• Afgelopen nacht zeer slecht geslapen in ons hostelletje Suseia. We lagen in een klein kamertje van 6 personen waar 3 stapelbedden staan. Het is er ook hartstikke warm binnen. Ik draai en woel de ganse nacht rond in mijn bed zoals een vos in een hol dat veel te klein is. Tot overmaat van ramp begint het Duitse koppel bij ons op de kamer al om 05u40 hun rugzak te pakken, alsof ze schrik hebben om de vroegmis van 06u te missen😬. Mijn polar horloge geeft dan ook aan:” korte nachtrust met veel onderbrekingen”.
• Wij dus ook gewekt en nadat ze vertrokken zijn vatten we ook maar met ons ochtendritueel aan (kattewas,...). We kunnen hier niet ontbijten, enkel een koffie zetten met de espresso-machine.
• Iets voor half acht vertrekken we dan ook al vol nieuwe moed in het halfdonker richting Pamplona. De wandeling vandaag verloopt terug veelal langs bospaden met veel beschutting van bomen, is niet extreem zwaar, wat niet wil zeggen dat het niet permanent op en neer gaat😉. We volgen ook een hele tijd een rivierbedding en de laatste kilometers voor Pamplona is de grote weg naar de stad nooit ver uit de buurt. We hebben slecht enkele regendruppels gevoeld vandaag en voelen dat het stilaan warmer en warmer aan het worden is.
• Pas om 10u passeren we een klein caféetje waar we kunnen ontbijten. Alle pelgrims hebben hier dan ook hun eerste stop. Mijn ontbijt vandaag zijn Patata bravas daar er geen broodjes of croissants voorhanden zijn. Niet echt een standaard ontbijt maar het gaat wel goed binnen👍.
• Tijdens het wandelen ben je hier vrijwel nooit alleen. Steeds zie je voor of achter je een sliert andere stappers. Sommige pelgrims zijn alleen, anderen wandelen in kleine groepjes en je passeert mekaar soms 3 à 4 keren op één dag afhankelijk wie waar pauseert.
• Van de pelgrims welke we de eerste avond in het hostelletje van Saint-Jean-Pied-de-Port ontmoet hebben zien we 2 dagen later ongeveer de helft nog regelmatig terug. Zo zijn er Bob en Ron, een”koppel” van Philadelphia in de USA, Joe met zijn dochter en zoon uit Ierland welke altijd wel een grapje maakt als we hun passeren. En dan is er Elke uit Duitsland welke we gisteren bij ons eindpunt in Zubiri tegen het lijf liepen en Jan zijn filmroldoosje met pilletjes(medicamenten) terug overhandigt dat hij in SJPDP had achtergelaten. Deze ochtend geraak ik tijdens het wandelen aan de praat met Victor uit Saarland in Duitsland welke pas afgestudeerd is en in zijn ééntje de Camino aan het bewandelen is. Een beetje later steken we een oudere man voorbij, hij hoort ons Vlaams praten en spreekt met een Antwerps accent van waar we zijn. Hij blijkt Luc te noemen, ex-notaris uit Bornem en is 73j oud, wandelt zeer langzaam vooruit maar is een doorbijter, dat ziet men🙂. Zijn zoon wacht op hem in Pamplona en hij vertrouwt me toe dat hij van zijn vrouw niet meer alleen mag gaan wandelen in het buitenland. Elk jaar gaat één van zijn 4 zonen dan ook verplicht met hem mee👌. De Camino is dan ook echt een socializingsgebeuren👌.
• We arriveren al rond 14u in ons hostel Aloha in het stadscentrum van Pamplona. We hebben er vandaag een 23 km opzitten en de stappenteller geeft 33.954 stappen aan.
• Quote: Waaraan je begint maak je ook af!

Geschreven door Michel.op.reis