Wij hebben 2 nachten geboekt in dit hotel en gaan vandaag op stap in de omgeving van L'Isle-sur-la-Sorgue.

Wij hebben prima geslapen. Dit is een goed adres.
Als ik om 8 uur buiten zit op ons terrasje hoor ik de vogels tjilpen, er rennen twee eekhoorns achter elkaar aan over het grasveld en even later klimmen zij een hoge sparrenboom in. Er zijn al wat meer mensen op de been en er zijn er die al weer vertrekken met hun auto's. Het is mooi, zonnig weer.

Voor het ontbijt gaan wij naar het naastgelegen restaurant. Het is in buffetvorm en erg overvloedig, een eldorado voor snoepers, zoals ik.
Alles voor een uitgebreid ontbijt is er te pakken, waaronder croissants en chocoladebroodjes, en zelfs taart en cake. Ook allerlei hartige zaken, zoals roerei en gebakken spek en worstjes. Voor elk wat wils. Wij kunnen buiten op het terras zitten, het is er lekker weer voor.

Als wij even na tienen wegrijden is het al weer 25 graden. Wij gaan in de richting van de plaats Roussillon, om daar naar de voormalige okergroeven te gaan.
Onderweg hebben wij zicht op de hoger gelegen plaats Gordes, waar wij later op de dag nog zullen komen.

• -------------------

Uit Wikipedia:
Gordes is een dorpje in het Franse departement Vaucluse. Het ligt op een vooruitspringende rots van het Luberon-gebergte.
Boven in het dorp ligt een kasteel, dat gebouwd werd rond 1525. Het verving een eerder kasteel uit de 11e eeuw. Het is gebouwd in een overgangsstijl tussen een middeleeuwse weerbare burcht en de sierlijkere renaissance. In het kasteel is een museum met werken van de Vlaamse schilder Pol Mara, die in Gordes heeft gewoond.

• ------------------

Onderweg ook hier weer veel bloeiende gele brem en de klaprozen staan in groten getale te bloeien, soms hele velden vol. Het is prachtig.
De weg kronkelt zich door het glooiende landschap. Ondanks dat de weg soms erg smal is, mag men er toch 80 km/uur rijden. De Fransen hebben het nergens over en rijden graag de maximale snelheid. Soms kruipt een achterligger wel eens bijna in onze achterbak, om na een bocht snel in te halen.

Roussillon ligt evenals Gordes hoger in het landschap en als wij door de smalle straten van het stadje heenrijden, zien wij meer toeristen op de been.

• -------------------

Uit Wikipedia:
Roussillon is een plaatsje in het departement Vaucluse en behoort volgens de kenners tot de mooiste dorpen van Frankrijk. Het plaatsje is wereldberoemd om haar oker. Rondom het plaatsje zijn grote okergroeven te vinden.
Zo rond het jaar 987 na Christus bestond dit plaatsje uit niets meer dan een klein kasteel, gebouwd op een strategisch gelegen heuvel. Vanaf de heuvel had men uitzicht over het dal van de Luberon. Door de eeuwen heen speelde het plaatsje geen voorname rol in de geschiedenisboeken. Pas aan het begin van de achttiende eeuw werd het plaatsje erg belangrijk en dan met name vanwege de grote hoeveelheden oker in de grond. Zo rond de achttiende eeuw na Christus werd oker namelijk er belangrijk. Zo werd oker onder meer gebruikt als kleurstof voor textiel. De vraag naar oker werd dermate groot dat er rondom het plaatsje meerdere okergroeven ontstonden. Vanwege de grote hoeveelheden oker in de grond vergaarde het plaatsje al snel veel bekendheid. Waar het plaatsje in het jaar 987 voor Christus nog slechts bestond uit een kasteel, was Roussillon in de achttiende eeuw uitgegroeid tot een heus dorpje. Door verschillende technologische ontwikkelingen aan het begin van de twintigste eeuw werden de okermijnen rondom het plaatsje echter gesloten. Er waren immers meer rendabele manieren ontdekt om oker te winnen. Door de jaren heen maakte de okerindustrie plaats voor het toerisme, omdat het dorpje inmiddels was uitgegroeid tot een bijzonder mooi plaatsje.

Roussillon vandaag de dag.
Vandaag de dag geldt Roussillon als een van de mooiste zo niet de meest bijzondere plaatsen in het departement Vaucluse en in de regio Provence. De prachtige rode gebouwen, gelegen op de hoge okerrots, staan dan ook garant voor enkele mooie foto’s. Jaarlijks trekt dit mooie plaatsje veel geïnteresseerde bezoekers, mede dankzij een van de meest bekende okergroeven, het zogenaamde Sentier des Ocres, ook wel bekend als de okergroeve bij Roussillon. In het plaatsje zelf zijn enkele goede restaurants te vinden en kunt u genieten van een wandeling door de prachtige oude straatjes. Een bezoekje aan dit prachtige en bijzondere dorpje is meer dan de moeite waard.

• -------------------

De auto kunnen wij kwijt op een betaalde parkeerplaats en lopen naar de toeristische trekpleister van hier, ‘Le Sentier des Ocres’.
Wij komen langs een kerkhof en zien overal de valeriaan bloeien. In souvenirwinkeltjes kan men oker in poedervorm in allerlei kleuren kopen (als pigment), al dan niet al als verf aangemaakt, of om zelf verf mee te maken.

