Vandaag rijden we om 8 uur weg, eerst de tank van de auto maar weer eens aanvullen en daarna onze koelbox. Na alle plichtplegingen rijden we richting de ingang van het park om op een enorme rij te stuiten. Na een snelle aanwijzing van de co-pilot loodst Danny de auto naar een andere straat en voilà nu staan er meer drie auto’s voor ons en we ritsen mooi tussen de andere auto’s. Dat scheelt al een half uur😜 . Ook vlak voor de ingang hebben we deze keer mazzel en staan we eens in de snelste rij. Ik was al gewaarschuwd voor de lange rijen om het park in te komen bij West Yellowstone, maar al met al hebben we het best snel achter de rug.
Vandaag voert de route ons via Grand Canyon of the Yellowstone naar Mammoth Country voor onze volgende overnachting.
Een korte stop bij Gibbon Falls. Weer een mooie waterval en we zien enkele wapiti’s en bizons, het wordt een beetje een herhaling van zetten, maar het verveeld geen moment. Beryl Spring is het meest luidruchtig exemplaar en bijna altijd tegen het kookpunt aan. Agressief bronnetje hoor.
Dan zijn de Artist’s Paintpots aan de beurt, ook hier weer een rij auto’s voor de parking. We hebben nog geen wild life file gezien, alleen maar files zoals we ze ook in Nederland kennen 😲. Na een korte wandeling staan we tegenover een heleboel geisers, fumarolen en borrelende modderpoelen. Het is het soort plek waar je je afvraagt of de aarde een beetje indigestie heeft.
De rij aan auto’s bij Norris Basin zorgt er voor dat we die nu even overslaan. Misschien op de terugweg als het minder druk is. Voor nu slaan we africhting Canyon en nemen de eenrichtingsweg met de nodige bochten langs Virginia Cascades. Het ravijn is altijd dichtbij, maar de uitzichten zijn prachtig. We komen nog een nieuwsgierige marmot tegen en een Nederlands stel. Marmotten hebben we al eerder gezien, maar Nederlanders waren zeldzaam (of uitgestorven 😉) in Idaho. Na een gezellig praatje rijden we verder op zoek naar een picknick plekje voor onze yoghurtjes en appel. Dat plekje vinden we niet veel verder aan de rand van een mooi weideveld. We houden met één oog wel de bosjes in de gaten, want we willen geen bietsende bizon of beer aan tafel.
Dan gaan we toch echt naar Canyon Country, waar de gigantische Grand Canyon of the Yellowstone ons wacht. Dit is geen gewone canyon, maar een echte "ik sta hier met open mond naar te staren" canyon. We hebben hier uitzicht op de Upper en Lower Falls.
We dalen af via de Brink of Upper Falls trail met een uitzicht op de Upper Falls. We lopen door tot aan de oude Canyon Bridge en ook van hier hebben we een spectaculair uitzicht.
Dan rijden we naar de South Rim van de Canyon voor een blik op de Lower Falls. Elke seconde valt hier gemiddeld 142.000 liter water 94 meter naar beneden. De Lower Falls is ongeveer twee keer zo hoog als de Niagara Falls. Het is het soort geweld dat je normaal gesproken alleen ziet in actiefilms, maar hier is het gebulder echt.
We lopen via de rim trail naar Artist Point, waar je een van de mooiste uitzichten van het park hebt. Als je naar het noorden kijkt, zie je de Grand Canyon of the Yellowstone, en als je naar het zuiden kijkt, zie je de Lower Falls. We raken onderweg in gesprek met een Amerikaans stel dat pas sinds kort het reizen in eigen land heeft ontdekt. Ze zijn helemaal onder de indruk van het park. Als het eindelijk lukt om afscheid te nemen lopen wij door naar Artist Point, zij lopen terug 😳. De meeste mensen zeggen dat Artist Point het beste uitzicht heeft en ze hebben waarschijnlijk gelijk. Het is indrukwekkend.
We rijden terug richting Norris en slaan de North Rim over van de canyon. Het is nu een stuk rustiger bij Norris Basin, dus lopen we de Porcelain Basin Trail. De boardwalks voeren ons langs allerlei kleurrijke zwavel- en ijzeroxidemineralen. Het voelt een beetje alsof we op een andere planeet zijn. 55% van alle heetwaterbronnen op aarde bevindt zich hier. Dat is een hoop heet water!
De Back Basin Trail met Steamboat Geyser, slaan we over. De lucht wordt dreigender en in de verte is het al aan het regen. De Stoomboot spoot ooit tot 115 meter hoog maar tegenwoordig zo onregelmatig dat je eerder een loterij wint dan hem in actie ziet.
Bij de Roaring Mountains, waar de bergen niet echt "roaring" zijn, maar een beetje dampen, komen we het Nederlandse stel weer tegen. Zo’n groot park, maar toch zie je veel dezelfde gezichten.
Vervolgens willen Sheepeaters Cliff van dichterbij bekijken. We lopen vanaf de picknickplek een stuk langs de rivier om daar de rotsen helemaal voor ons alleen te hebben. De rotsen zijn ontstaan door vulkanische uitbarstingen, en de naam komt van de Sheepeater Shoshone Indianen die schapen hielden. We zien geen schapen maar wel een aantal behendige klimmertjes met jurkjes en broekjes. Die ouders zijn niet bang uitgevallen hoor😲 .
Onze laatste stop is Mammoth Country, waar we overnachten. De weg ernaartoe is schitterend met kliffen, rotsen en nog een watervalletje op de koop toe. Deze weg stelt allerminst teleur. Mammoth Hot Springs heeft prachtige heetwaterbronnen die travertin naar boven brengen, wat natuurlijke terrassen creëert. De kleuren variëren van oranjebruin tot felblauw, afhankelijk van de temperatuur van het water. We verkennen de Upper Terraces via de autoroute en stappen hier en daar uit. Helaas is de lucht geheel dichtgetrokken en sprankelende de kleuren daardoor niet zo. Morgenochtend maar even in de herhaling, want we blijven hier lekker slapen.
We overnachten in Mammoth Hot Springs Hotel and Cabins, waar we een kleine cabin hebben gereserveerd. Eenmaal ingecheckt, laden we de koffer uit en gaan dan meteen wat te eten scoren. Dat doen w in de Mammoth Grill, eerlijk gezegd niet zo’n beste keuze. Het eten valt tegen, maar we hebben geen rammelende buik meer. Dan is het tijd om achterover te leunen en terug te kijken op een dag vol natuurwonderen en onverwachte stops.
overnachting: Mammoth Hot Springs Hotel - cabin
km’s:
temperatuur:19--32°C
Dieren: bizons, wapiti’s, marmotten en eekhoorns. De eerste beer moet zich nog aandienen 😉.
Geschreven door Ellens.reizen