Vandaag gaan wij naar de Grand Canyon en voor de geïnteresseerden heb ik hierbij eerst wat wetenswaardigheden daarover verzameld. Mocht jij hiervoor nu geen belangstelling hebben, lees dan verder onder de stippellijn voor ons dagverslag.

De Grand Canyon.
Eén van de bekendste Nationale Parken van de Verenigde Staten van Amerika is de Grand Canyon, gelegen in het noordwesten van de staat Arizona. Dit wordt beschouwd als één van de zeven wereldwonderen van de natuur. Miljoenen jaren geleden werd hier een deel van de aardkorst omhoog gedrukt, waardoor het Colorado Plateau ontstond, waar de Grand Canyon nu een onderdeel van is. De Colorado River heeft zich in 6 miljoen jaar een weg gebaand door de rotslagen van het Colorado Plateau, waarbij het gesteente steeds verder werd (en nog steeds wordt) weggesleten en waardoor er een diepe kloof (canyon) is ontstaan. Omdat elke rotslaag uit een ander soort gesteente bestaat, zijn de effecten van de kracht van het water overal verschillend. Hierdoor is een gecompliceerd stelsel van diepe, grillig gevormde ravijnen ontstaan. Behalve het water van de Colorado River hebben ook andere eroderende krachten, zoals regen, vorst en wind veel invloed gehad op het landschap.

Het Nationale Park wordt door de kloof in twee helften verdeeld, die hemelsbreed maar 16 kilometer van elkaar zijn verwijderd. Maar als men met de auto van de zuidzijde (de South Rim) naar de noordzijde (de North Rim) wil rijden, dan duurt dit 5 uur, want er moet een afstand van maar liefst 354 kilometer worden afgelegd. Men kan de Grand Canyon bekijken vanaf meerdere uitkijkpunten aan zowel de South Rim als de North Rim. Dit is vooral erg mooi bij zonsopkomst en zonsondergang, dan vallen de prachtige kleuren in de ravijnwanden het meeste op, die veroorzaakt worden door de aanwezigheid van diverse soorten mineralen. Het is ook mogelijk om via wandelpaden in de kloof af te dalen. Sommige bezoekers wandelen een stukje naar beneden en via hetzelfde pad weer terug omhoog, anderen gaan helemaal naar beneden en overnachten op de bodem van de kloof bij de rivier. Er zijn er zelfs die, als een meerdaagse tocht, aan de ene zijde de kloof omlaag gaan en aan de andere zijde er weer uit boven komen, en dan met vervoer terug gaan naar het vertrekpunt.

De South Rim is het gehele jaar open en kan worden bereikt vanuit het zuiden en het oosten. Deze zijde bezochten wij al eens tijdens eerdere reizen (in 2000 en 2014).
De North Rim is ongeveer zes maanden per jaar toegankelijk, de voorzieningen zijn over het algemeen geopend van half mei tot half oktober. En vandaag bezoeken wij deze noordzijde.

De North Rim ligt ongeveer 2.400 meter boven de zeespiegel, dat is zo'n 300 meter hoger dan de South Rim. Van het totaal aantal mensen dat elk jaar de Grand Canyon bezoekt, komt slechts 10% in dit noordelijke gedeelte.
Aan de rand van de North Rim ligt de Grand Canyon Lodge (uit 1928). Dit hotel/restaurant is een "National Historic Landmark". Voor overnachtingen zijn er hotelkamers en blokhutten (cabins).

Lengte van de Canyon: 446 kilometer.
Diepte van de Canyon: maximaal 1.829 meter.
Breedte van de Canyon: gemiddeld 16 kilometer, maximaal 29 kilometer.
.

• --------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het dagverslag van vandaag:
Bij het openschuiven van de gordijnen blijkt het al weer mooi weer te zijn. Wel frisser dan de dagen hiervoor, maar dat is wel aangenaam.
Omdat dit hotel geen ontbijt verzorgt dat bij de kamerprijs is inbegrepen en wij geen zin hebben om in het restaurant te gaan eten, ontbijten wij op onze kamer met yoghurt en muesli.

Voordat wij op pad gaan, kopen wij in de winkel van de Inn een paar van de wereldberoemde koeken, die wij aan de rand van de Grand Canyon bij een beker koffie willen gaan opeten.

Vanaf ons hotel is het 45 mijl naar het Grand Canyon National Park en de weg voert ons door een prachtig, glooiend en bosrijk landschap, afgewisseld met groene weiden. Bij het entreebord van het park gaan veel mensen op de foto, of men maakt alleen een foto van het bord. Er staan al een paar mensen te wachten, die dat ook willen doen en als er twee jonge dames elkaar op de foto zetten, vraag ik in het Engels of ik een foto van hun beiden zal maken. Blijken het Nederlandse meiden te zijn, die ook een rondreis maken. Natuurlijk maakt één van hen ook een foto van ons. Als er een man alleen na ons komt, vraagt Rina of zij een foto van hem bij het bord zal maken, en dat wordt gewaardeerd.

