• Waar een mens reeds weken naar uitkijkt is vandaag zover😀. Deze ochtend, beter gezegd afgelopen nacht wordt ik nog voor dag en dauw gewekt door mijn wekker om 02u30😯. Veel gewoeld, weinig geslapen… één en al stress, spring ik uit bed. Vlug, vlug een scheer- en wasbeurt, nog wat rondscharrelen om zeker te zijn dat ik al mijn spulletjes wel bij heb🫣, wandelkleren aangedaan en voor ik het goed en wel besef staat zoon Dylan al om 02:50 voor de deur om me naar Zaventem te brengen. Ik moet toegeven, de stiptheid om ergens “op tijd te zijn”, dat heeft ‘m van gene vreemde😉.
• 2 dagen voordien stond mijn rugzak “al kant en klaar” gepakt en had ik al 33 keren door het huis gecrosst om alle spullen voor mijn pelgrimstocht bij mekaar te brengen ook al stond alles al genoteerd op een “meeneem to do lijstje”🫢. Van mijn eerste pelgrimstocht in 2021 had ik ervaren dat het gewicht van de rugzak al een eerste heel belangrijke rol speelt in een mogelijks goede afloop van een pelgrimstocht. Elke gram die je teveel bij hebt is er immers één teveel, elke kg die je rugzak teveel weegt, neem je wel zoveel tientallen kilometers extra mee🤔. Slotsom: mijn rugzak wordt afgeklokt op 7,2 kg! Met achteraf een volle drinkbus water en mijn I-pad ( deze neem ik separaat met de vlucht mee) zal de tocht dus aangevat worden met een goeie 8kg aan gewicht. Ik zie de geïnteresseerde lezeressen al denken : “ Maar diëe heeft toch nikske bij😱?” Wel, hier komt een kleine opsomming van de inhoud van deze 7,2 kg in mijne rugzak naast de wandelkleding die ik aan heb bij mijn vertrek: sandalen, 2 paar kousen, 2 onderbroeken, 2 T-shirts, 1 hemd met lange en één met korte mouwen, een lange afritsbare wandelbroek en een korte, een fleece, een poncho, basis aan toiletgerief, medicijnen (bij mij vooral iets tegen de hoofdpijn na een katertje😉), data-kabels, power bank, zaklamp ( pillicht op zijn laakdals gezegd), wasknijpers en korte waskoord, zakmes, enkele “colsonnekes”( bevestigingsstrips voor één of ander noodgeval) en een selfie-stick zodat ik zelf ook al eens op de foto kan zonder het iemand te vragen😇.
• Enkele minuten voor 4u dropt Dylan me af aan de luchthaven. Ik voel me helemaal nog niet klaar wakker en in mijne kop gonst het een beetje naar de koppijn ( da’s normaal zoals eerder gezegd alleen maar bij ne kater in mijn geval😇). Het inchecken loopt vlot, bij de controle op de handbagage loopt het echter goed fout. Mijne trouwe rode (afgeblaakte) hoed die samen met zijn baasje zijn 2 de pelgrimstocht maakt, moet ik in een grijze bak deponeren. Na de scanner komt hij er echter al rollend ( is blijkbaar uit de bak gevallen onderweg) uit over de rollenbaan. Het gaat goed tot er een volgende bak aankomt die naar de extra controlebaan geschoven wordt en mijn hoed 🎩 platwalst tegen de railing😱. Ik attendeer de controller erop die mijn hoed uit zijn netelige positie bevrijdt. Gelukkig krijg ik de talrijke indeukingen er nog uit😅 en een beetje later zinder ik samen met mijn hoed nog na bij een eerste koffie 🤩 in het luchthavengebouw.
• De vluchten op zich ( met TAP Portugal) via Brussel - Lissabon en daarna Lissabon - Porto verlopen vlekkeloos en rond 10u30 Portugese tijd ( één uurtje terug tegenover bij ons) wordt ik terug met mijn rugzak 🎒 verenigd welke de vlucht ( goed ingebonden thuis met de nodige krimpfolie 👌verkregen )eveneens goed overleefd heeft.
