Vroeg wakker natuurlijk en om 8 uur uit bed gekomen voor die lekkere douche. Boel loskoppelen en weg hier, we horen de trein nog nagalmen in onze oren. We gaan richting Portland om de watervallen te bezoeken aan de Columbia River Gorge.

We nemen eerst een kijkje bij de Bridge of the Gods in Cascade Locks. Indrukwekkend om onder deze grote ijzeren brug te staan en de rivier te zien die echt indrukwekkend is. De eerste pilaar is beschilderd met dieren, indianen en ontdekkingsreizigers uit vroegere tijden.

Daarna stoppen we aan de I84 op de parkeerplaats voor Multnomah Falls. Tijd voor een bezoekje aan deze meest bezochte waterval. Er staan weer een paar gewone auto’s en SUV’s op de parkeerplekken voor campers, zucht. We zetten onze camper daarom maar tussen de gewone auto’s dwars over 5 parkeerplaatsen. We zijn niet de enige zien we.

We lopen onder de snelweg en de spoorlijn door naar de waterval. Ik kan er met mijn 1,90m onderdoor zonder te bukken, maar je moet geen 2 meter zijn.
Het is inmiddels 10 uur en nog niet zo heel druk. Het is een mooie waterval met een stenen brug tussen de twee delen van de waterval in. Op een bord staat dat er tijdens een bruiloftsceremonie, een rotsblok van de bovenste helft van de waterval is losgekomen en in de bovenste poel terecht is gekomen. De hele trouwstoet was opslag doorweekt. Dat moet een golfslag zijn geweest als zo’n blok loskomt van de wand. We besluiten niet naar de tweede brug te lopen, omdat we meer watervallen willen zien vandaag.

Bij Corbett draaien we de Historic River Highway Scenic Byway op, de oude weg die tussen de bomen door slingert. Een geweldige weg om te rijden en eigenlijk goed te doen met onze 30 ft camper. We bezoeken het Crown Point Vista House. Het uitzicht is spectaculair, de zon schijnt en vooral het uitzicht richting het Westen is geweldig. Binnen is alles van marmer en de ramen zijn van glas in lood. Ook hier geven de foto’s van 1912 tot nu een goed beeld van de situatie door de jaren heen. Die oude foto’s maken het toch specialer. Nu is zo’n rit zo makkelijk, maar toen was dat een hele onderneming.

Volgende stop is de Latourell Falls, dit is wel één van de mooiere watervallen vandaag. De Lower is al mooi, maar als je omhoog loopt naar de Upper falls dan is die zelfs nog beter. Ook veel rustiger natuurlijk want al met al lopen we 5 km, de meeste bezoekers haken af bij de eerste waterval.

Shepperd’s Dell is de volgende stop, even snel in en uit de camper, foto gemaakt en door. De waterval is niet spectaculair maar zeker leuk voor een korte stop. Hier hoef je niet te klimmen, vanaf de stenen brug zie je de waterval, het paadje naar de bodem is helaas afgesloten.

De Bridal Veil is wel weer een plaatje, er staat net een bruidspaar met een fotograaf en in hun handen hebben ze een bordje, met ‘We eloped’. De foto zal wel gebruikt worden om familie en vrienden op de hoogte te brengen van hun snode plan. Wij maken natuurlijk ook onze foto’s, heel romantisch met de bruidssluier op de achtergrond.

De beslissing om eerst de Multnomah Falls te bezoeken via de I84 blijkt een goede. Tegen de tijd dat we daar weer voorbij rijden, is de parking vol en staan rangers het verkeer in goede banen te leiden.

Hierna maken we nog één stop bij de Horsetail Falls. Ook een mooie stop, wat hier zo leuk is is dat je zo makkelijk tot het water komt van de waterpoel.
In de verte zien we de lucht donker worden, precies onze richting uit. Het blijft niet droog helaas, maar gelukkig hebben we de hele ochtend mooi weer gehad. Nu moeten we toch een stuk rijden.

Er liggen op de route twee smallere gedeeltes met een bruggetje. We zien dat het niet past als er een tegenligger rijdt, dus wachten we de eerste keer netjes. Bij het tweede bruggetje waar we al voor ¾ overheen zijn komt een tegenligger gewoon de brug op rijden. Danny moet in de ankers en toetert. De muts snapt het niet en gaat stil staan op het begin van de brug. Na een poosje wachten zet ze de auto toch maar in z'n achteruit. Wat een verkeersinzicht 😲.

Een hele geslaagde ochtend, overal konden we de camper kwijt. Dit hadden we niet willen missen, nu op naar John Day Fossil Beds National Monument.
We tanken goedkoop in Hood River $2,89 per gallon en er gaat voor $130 in, dorstig typje die camper. Voorbij Hood River klaart de lucht weer op en schijnt de zon.
We volgen de rivier tot aan Biggs, het uitzicht blijft geweldig met mooie rotspartijen. En af en toe komen er van die ellenlange treinen voorbij, die we de afgelopen nacht hebben vervloekt. Op de gele locomotief staat bijna altijd een grote Amerikaanse vlag geschilderd, helaas lukt het mij niet die op foto vast te leggen.