Even verderop is er de entreepost van het park, wij laten onze Amerikaanse parkenpas zien (daardoor hoeven wij geen entreegeld te betalen), krijgen de parkfolder (met wetenswaardigheden over de North Rim, de uitkijkpunten, de wandelingen en het wegenplan met uitzichtpunten en afstanden daartussen) en met een: "Have a nice day" van de parkranger, kunnen wij doorrijden, verder het park in.

In één van de weiden langs de weg, op een afstand van circa 60 meter, doet een flinke kudde buffels (Amerikaanse bizons) zich te goed aan het gras. Wat zijn dat toch een prachtige beesten.

Bij de Grand Canyon Lodge parkeren wij de auto en gaan verder te voet de boel verkennen. Wij lopen door het gebied met de cabins (blokhutten), die men hier voor de overnachtingen kan huren. Eerst lopen wij even het Visitor Center in. Bij zo'n bezoekerscentrum van een park is altijd info te vinden over het park in de vorm van displays, men toont de weersverwachting en men kan er eventueel informatie vragen aan de parkrangers die daar aanwezig zijn.

In de lodge kijken wij even in de grote hal en het restaurant, dat nog vrij leeg is. Later moeten wij voor een tafeltje wachten, want dan is het helemaal bezet. De architectuur van dit soort bouwwerken vind ik altijd prachtig.

Daarna gaan wij op zoek naar koffie. De Saloon, zoals hier de koffiegelegenheid wordt genoemd, is nog dicht voor schoonmaakwerkzaamheden, zodoende halen wij in de snackbar geen koffie, maar ieder een beker warme chocolade. Die nemen wij mee naar het buitenterras van de lodge en daar staan zowaar nog stoelen vrij. Zo hebben wij een lekkere dronk met een overheerlijke koek uit Jakob Lake en een fantastisch uitzicht op de diepe kloof in de aarde direct voor ons. Het leven is goed!

Wij zitten hier zo'n 2.487 meter boven de zeespiegel. Het is jammer genoeg wel erg bewolkt, het ziet er wat dreigend uit. Ook hier raken wij even aan de praat met een ouder NL-stel, dat net als wij al vaak in de VS is geweest en ook nu weer een rondreis maakt. Gezellig even zo'n conversatie met uitwisseling van wetenswaardigheden over elkaars reis. En wij maken foto's over en weer.

Rina, die het weer graag in de gaten houdt, ook voor de komende dagen, had twee dagen geleden al gemeld dat wij hier wel eens een regenbui zouden kunnen verwachten. En ja hoor, in de verte is het donker, er is een grote bliksemflits en heel lang daarna is er gerommel te horen. Die bui zit nog ver weg, maar drijft langzaam onze kant op. Het is prachtig om te zien hoe in dit uitgestrekte landschap het weer omslaat. Het decor verandert continue. Met alleen een blauwe hemel en zon, was het uitzicht natuurlijk ook wel spectaculair geweest, maar dit geeft er toch wel een extra dimensie aan.

Na een tijdje wandelen en rondkijken hebben wij wel trek in iets en besluiten in het restaurant van de lodge een salade te gaan eten. Als wij aan tafel zitten regent het buiten en is er zo nu en dan gerommel te horen. Na onze lunch regent het nog een tijdje stevig door. Veel mensen lopen in poncho's en jacks in allerlei kleuren, dat is een kleurrijk gezicht. In de verte is er al weer wat blauw aan de hemel te zien. Om de tijd te doden, bezoeken wij de souvenirwinkel en na een tijdje is het droog.
Wij pakken de auto en rijden naar andere uitzichtpunten in het park. Het blijft bewolkt, maar de zon laat zich regelmatig zien. De uitzichten zijn fenomenaal. Het is genieten!

Zowel buiten het park als daar binnen is goed te zien hoe hier jaren geleden bosbranden hebben gewoed. Soms staan de geblakerde bomen of kale stammen er nog, op andere plekken zijn ze afgeknapt en liggen de stammen op de grond. Andere bomen hebben de brand overleefd en hebben alleen schroeiplekken. Maar het mooiste van alles is, dat de natuur zich na zo'n brand rap herstelt, want overal staan al weer jonge bomen, van piepklein tot al weer circa 4 meter hoog.

Onderweg komen wij in het park tot twee maal toe een groep kalkoenen tegen langs de weg, twee herten en vlak voor de auto land een havik in de berm.

Wij rijden dezelfde route terug naar het hotel. Tijdens de rit krijgen wij nog even een bui regen over ons heen, later rijden wij weer in het zonnetje.
Veel trek om te eten hebben wij niet, dus wij stillen de honger op ons balkonnetje met een koud biertje, chips en een handje pinda's.
En zo komt er een einde aan al weer een prachtige dag.

Wildlife: kudde buffels, wilde kalkoenen, 2 herten, havik, grote zwarte raven.
Het weer: bewolkt, met zo nu en dan zon, een regenbui, van 13 tot 20 graden Celsius
Vandaag gereden: 118 mijl
Hotel: Jacob Lake Inn

PS: op de foto met de camper en motorfiets, zit er niet echt een hond in de camper, dat is decor (een plakplaatje).

Geschreven door Menrbijtjes