Het grootste deel van de route dat wij vandaag rijden gaat door Normandië, van de stad Le Havre naar de plaats Cancale, die aan de noordoostkust van Bretagne ligt.

Om 9.30 uur rijden wij bij het hotel in Le Havre weg. Bij de bakker halen wij iets voor het ontbijt en de lunch.

De rivier de Seine gaan wij over via de Pont de Normandië, deze brug overspant de monding van deze rivier, die hier in Het Kanaal stroomt.
Voor deze tuibrug wordt tol geheven, bedrag: EUR 5,80.
De brug heeft een totale lengte van ruim 2,1 kilometer en een hoofdoverspanning van 856 meter. De pylonen zijn 215 meter hoog en het brugdek ligt maximaal 59 meter boven de rivier de Seine, wat het tot een behoorlijk steile brug maakt, met een helling van 6%.

Net ten zuiden van de brug slaan wij af naar het aan de monding van de Seine gelegen charmante havenstadje Honfleur.
Het is er druk, er blijkt markt te zijn en die is verspreid door het gehele centrum.
Gelukkig heeft het stadje in het buitenterrein een groot parkeerterrein en daar vinden wij een plekje voor de auto.
Langs de haven wordt versgevangen vis schoongemaakt en verkocht. Aan de kade liggen een stel vissersschepen.

Lang geleden, ruim 50 jaar, waren wij al eens in dit stadje, een paar oude zwart-wit foto's gemaakt uit ons fotoalbum van toen plaats ik erbij.

De oude, smalle maar hoge huizen in de haven dateren uit de zeventiende en achttiende eeuw. De daken, en soms ook de voorzijde, zijn met leisteen bedekt. Het is een waar openluchtmuseum. Zo zijn er smalle straatjes geplaveid met oude straatkeien, er staan oude vakwerkhuizen, er zijn diverse ateliers van plaatselijke kunstenaars en galerieën waar men de gemaakte kunst tracht te verkopen, en het geboortehuis van de Franse componist Erik Satie.
De oude vissershaven wordt tegenwoordig alleen nog gebruikt als jachthaven. Als men een foto van dit stadje ziet, is het bijna altijd van deze haven met zijn bebouwing er rond omheen.
Er staat een fraaie draaimolen bij de haven. In een soort van ganzenpas lopen wij met de andere bezoekers mee door het stadje. Dit is niet zoals wij het zouden willen die drukte, maar het is niet anders. Toch vermaken wij ons wel.

Op het kerkplein Place Sainte-Catherine is ook markt, dus een duidelijke foto van de buitenkant van de kerk valt niet te maken, er staan marktkramen voor. Hier staat de gelijknamige, indrukwekkende Sainte-Catherine kerk. Dit is de grootste houten kerk van Frankrijk, daterend uit de 15e eeuw. De klokkentoren, de Clocher Ste-Cathérine, is later gebouwd en staat los van de eigenlijke kerk. De kerk kunnen wij gratis in, de klokkentoren is een museum en daarvoor moet betaald worden.
Op een overdekt terras aan de haven drinken wij een koffie en daarna zoeken wij de auto weer op.

Als wij verder rijden, in de richting van de stad Caen, komen wij langs het gebied met de beroemde stranden waar in de Tweede Wereldoorlog zo heftig gevochten is, namelijk na de invasie van D-Day op 6 juni 1944 tijdens de Slag om Normandië. De stranden en van alles daar omheen, zoals musea, militaire begraafplaatsen, bunkers, en dergelijke hebben wij lang geleden al eens bezocht. Er zijn in de jaren daarna nog een aantal musea bijgekomen.
Bij het plaatsje Ranville, in de richting van de plaats Ouistreham, is het Mémorial Pegasus, en daar wil ik wel even kijken. Niet direct om het museum te bezoeken, maar om even vanachter een hek op het buitenterrein te kijken. Daar staat namelijk een replica van een zweefvliegtuig, 'Airspeed Horsa glider', zoals door de geallieerden gebruikt om soldaten achter de stranden te brengen op de bewuste dag.
Op het parkeerterrein bij het museum staan een aantal auto's van bezoekers en het valt mij op dat er veel uit Engeland zijn. Er zijn nog een aantal mensen die buiten het museum net als wij even rondkijken. Op het museumterrein staat ook een tank en een houwitser, zo een als waar ik tijdens mijn diensttijd wel eens mee geschoten heb. Ook ligt daar de originele Pegasusbrug, die later vervangen is door een nieuwe en waar wij later overheen zullen rijden.

