Vandaag is een redelijke regendag. Niet fijn als je vakantie hebt, maar wij zullen het er mee moeten doen.
Wij doen rustig aan en wennen aan ons huis.

Tweede helft ochtend is het droog en rijden wij naar een plek ten noorden van Cancale, die Pointe du Grouin heet. Dat is een landtong met rotspunt die bijna volledig omsloten is door het zeewater. Het moet een prachtig uitzichtpunt over de baai en over de oceaan zijn.
Er is een parkeerterrein waar wij de auto neerzetten en op weg naar het einde van de landtong komen wij bij een plek met picknicktafels. Wij hebben iets bij ons voor de lunch en terwijl wij van een stokbrood met kaas genieten, begint het steeds harder te regenen. Aan een andere tafel zitten fietsers iets te eten en een van hen pakt een heel groot stuk plastic en daar kruipen zij met z'n allen onder. Wij haasten ons naar de auto, want de regen blijft aanhouden en wordt heftiger. Het echte uitkijkpunt hebben wij nog voor een andere keer te goed.

In de middag lijkt het iets op te klaren en gaan wij er wandelend op uit.
Het vakantiepark ligt op een heuvel en achter het park is een wandelpad met traptreden naar beneden. Zo lopen wij de heuvel af en komen uit tussen de restaurants en winkeltjes langs de doorgaande weg langs de zee.
Het is laag water en er liggen bootjes op het droge. Wij lopen een stuk over het drooggevallen zand.

Cancale is bekend als oestercentrum. Er zijn grote oesterbanken in zee en nu het eb is, zijn deze goed te zien. De sterke getijdestromen hebben een positieve invloed op het kweekproces van de oesters.
De Cancale-oester is veruit een van de meest gerenommeerde oesters van Bretagne.
Sinds november 2019 is de Cancale-oester door de UNESCO erkend als immaterieel cultureel erfgoed.

Op een hoek van de kademuren staat een vuurtoren (Phare de la Fenêtre). Daarnaast is een oestermarkt, die schijnt er het gehele jaar door te zijn. De oesterverkopers hebben in hun kramen allerlei oesters liggen, in diverse maten en deze kan men kopen. Of dicht in een kistje om mee te nemen, of geopend en per 12 op een schaal om daar op te eten. De verkopers openen de oesters met een speciaal oestermes en dat kost best wel wat inspanning.
Er zijn een stel mensen die 1 of meerdere schalen bestellen en gezeten aan een tafel opeten. De lege schelpen worden op een grote hoop gegooid, over de rand van de kade. Een stel meeuwen probeert nog iets uit de lege schelpen op te peuzelen.

Grappig om dit allemaal te zien. Aan ons is deze zilte Franse lekkernij niet besteed, wij houden beide niet van oesters. Waarom zou je levende zeedieren eten? Gruwel ...
Ja, oesters leven nog als je ze eet. Het is zelfs gebruikelijk om een oester rauw en dus levend te eten. In sommige gevallen wordt de oester voor het opdienen gedood, door de spier los te snijden. Maar het feit blijft dat in de meeste gevallen oesters pas tussen de tanden aan hun einde komen.

Via een steile weg lopen wij later tegen de heuvel op en gaan terug naar ons huis.
In de namiddag begint het weer te regenen en dat houd de gehele avond en nacht aan.

Vandaag hebben wij gereden: 25 kilometer.
Temperatuur vandaag: tot 18 graden.
Verblijf: Lagrange Vacances - Les Hauts de la Houle in Cancale.

Geschreven door Menrbijtjes