• Bij het krieken van de dag (06u ‘s morgends) staan we al op. Na een kattewas proberen we zo goed en zo kwaad als mogelijk onze rugzak op orde te krijgen (geen evidentie voor een man...). Om 06u 30 zetten we ons aan tafel met de 2 Amerikanen voor het ontbijt. Veel wordt er niet gezegd, “precies als kinderen die voor de eerste keer naar school gaan” zeg ik, waarop Johan repliceert dat het vandaag (01/09) ook juist de eerste schooldag is😀.
• Om 07u15, het is nog halfdonker, staan we paraat in de hoofdstraat van Saint-Jean-Pied-de-Port, om onze eerste stappen richting Compostela te zetten. De tranen schieten in mijn ogen van emotie... Iets waar je maanden naartoe gewerkt hebt, begint nu pas echt😇.
• Vol moed beginnen we eraan. In de tour zou deze tocht de koniginnenrit genoemd worden. Er staan ons immers 1.200 hoogtemeters te wachten en daarna 500 laagtemeters. De eerste 8 km zijn bijzonder steil. Naargelang we verder uit het dal stappen worden de vergezichten mooier en mooier👌. Onweerswolken komen echter reeds vroeg in de voormiddag opzetten...
• Waar de Romeinen en Napoleon ons voorgingen op veroveringstocht wordt het voor ons, en vooral voor onze senior Jan een overlevingstocht. Bij elke zware klimpassage krijgt hij het moeilijker en moeilijker en dient hij tijd te nemen om op adem te komen. Johan en mezelve blijven constant in zijn bijzijn en spreken Jan de nodige moedvolle woorden in.
• Bij overmaat van ramp begint het ook nog te regenen🌧🌧🌧. De poncho’s worden bovengehaald. Johan overhaalt uiteindelijk Jan om zijn rugzak aan hem te geven zodat hij op adem kan komen. Een gebaar van kameraadschap om U tegen te zeggen👌👌👌. Zelfs Jerommeke bij “Suske en Wiske” zou aan Johan vandaag een puntje kunnen zuigen💪🏿💪🏿💪🏿.
• Op kilometer 8 bevindt zich de enige herberg , Auberge d’Orisson, op het ganse traject van vandaag. We vinden er nog juist één vrij plaatsje, iedereen wil immers effe komen schuilen voor de regen welke in bakken uit den hemel valt...
• Er dienen echter nog steeds 18 kilometers afgelegd... Het blijft regenen tot 12u30 waarbij mijn rode hoed zich ondertussen omgetoverd heeft in een roodkleurige spons waar je een heel bad mee kunt vullen als je deze uitwringt😉. Daarna stopt het gelukkig🙏. Het blijft echter puffen en zuchten geblazen tot we de top van Col Lepoeder bereiken op 1430 meter. Daarna volgt de afdaling naar Roncevalles van een 5 tal km wat normaal deugd zou doen. Ook hier worden echter weer de beenspieren gevraagd om averechts te werken wat blijkbaar niet zo goed meer schijnt te lukken😳.
• Moe, zeer moe, belanden we uiteindelijk aan het Augustijnenklooster van Roncevalles waar we een appartementje geboekt hadden. 26 kilometer hebben we gewandeld en 39.703 (meestal kleine) stappen staan genoteerd op de stappenteller.
• Voldaan en nog geen seconde spijt dat we deze tocht aangevat hebben wordt er gedoucht,kleding gewassen en wat dacht de aandachtige lezer, een goei🍺en🍷gedronken bij het avondmaal om de dag af te sluiten. Het is hier voorlopig geen nachtgebraak 😉 en om 22u liggen we netjes onder de lakens. Op naar dag 2🤠🤠🤠
• Quote: The goal is to die with memories, not dreams...

Geschreven door Michel.op.reis