Net als wij over de Pegasusbrug gereden zijn, maak ik in de gauwigheid een foto van het beroemde Café Gondrée dat daar staat en nu een historisch monument is. Dit was een belangrijk punt tijdens D-Day. Het staat bekend als het eerste bevrijde huis van West-Europa.

Wij gaan verder, het is dik bewolkt en soms hebben wij regen.

Als wij in de buurt zijn van Le Mont-Saint-Michel wil ik proberen een foto vanuit de verte te maken van het bebouwde eiland voor de kust, maar wij vinden geen goede plek om dichtbij te stoppen. Het lijkt er op dat de weg er naar toe niet meer toegankelijk is voor autoverkeer en dat men nu op een groot parkeerterrein de auto moet stallen en dan met een shuttlebus, of te voet, naar het eiland kan gaan. Dit zal wel in het leven geroepen zijn, omdat de grote stroom aan toeristen niet meer te hanteren was.
In 1979 werd Le Mont Saint-Michel met abdijcomplex en de omliggende baai uitgeroepen tot werelderfgoed door de UNESCO. De Mont Saint-Michel is de derde toeristische trekpleister in Frankrijk na de Eiffeltoren en het Kasteel van Versailles, met jaarlijks meer dan 3.500.000 bezoekers.

Later lees ik op een website:
"Nieuwe parkeerplaats, nieuwe pendelbussen en een wandelpad.
De nieuwe parkeerplaats ligt op 2,5 kilometer van de Mont Saint-Michel intra-muros. Gratis pendelbussen brengen u naar de Mont, maar er is ook een wandelpad. Een ander sympathiek vervoermiddel om bij de Mont te komen, is het paardenrijtuig. Wilt u lopen? Wandel dan over de nieuwe loopbrug, die prachtig in het uitgestrekte landschap past.
Als u de pendelbus neemt, wordt u op 400 meter van de Mont Saint-Michel afgezet, vanaf daar kunt u in alle rust genieten van het uitzicht op de Mont en de baai."

Wij rijden helemaal om de baai van Mont-Saint-Michel heen. Het verschil tussen eb en vloed is hier extreem groot (nergens in Frankrijk is het groter).
Le Mont-Saint-Michel ligt in Normandië, iets ten westen daarvan ligt de grens met Bretagne.

Als wij even een stop maken, is heel in de verte, als een klein puntje boven de horizon, de kerk van de plaats Cancale te zien, die op een heuvel gebouwd is. Cancale is ons einddoel, want daar staat het huis dat wij gehuurd hebben voor een week. Dat is dus in Bretagne.

Het Lagrange Vacances - Les Hauts de la Houle - vakantiepark vinden wij al snel. De TomTom maakt het in vele gevallen erg makkelijk en daar zijn wij erg blij mee.
Wij hebben het qua tijd goed gedaan, want de receptie gaat om 17.00 uur open en wij zijn daar een minuut of 10 later.
De ontvangst is hartelijk.

Het huis ziet er netjes uit. Het is een beetje naar Franse begrippen, niet al te ruim. Het staat te boek als een huis voor 8 personen, maar dan moeten er 2 mensen in de huiskamer op een uittrekbank slapen. Bovendien zijn de tweepersoonsbedden vrij smal. Wij zouden daar samen niet meer in willen liggen. Voor maximaal 4 personen is het een prima accommodatie. Wij kijken achter uit het huis op het zwembad.
Wij zullen het hier voor 1 week prima kunnen vinden. Wij duimen voor beter weer, nu regent het.

Om een paar boodschappen te doen, gaan wij naar een supermarkt vlakbij de grote kerk midden in het stadje.

Vandaag hebben wij gereden: 255 kilometer.
Temperatuur vandaag: tot 20 graden.
Verblijf: Lagrange Vacances - Les Hauts de la Houle in Cancale.

Geschreven door Menrbijtjes