Vanaf Biggs verandert het landschap, nu rijden we door gele glooiende heuvels. In de verte zien we wat windmolens en onderweg komen we door een paar kleine dorpjes. In Moro zie ik langs de kant allemaal oude wagens en landbouwmachines en verderop in Green Valley stoppen we kort. We maken een foto van een winkeltje met de tekst: 'komende 67 mijl geen eten of drinken verkrijgbaar’. Ik krijg het gevoel in een aflevering van het kleine huis op de prairie te zijn beland. Helemaal als ik een ouder, krom mannetje met zo'n grote wijde jeanstuinbroek de hoek om zie schuifelen.
Opeens horen we, maar dan veel dichterbij, lawaai. Er komen 4 brandweerwagens voorbij geraasd.
Als we het dorp uit rijden fotograferen we nog een vervallen kerkje, het houten gebouw staat er nog maar er zit geen raam meer in. Als we doorrijden raast een hele tijd later nog een brandweerwagen voorbij.

De lege landschappen afgewisseld door een dorpje hier en dat maakt het een hele leuke rit, de Journey Through Time Scenic Byway is inderdaad een omweg waard.

Voor ons zien we een steeds donker wordende lucht. Het ziet er dreigend uit, met af en toe een lichtflits en gerommel in de verte. Kort daarna zien we in een zijweg nabij Kent een brandweerauto met alarmlichten stilstaan. Een paar afslagen verder zien we opnieuw een brandweerauto met zwaailichten staan. Zetten ze een heel gebied af? We zullen het nooit weten.

Opeens begint het weer te regen en hard ook, zagen we de bui eerst alleen op afstand nu zitten we er middenin. We hopen dat het in Shaniko droog is en we daar kunnen overnachten.
In Shaniko rijden we door het oude western stadje, er wonen nog wel wat mensen maar het wordt toch een ghost town genoemd. Helaas zien we dat er een ketting voor het terrein hangt waar je normaal kunt overnachten. Dat is jammer want de lucht is hier weer opgeklaard en we hadden hier best willen blijven. We rijden het dorp weer uit en hopen dan bij Fossil iets te kunnen vinden. Onderweg komen we niets meer tegen waar we kunnen slapen. Wel is het een mooie weg en zeker waard om langs te rijden. Opvallend is dat alle tegenliggers een bootje meevoeren, er moet in de buurt een meertje of zoiets zijn. Een heel eind verder kruisen we een rivier, dat is waar al die mensen vandaan komen.

Helaas wijst de tomtom ons naar Fossil via de 97 en dan pas naar Antelope waardoor we langer onderweg zijn dan rechtstreeks via 218 naar Antelope. Normaal vertrouw ik niet zo snel op ons tomtommetje maar de laatste week is het steeds goed gegaan, zodat ik de route nu niet heb gecontroleerd voor we uit Shaniko vertrokken. Helaas want daardoor komen we pas na 5 uur aan bij de Clarno Unit van John Day Fossil Beds NM. Erg jammer en omdat het ook hier steeds donkerder wordt besluiten we de korte trail maar niet te lopen. Ik moet zeggen ik vind het wel de moeite waard, maar ik heb de andere twee units nog niet gezien.

In Fossil kijken we met groeiende verbazing om ons heen. Het hele dorp is uitgerukt om de straten schoon te vegen en alle bewoners helpen mee. Dat zouden ze bij ons ook wel eens kunnen doen, dan leer je je buren en medebewoners nog eens kennen 😉. Man, vrouw, jong en oud staat met een bezem of vuilnisbak in de hand om het netjes te maken.
Er moet een RV park en fairground zijn, maar hier staat geen enkel bordje. Waar je op de meeste plaatsen doodgegooid wordt met reclameborden ontbreken ze hier. We vragen een paar mensen die staan te vegen of ze weten waar we kunnen overnachten en ze wijzen ons door naar de fairground. Ook hier weer alleen vriendelijke mensen, iedereen steekt spontaan zijn hand op als je langs rijdt.

Bij de fairground staat een bord 'RV’s $30 full hookup', dat hebben we niet nodig $ 20 dry camping, dat is meer voor ons. We rijden het terrein op maar zien alleen hook-up plaatsen, dan gaan we daar maar staan en sluiten de boel niet aan. $20 in het envelopje en hoppa in de bus, er is niemand waar we het aan kunnen vragen.
Het is ook hier steeds harder gaan regen, we blijven dus lekker binnen en ik warm een paar gehaktballen met tomatensaus op van de slager. Brood erbij en we hebben gegeten. Danny gaat tussen de buien door nog naar buiten om te roken, maar ik blijf lekker binnen en werk weer aan ons verslag.

Hopelijk is het morgen weer droog als we de andere units van John Day bezoeken.

Geschreven door Ellens.reizen