De temperatuur loopt vandaag weer iets op naar een lekkere 23°.

Nadat we de koffers in de auto hebben gezet komen we de Nederlanders weer tegen. Ze hebben geen N$ of Randen meer dus moeten ze gaan pinnen om te kunnen tanken in Keetmanshoop. Dat is een hele omweg, want ze moeten naar Lüderitz. We besluiten om wat van onze N$ te wisselen voor €’s. Ze is helemaal opgelucht want ze kneep ‘m toch wel. Tanken kan hier alleen cash en hun tank is nog maar half vol.

Na het ontbijt rekenen we voor het laatst af en N$ 300 lichter vertrekken we op weg naar Klein Aus. Het is niet zo heel ver dus we besluiten rustig te rijden.

We zien onderweg nog een leguaan die wil oversteken en we zetten ‘m snel op de foto. De afslag naar een fort dat we willen bezichtigen kunnen we niet vinden en bij Goageb besluiten we niet op het asfalt te blijven. We slaan af de D459 op naar de Singing Rocks. Niet echt de moeite waard, want er wordt niet gezongen, althans niet voor ons. De weg die we vervolgens nemen richting Rosh Pinah is veel mooier. Het landschap is zeer afwisselend, vlaktes en rotspartijen wisselen elkaar af en we klimmen behoorlijk hoog. Als we plotseling dalen hebben we uitzicht over een prachtige vallei. We zijn allebei even sprakeloos, dit is één van de mooiste uitzichten tot nu toe (D446).

We rijden door een klein riviertje, zien een donkere zanghavik en veel nesten van bleke zanghaviken op telefoonpalen. De omgeving is zo afwisselend en zachter dan we de afgelopen dagen gezien hebben. Er lopen wel geiten over de weg, maar we zien geen enkele andere auto.

Rond 16 uur arriveren we pas in Aus, 3 km verderop ligt Klein Aus met onze lodge voor vanavond en morgenavond. Onze eerste indruk van de Klein-Aus Vista Horse Inn is geweldig, de tweede indruk blijkt minder. De ligging is fenomenaal, maar we blijken op de onderste verdieping van een bewoond huis te verblijven. Op zich prima, maar er is geen kluis aanwezig in tegensteling tot wat de receptioniste zegt en het staat vol met spullen van de eigenaars. De trap naar de bovenwoning is wel afgesloten, maar van hun kant en je hoort de bewoners volop.

Bij het restaurant op het balkon zitten we later met een drankje te genieten van de zon. De wind, die best fris is, komt van de achterkant dus we zitten lekker uit de wind. Later op de avond wordt de wind almaar kouder.
Terwijl we daar zo zitten arriveert de groene bus van Jacco. Het was voor hem nogal een zware dag; een vakantieganger die op z’n gezicht is gevallen en daarna pech met de bus. Van bovenaf bekijken we het geharrewar met de koffers en na een poos komt Jacco met zijn collega naar boven bij ons wat drinken.

Ondertussen zijn ook de motorrijders uit Joburg aangekomen. Ze halen brandhout bij de receptie en nodigen ons uit bij hun op de camping.
We gaan later hun kant op met wat blikken bier, maar daar aangekomen is het inmiddels zo koud dat we met z’n allen toch maar richting restaurant gaan.

Bij het restaurant blijkt er niet genoeg eten te zijn. Ze koken alleen eten voor de mensen die gereserveerd hebben. We worden beneden in de buitenlucht uiteindelijk wel bediend, maar na veel gedoe. Erg commercieel zijn ze hier niet en de prijzen zijn ook niet echt vriendelijk.

Omdat wij wel hebben gereserveerd gaan wij op aandringen van de Zuid Afrikanen eten in het restaurant. Het buffet is al gedeeltelijk op en wordt niet aangevuld en wat er nog wel staat is lauw. We eten hier het slechts van de hele vakantie en dat voor N$ 165 per persoon. We besluiten meteen om morgen maar ergens anders te gaan eten. Onze motorrijdende vrienden krijgen bij Gods gratie om kwart voor 9 nog een kop soep en brood aangeboden. Naar de prijs kan ik alleen maar raden.

Ondanks de slechte ervaring met deze accommodatie is het wel gezellig, we wisselen mailadressen uit en hopen elkaar weer te zien in Swakopmund.
Rond 10 uur brengen we hen terug naar de camping met onze auto en gaan wij slapen in ons poppenhuisje.

Geschreven door Ellens.reizen