• De verbinding met het 12 km verder gelegen centrum verloopt vrij vlot via een metro/treinverbinding. Ik maak er kennis met een Duits koppel van mijn leeftijd welke ook de Camino ( wandelweg) vanuit Porto naar Compostela gaan doen weliswaar in 3 weken maar dat bepaalt éénieder zelf.
• In station Trinade stap ik uit en geef het adres van de “ Gulden Draak” in, een Belgisch café in Porto geadviseerd door mijn pelgrimsvriend van 3 jaar terug, Jan Catry. En Jan kan het weten dat het daar goed is want hij behoort tot het selecte clubje van de “Duvelstappers” in Klein-Vorst. Dit hoeft dus verder geen betoog😉. Spijtig genoeg heb ik naast de waard gerekend want de Gulden Draak is gesloten wegens jaarlijks verlof…
• Op dan naar de kathedraal van Porto waar ik geconfronteerd wordt met een eerste zeer korte maar weliswaar steile beklimming om er te geraken. Van bovenop de kathedraal heb je een prachtig overzicht over de stad👍. Het is er nog ontzettend druk en het krioelt er van de toeristen. Ik dien hier te passeren om mijn “Credencial” aan te schaffen. Dit is een boekje waar je in alle eet-, slaap- en drinkgelegenheden + verscheidene “christelijke eigendommen zoals kerken, kathedralen… een stempel met datum kunt laten plaatsen.Met deze Credencial kun je bij de “eindmeet” in Compostela jou diploma gaan afhalen na de nodige controle. Voornaamste ( en enige voorwaarde) is dat je de laatste 100 km naar Compostela dagelijks over minimaal 2 stempels moet beschikken. Na meer dan een half uur in de rij aangeschoven ( te samen met alle toeristen welke de kathedraal van Porto van binnen willen aanschouwen en waarbij ik vandaag niet in geïnteresseerd ben 😏) te hebben bekom ik voor 2€ mijn Credencial waarmee ik verder op pad kan…
• Ik daal hierna verder af naar de Douro rivier, één van de vele mooie plaatsjes van Porto welke neem van mij gerust aan een City-trip meer dan waard is👌👌👌. Je hebt hier een prachtig uitzicht op,de “Ponte Maria Pia” een brug gebouwd in 1877 door Gustav Eiffel, jawel “Stafke” kon meer dan alleen maar nen toren bouwen in Parijs😅. De brug waarvan de boog160 meter overspant, 64 meter hoog is en met een totale lengte van 350 meter destijds de grootste ter wereld was. Inmiddels is deze enkelvoudige spoorbrug niet meer in gebruik.
• Ik volg de Douro rivier verder naar zijn monding in de zee en pas rond 13u30 doe ik mijn eerste “terrasje” aan. Ik krijg er een “Heineken” geserveerd, helemaal niet mijn lievelingsbier 🫣 maar als ne mens dorst heeft kunt ge er alles in gieten🤩.
• Onderweg kom ik ook nog een Duitse jonge vrouw tegen welke juist haar Camino beëindigd heeft. Het is een lerares in het onderwijs aan kinderen tot 16j. In Duitsland blijkbaar hetzelfde probleem als bij ons. Veel te weinig leerkrachten en ouders die zich teveel bemoeien als hun zoon of dochter straf gekregen heeft of klaagt over de leerkracht. Als ik destijds “blijtend” naar huis kwam als meester Vandenbroek in het derde studiejaar met zijne regel op mijn handen had geslagen voor iets dat ik zogezegd “mispeuterd” had zei mijn vader thuis: “Da zulde wel verdiend hebben ook”. Volgens mij speelde ons vader en diëe meester Vandenbroek destijds onder één hoedje😉. Achteraf mée hun pensioen reden die mannen immers samen met de fiets als ze niets te doen hadden, da lag er dus vingerdik op 🙄.
• Na de monding van de Douro in zee volg ik noordwaarts de Atlantische kust. Er staat een steile bries welke deugd doet tijdens het wandelen onder de zonovergoten hemel ☀️. Een 6-tal kilometer verder bereik ik na nog één extra “pitsstop”🍻 mijn hostelletje in Matoshinos.
• Vandaag 13,3 km gewandeld, goed voor 17.955 stappen.
• Quote : Een nieuwe weg oogt onzeker maar leidt altijd ergens heen,

Geschreven door Michel.op.reis