In de plaats Walkenried, circa 6 kilometer oostelijk van Bad Sachsa, staat een voormalig klooster, dat nu een museum is en op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. Dit is het 'ZisterzienserMuseum Kloster Walkenried'.
Dit weekend wordt er een kloostermarkt gehouden, waar circa 30 kloostergemeenschappen uit Duitsland, Oostenrijk en Wit-Rusland (Minsk) een stand hebben en waar men eigen gemaakte kloosterproducten uit keukens, tuinen en werkplaatsen zal verkopen.

Daar gaan wij naar toe, het is er lekker weer voor. Er zijn veel bezoekers en men heeft aan de rand van het dorp weilanden ter beschikking om de (vele) auto's te parkeren. Het is 10 minuten lopen naar de entree, die per persoon 6 euro kost. Hierbij inbegrepen zit een bezoek aan het museum.
Het gebouwencomplex omvat de ruïnes van de kloosterkerk en het grotendeels bewaard gebleven gotische kloostergebouw.

Wij starten met koffie en gebak op het terras in de tuin van het kloostercafé.
Daarna lopen wij het kloostergebouw in, met de lange hoge gangen met gewelfde plafonds, pilaren en gotische raampanelen.

Zo komen wij achtereenvolgens door de abdijkerk (Kapitelsaal), door een ruimte om in gotisch schrift te schrijven met inkt en veer (Brüdersaal), door de binnentuin en in het museumgedeelte. Daar worden onder andere gebeeldhouwde stukken steen van het klooster en de kerk tentoongesteld, evenals een oude eiken kerkbank. Ook hangen er veel displays met informatie over het kloosterleven door de jaren heen. Er wordt aanschouwelijk gemaakt hoe kloosterorden er binnen een klooster uitzagen; hoeveel monniken of nonnen onder leiding van een abt of abdis stonden. De route door het museum volgend, komen wij met moderne metalen trappen op andere etages.
In tal van kloostertradities en religieuze bewegingen wordt stilte als een voorwaarde gezien om een hoger bewustzijn te bereiken. Omdat woorden ontoereikend zijn, wordt (overtollig) spreken vermeden. Men gebruikt dan een gebarentaal, die door middel van foto's wordt uitgelegd. Dit alles is zeer de moeite waard.

Wij lopen buiten langs de kraampjes en kijken wat men zoal aanbiedt. Kaarsen, boeken, cd's, dranken, kruiden, snuisterijen, bij een kraam met kazen staat de gehele tijd een gigantische rij mensen die er iets willen kopen, zepen, worsten, sierkransen, tincturen (onder andere volgens recept van Hildegard von Bingen = kruidendokter, voedingsdeskundige en volksheilige, zij was een veelzijdige en belangrijke vrouw in de 12de eeuw).
Als wij bij de ruïne van de kloosterkerk zijn gekomen, valt op hoe immens groot deze kerk geweest moet zijn.

Er wordt muziek gespeeld op een bühne met blaasinstrumenten, er wordt zelfs een melodie ten gehore gebracht van één van onze Sinterklaasliedjes.
Er zijn meerdere eettenten: als ik bij een grote ketel erwtensoep een foto maak, wordt gevraagd of ze in de krant komen. Die ketel kan hoger en lager gehangen worden aan een driepootstellage en hangt vlak boven een groot vat met gloeiende kolen om de soep warm te houden.
Lange tafels vol met mensen die iets gebruiken, onder andere pullen bier. Het lijkt op beelden die wij kennen van het 'Oktoberfest'.
Als wij trek hebben nemen wij een 'currywurst' met tomatensaus, kerriepoeder er over, frites en wat mayo; samen hebben wij aan 1 worst genoeg, en weten een plaatsje te vinden aan zo'n lange tafel.
Voor kinderen is er ook het één en ander te doen, onder andere paardrijden onder begeleiding.
Al met al is het een gezellig en leerzaam bezoek.

Hierbij de link naar een virtuele rondgang door het klooster:
https://www.pano.zoom360.de/Walkenried/Kloster_Walkenried.html

Op de terugweg naar Bad Sachsa lopen wij nog ergens een stukje door een bos op zoek naar 'Dwerggaten' (Zwergenlöcher), ook wel 'Dwergkerken' genoemd.

Een stukje uitleg:
Hier in de zuidelijke Harz bestaat de bodem uit anhydriet (calciumsulfaat) en gips. Als water doordringt in de bovenste anhydrietlaag, verandert het na verloop van tijd in gips. Omdat gips een groter volume heeft dan anhydriet, zet het gesteentemateriaal uit. Hierdoor onderscheidt het zich van het anhydrietensubstraat, buigt het in het geval van de dwerggaten naar boven en vormt zo een meestal vrij platte bel in het gesteente. Als een deel van deze gebogen gipslaag nu instort, wordt de resulterende kleine grot van buitenaf toegankelijk. De Harz-legendes vertellen over dwergen die naar verluidt ooit in deze grotten leefden. Vandaar de populaire term 'dwerggaten'.

Als wij al een tijdje in het bos lopen, komen wij borden tegen met 'Vorsicht ! Sprengarbeiten !' en oppassen voor zwaar verkeer. Verderop blijkt een afgraving te zijn met het opblazen van de bodem, dat zal wel om anhydriet/gips gaan, er lopen ook allemaal witte bandensporen door het bos. Ergens zitten wij dus verkeerd en keren maar om, wij hebben geen zin verder te zoeken naar een ander wandelpad. Met de auto is er vermoedelijk niet vlakbij te komen.

Verderop rijden wij langs een markante rots, de Sachsenstein, deze bestaat uit anhydriet.

Ten noordwesten van Bad Sachsa ligt de Ravensberg. Die rijden wij ook nog even op. Bovenop staat een 64 meter hoge telecommunicatietoren.
De Ravensberg (660 meter hoog) is vooral een populaire wandelbestemming, omdat het panoramische uitzicht vanaf de top over de zuidelijke Harz prachtig is. Wij ervaren dat niet zo, daar is het nu te heiig voor. Ook is de berg in trek voor mountainbiketochten.

Daarna rijden wij naar huis.

Vandaag hebben wij 35 kilometer gereden.
Het weer: zonnig, later meer bewolkt, tot 16 graden Celsius.
Verblijf: bungalow in Landal Salztal Paradies van Landal GreenParks, in Bad Sachsa in het Harzgebergte.

Geschreven door Menrbijtjes