's Morgens na het ontbijt weer op pad. We rijden weer langs die andere drukke camping, het is nog rustig. Het merendeel ligt nog op één oor, maar er zitten toch al enkele mannen te vissen. We lopen wat langs de waterkant en rijden dan een klein stukje verder. Nu zien we dat het water wel erg hoog staat, het water komt bijna tot aan de weg. Aan de rechterkant zien we een mooie waterval, doordat de sneeuw zo lang is blijven liggen stromen alle rivieren hard.

Ook bij June Lake stoppen we en ook hier is het veel drukker op de campings. We rijden verder tot we weer op de 395 aankomen en slaan rechtsaf. De besneeuwde bergtoppen zien we de hele tijd rechts van ons liggen. Bij het plaatsje Mammoth Lakes gaan we van de doorgaande weg af. Het is hier rustig, alles is gericht op de wintersport, maar dat seizoen is inmiddels afgelopen. We stoppen niet, maar rijden een keer door het plaatsje, misschien een volgende reis. Nu gaan we verder naar Death Valley.

We tanken onderweg en stoppen bij het gevangenkamp voor Japanse bewoners uit Amerika tijdens de Tweede Wereldoorlog. Daar bekijken we het museum en een deel van het kamp dat nog behouden is gebleven. Indrukwekkend maar vooral een dubbele gevoel, deze kampen waar Amerikanen van Japanse afkomst gevangen zaten en dan de beelden van Nederlanders die in Japanse kampen zaten. Die laatste beelden ontbreken hier natuurlijk maar kennen we allemaal.

We rijden verder langs velden waar zout gewonnen wordt, denken we, en daarna Death Valley in. Een paar keer horen we straaljagers over vliegen, maar we zien ze niet echt.

In Death Valley stoppen we bij verschillende uitkijkpunten en het temperatuurverschil is erg groot t.o.v. de laatste dagen. Wat is het hier warm, een echte wandeling zit er niet in nu het middag is. We stoppen uiteindelijk bij een borax mijn waar we even gaan lopen. De warme wind is als een hete föhn tegen je benen, alle beharing is er meteen afgeschroeid. Wat een bizarre gewaarwording is dit. Nu was het al warm in Joshua Tree en op andere plaatsen, maar het is hier nog een tikkie warmer. Hoe warm merken we pas als we later weer in de camper stappen na onze korte wandeling.

Zodra we zitten en de airco is aan stroomt het zweet uit al onze poriën. Het lijkt of we lek zijn en er uit elke gaatje van onze huid water loopt. We drinken snel wat en kijken elkaar vreemd aan. We denken terug aan Namibië zoveel jaar geleden, als je daar een boterham uit de plastic zak haalde was die binnen een halve minuut totaal uitgedroogd. De lucht was daar zo droog dat al het vocht er uitgezogen werd. Dat is nu buiten ook gebeurd, toen we rond liepen verdampte al het vocht meteen en nu we in de camper zitten merken we pas hoeveel vocht je lichaam in dit klimaat verliest. We houden gewoon van de woestijn en de hitte, alle herinneringen aan Namibië komen weer boven. Wat was dat een geweldige vakantie, nog steeds met stip op 1, maar Amerika komt toch aardig in de buurt voor ons.

We rijden weer verder en komen langs Furnace Creek campground midden in het park. Er staan slechts een paar andere vakantiegangers en je moet betalen bij het visitor center. We rijden een stukje verder naar het VC en stappen uit. Als we langs een digitale thermometer lopen zien we dat het 46 graden is. OK dat is warm.

Binnen informeren we bij de balie naar een plekje op de camping. De plaatsen met elektra zijn duurder, dus doe voor ons maar zonder, zeggen we. Het meisje achter de balie kijkt ons bijna verbijsterd aan en vraagt of we dat wel zeker weten. Waarop ik zeg, 'het zal vanavond toch wel weer afkoelen, dan hebben we ook geen elektra nodig'. 'Nee', is het antwoord, 'het koelt hier niet af'. Danny en ik kijken elkaar aan en besluiten dan toch maar een plek met elektra te nemen. Minder mooi, zo in het midden van de camping maar à la.
Het meisje geeft ook aan dat we van het hiernaast gelegen resort het zwembad en douchegebouw mogen gebruik, als we daar aan de receptie $5 per persoon betalen.

We lopen weer naar buiten en omdat het toch te warm is om buiten bij de camper te gaan zitten rijden we naar het resort. Ik betaal de $5 per persoon en krijg twee muntjes mee. Ons betaalbewijs en om het hek bij het zwembad open te maken. We parkeren de camper en kleden ons om, dat is weer zo handig van de camper. Met wat drinken en iets te knabbelen in de hand lopen we naar het zwembad. We gooien onze spullen op twee ligstoeltjes en plonzen meteen het bad in. Wat een verademing in deze hitte, zelfs Danny gaat er meteen in 😊.

We wisselen het opdrogen op de ligbedjes en het plonzen nog en paar keer af voor we besluiten dat het genoeg is geweest. We rijden terug naar de camping en gaan naar buiten. Ik wil de picknicktafel dekken terwijl Danny de bbq aansteekt. Maar het is nog steeds erg warm. We zitten heel kort buiten op onze stoeltjes in de schaduw van de camper, maar we houden we het niet lang vol. Gekkenwerk, we kijken elkaar aan en verhuizen naar binnen. Inmiddels zijn er meer tentjes verschenen op de camping. Da's afzien, met dit weer in een tent kamperen en nergens verkoeling. We besluiten binnen te eten en Danny gaat alleen nog naar buiten om het vlees op de bbq om te draaien tot het gaar is.

Na het eten en als het donker begint te worden gaan we weer naar buiten om de zon onder te zien gaan. Als ik me omdraai zie ik een coyote lopen langs de tentjes tussen de karige begroeiing. Hij loopt gewoon achter de tentjes langs en niemand ziet het. Ik roep Danny om een foto te maken. In eerste instantie gelooft hij me niet, maar gewapend met fototoestel gaat hij toch even kijken 😛. Als hij terug komt heeft hij 'm ook gezien en nog net op de foto gekregen.

In het donker zitten we buiten naar de sterren te kijken, maar we zijn daarna blij dat we daarna in ons bed kunnen kruipen met de airco aan.

Geschreven door Ellens.reizen