• Gisterennamiddag na onze traditionele eindstop met een pot bier(allé, altijd minimum 2😉) uitgerust in ons hostal “Camino de Santiago”. Jan zoekt een medische post op om de blaren onder zijn 2 dikke tenen te laten verzorgen (zie foto). De verpleegster aldaar verschiet zich een aap als ze onze Jan zijn blaren ziet ( misschien van de rest ook🙄) en raadt aan om dadelijk minstens één dag niet te wandelen om zijn tenen enige kans te geven om te genezen...
• Met dit gegeven beraadslagen we op de kamer hoe het verder moet...Ons hotel voor de volgende nacht is echter al gereserveerd op onze volgende bestemming.We dienen dus nog één dag verder te wandelen vooraleer een rustdag in te lassen.
• ‘s Avonds gaan we in een plaatselijk restaurantje iets eten. We zijn één van de laatste gasten en er is maar één hoofdschotel meer beschikbaar: Frietjes met een spiegelei en morcillas (pensen), een niet alledaagse combinatie in mijn ogen maar een pelgrim stelt zich niet teveel vragen en duwt achterover wat hij voorgeschoteld krijgt...Al bij al was het avondeten niet zo slecht. Als dessert krijgen we nog ne crème glace en een beetje later komt de waard zelf met een fles likeur en 4 glazen. We klinken gezamelijk met hem op een “buen Camino”. Hij zelf heeft de Camino al 2x afgewandeld. Hij laat de fles bij ons achter en zegt dat we er gerust nog 1,2,3 mogen drinken😉. Dit laten we ons geen 2 keer zeggen... De glazen worden alzo nog enige keren gevuld. Samen met de waard maken we een half uurtje later de fles leeg🤩.
• Een beetje later vallen we “als roosjes” in slaap op onze hotelkamer.
• In ons hotelletje kunnen we deze ochtend niet ontbijten. Geen nood, Frómista heeft barretjes genoeg. In één ervan gooien we om 07:30 onze rugzak al tegen de muur. Een kwartiertje later gaat het alweer verder nadat we eigenlijk teveel betaald hebben voor ons ontbijt (7,5€ voor een tas koffie, een koffiekoek met chocolade en een fruitsap...). Hier en daar durft men al eens van de peregrinos profiteren...
• De wandelweg loopt vandaag volledig naast de baan P-980 welke van Frómista naar Carrión de los Condes loopt. De minst interessante en vrij ééntonige wandelpad van onze Camino tot nu toe. Veel punten zijn er ook al niet te verdienen voor de bergtrui. Het landschap biedt eveneens niet veel om van te genieten. Misschien zijn we wel een beetje over verwend door de vorige 2 weken wat dat betreft. We stappen veel alleen, ieder voor zich mijmerend, bezinnend, zijn hoofd leeg makend...
• Sinds we Burgos maandag verlieten bevinden we ons in de Meseta. Dit is de Spaanse Hoogvlakte, gevormd uit de erosie van een oude bergketen. Het is een gebied groter dan de provincies Antwerpen, Limburg en Brabant samen.Wij doorkruisen het gebied van Burgos tot Leon op een hoogte tussen de 700m en 1100m. Het klimaat op de meseta wordt omschreven als “ nueve meses de invierno, très meses de infierno” of “ negen maanden winter, drie maanden hel”.In Frank De Boosere termen “een lange winter en een korte, hete zomer”. Wij hebben echt het geluk dat het in de voormiddag slechts 17 à 20 graden is want als het hier heet is (> 30 graden) kom je jezelf beslist meerdere keren tegen...
• Onderweg krijg ik een telefoontje van tennisvriend Marnix. Hij meldt het onfortuinlijke nieuws dat Marino, een andere tennismakker, afgelopen zondag na een tennismatchke, naar het ziekenhuis van Hasselt vervoerd was en er in spoed geopereerd werd aan zijn hart. Marino makker, we wensen jou het allerbeste toe, een spoedig herstel en we gaan voor jou zeker een extra kaarsje 🕯in Compostela laten branden.
• We arriveren al vrij vroeg in de namiddag in Carrión de los Condes, een levendig stadje, en zoeken het hostal “Comfort suites”op dat we reeds eerder geboekt hebben. Al weer een keurige drie-persoonskamer en aparte badkamer voor ons alleen.
• We wandelden 19,7km, 29.028 stappen en verbruikten 2.838 calorieën. Gemiddelde wandelsnelheid was 5,2 km/uur. We hebben 397 km op de teller en daarbij hebben we bijna de kaap van 400 km bereikt.
• Quote: Let your smile change the world, but don’t let the world change your smile...never stop smiling

Geschreven door Michel.op.reis