...
 

Een feestelijke dag.

12 september 1974 - 12 september 2024: vandaag zijn wij 50 jaar getrouwd, een gouden jubileum.
Voor ons een belangrijke mijlpaal, waarbij wij een halve eeuw samen vieren.

...

Vandaag belooft het een mooie dag te worden. In de plaats Cancale, waar ons huis staat, rijden wij naar het noorden om een stukje te gaan wandelen op een rotsige landengte met de naam Pointe Du Grouin. Daar waren wij afgelopen zondag ook al, toen wij even picknickten en overvallen werden door de regen en terug naar huis gingen.

Op weg daar naartoe parkeren wij de auto op een steile weg die afloopt naar het Plage de Port Mer. Een zandstrand in een baai tussen rotsen. In het water liggen veel bootjes. Via een smal pad zijn er lange wandelingen overal langs de rotsachtige kust te maken. Rina onderzoekt op de website van Geocaching of er hier toevallig een cache verstopt is, en ja, er ligt er een en wij gaan op zoek. Via een pad over de rotsen komen wij verderop op het strand en even later vinden wij het verstopte kokertje met daarin een logboekje. Wij schrijven onze namen erin. Leuk om dit 'schatzoeken' weer even te doen.

Daarna rijden wij een stukje verder naar het parkeerterrein bij de Pointe Du Grouin. De zon schijnt, het is mooi weer.
Na een klein stuk lopen komen wij bij het 'Hôtel Restaurant de la Pointe du Grouin', waar wij een kop koffie drinken. Op het terras vinden wij het te fris, dus dat doen wij in de bar. Het ziet er binnen chique, maar gedateerd uit, zo als dat 60 jaar geleden gebruikelijk was. De bediening is zoals daarbij hoort, deftig gekleed. Wel leuk om te zien.

Terug buiten lopen wij verder in de richting van de rotsige landpunt. De zee is ietwat woelig, golven slaan tegen de rotsen.
Rina ziet op de weer-app op haar telefoon dat er een kleine, heftige storing naar ons op weg is. Aan de lucht is eerst niets daarvan te zien, tot het even later bewolkt wordt, het ongelooflijk hard begint te waaien en de regen met bakken, heel kort uit de hemel plenst. Wat kan het weer snel omslaan. Rina heeft een parapluutje waar wij samen een beetje onder trachten te schuilen, maar dat valt niet mee in die storm en onze broekspijpen zijn snel doorweekt. Na circa een kwartier is dit alles achter de rug en schijnt de zon weer volop. Onze broeken zijn snel weer droog.
Door de ruimtelijke vergezichten die hier rondom de rotspunt zijn, zien wij op diverse plekken aan de hemel in de verte de valstrepen van heftige regenbuien en die drijven gelukkig van ons af. Mooi om te zien die weidse uitzichten.

Op deze landpunt staat een semafoorgebouw. Vanuit dit gebouw wordt het scheepvaartverkeer op zee begeleid.
Ook liggen er een aantal betonnen bunkers van de Atlantikwall verscholen in het landschap.

Als wij nog even verder lopen, komen wij tot aan het einde van de wereld, bovenop deze rotsige uitloper van de kust.
Na van het uitzicht op zee genoten te hebben, lopen wij terug.

Wij willen naar een bijzondere bezienswaardigheid iets verder westelijk langs de kust, vlakbij de plaats Saint-Malo.
Daarvoor rijden wij langs de kust en stoppen even bij een parkeerterrein, om te kijken wat er achter de lage duinenrij te zien is.

Daar zien wij weer een strandje en een eilandje met daarop een fort, dit blijkt het Guesclin-eiland te zijn. Het ligt er fraai bij zo in het zonnetje. Bij laag water is het te voet te bereiken.
(Voor de muziekliefhebbers onder ons (van Wikipedia): de zanger en dichter Léo Ferré (1916-1993) was vanaf 1959 eigenaar en woonde er tot 1968. Hij componeerde er een van zijn meesterwerken, La Mémoire et la Mer.)

Wij rijden verder tot in het plaatsje Rothéneuf. Daar gaan wij naar de 'Rochers sculptés de Rothéneuf', beelden aan zee, die de predikant Adolphe Julien Fouéré van 1894 tot 1907 in de rots heeft uitgehouwen. Er is een parkeerterrein bij deze bezienswaardigheid en wij zijn er niet de enigen. De entree is 5 euro per persoon.
Het blijkt niet zo groot te zijn. De meeste beelden zijn in de zijkant van een steile rots boven de zee uitgehouwen. Voor mij niet de ideale plaats. Rina leeft zich uit en maakt de meeste foto's. Met een klein halfuur hebben wij het wel gezien, maar het was een bezoekje zeker waard, ook al zijn de beelden al wat minder scherp geworden door erosie. Toch zijn wij blij dit gezien te hebben.

Op de terugweg richting huis stoppen wij bij het strandje 'Plage du Havre de Rothéneuf' en lopen via een trap naar het rotsige strand, dat door eb deels is drooggevallen. Er liggen meerder bootjes, ook een aantal op het droge.
Daarna rijden wij naar huis.

Vandaag hebben wij gereden: 35 kilometer.
Temperatuur vandaag: tot 19 graden.
Verblijf: Lagrange Vacances - Les Hauts de la Houle in Cancale.

Geschreven door Menrbijtjes