• -------------------

Uit Wikipedia:
De voormalige okergroeve doet vandaag de dag dienst als ‘Le Sentier des Ocres’, vrij vertaald: ‘het okerpad’.
Er zijn twee verschillende wandelroutes aangelegd door het okerlandschap, een van ongeveer 35 minuten, en een van ongeveer 50 minuten.
Deze wandelroutes stellen u in staat om u te vergapen aan het prachtige okerlandschap. Aan te raden valt om de okergroeven te bezoeken aan het einde van een zonnige dag. De gloed van de ondergaande zon maakt uw wandeling nog specialer!

Sinds het einde van de 18e eeuw zijn de grote okergroeves van Roussillon geëxploiteerd. Er werden gele en rode verfstoffen gewonnen uit de ijzerhoudende klei.
In de 18e eeuw nam de vraag naar verfstoffen voor textiel toe, waardoor er steeds meer oker gewonnen werd in de omgeving van Roussillon. De productie steeg tot maar liefst 20.000 ton oker in 1890. In de nabije omgeving van Roussillon verschenen meerdere okergroeven. Er werd steeds meer oker gewonnen om in de vraag te kunnen blijven voorzien. Zo werd er 36.000 ton oker gewonnen in 1914, en niet minder dan 49.000(!) ton in 1929.
In de 20e eeuw werd het door modernere delftechnieken mogelijk om andere, meer rendabele mijnen te exploiteren. Hierdoor werden alle mijnen in het gebied rond Roussillon gesloten.
Tot aan circa 1930 verdienden duizenden mensen hun brood in de okerwinning.

• -------------------

De entree voor de wandeling door het okergebied bedraagt EUR 3,= per persoon. In het heuvelachtige terrein zijn trappen aangelegd en vanwege de afgronden zijn er hekken geplaatst, ook staan er regelmatig informatieborden met teksten over deze okergroeve. Wij doen de korte wandeling. Het is er wonderschoon met prachtige kleuren.
Heel in de verte is de bekende berg met de naam Mont Ventoux te zien. Ik zoom met mijn camera heel ver in, het is geen al te beste foto geworden, maar is wel even leuk.

Na deze wandeling, die vlak naast het stadje begint, klimmen en klauteren wij door het plaatsje. Het is er erg fotogeniek en vanaf sommige uitkijkpunten kunnen wij prachtig over het omringende landschap uitkijken.
Wij bezoeken de kerk Saint-Michel uit de 11de eeuw, die boven het dorp uittorent. Het is een vrij steile wandeling om de ingang van de kerk te bereiken.
Wij steken er kaarsen aan en zien er een beeld van Jeanne d'Arc staan.

Terug bij de auto nemen wij de route zoals wij gekomen zijn en rijden naar de plaats Gordes. Om bij ons volgende doel te komen, rijden wij door deze plaats heen.
Wij gaan namelijk naar de Abdij van Sénanque. Ooit zijn wij hier geweest, maar hebben de abdij toen niet bezocht en dat gaan wij nu wel doen.
De abdij staat op veel foto's, want voor het gebouw zijn grote lavendelvelden. Op die foto's staat de lavendel dan prachtig in bloei met daarachter het gebouw. Nu bloeit de lavendel nog niet.
De weg naar de abdij is smal en kronkelt naar beneden het dal in.

• -------------------

Uit Wikipedia:
Enkele kilometers buiten Gordes ligt de Abdij van Sénanque, een cisterciënzer abdij in romaanse stijl.
De abdij van Sénanque (ook wel Notre-Dame de Sénanque) is een cisterciënzerabdij die in 1148 werd gesticht. In de loop der eeuwen zijn er periodes geweest dat er geen monniken woonden. In 1926 keerden de monniken terug naar de abdij, maar het lukte ze niet meer de gebouwen te onderhouden. In 1969 werd er een cultuurhistorisch centrum gevestigd. Sinds 1988 wonen er weer cisterciënzermonniken in het klooster.

• ------------------

Wij zijn er niet de enigen, er staan heel wat auto's op het (gratis) parkeerterrein. Er rijdt net iemand weg, die zijn auto in de schaduw had staan, en wij pikken snel zijn plek in, dat scheelt straks een hoop hitte in de auto. Het is een paar honderd meter lopen naar de ingang van de abdij. Het gebouw lijkt wel pas schoongemaakt, want het doet bijna wit aan.
Wij doen mee met een rondleiding van een uur, die op het punt staat van beginnen. De entree kost EUR 8,50 per persoon. Er zijn portofoons met uitleg in het Frans en voor de anderstaligen zijn er HistoPad-tablets, die beschikbaar zijn in 10 talen.
Zo'n HistoPad werkt erg mooi. In iedere ruimte waar iets over verteld wordt, staat een speciale zuil, die je met de tablet scant en dan krijg je info over die ruimte in beeld. In het beeld zijn punten aangegeven die je kan aanklikken en dan volgt op het scherm info (in ons geval in het Nederlands) over het tafereel dat je ziet. Als je de tablet opheft en links-rechts beweegt, beweegt het beeld mee naar dezelfde achtergrond als die je daadwerkelijk ziet. Daarin zijn ook weer bewegende beelden aan te klikken en zo zien wij dus monniken lopen door de abdijruimten en wordt er verteld over hoe het er hier vroeger aan toeging. Het is vernuftig en prachtig.
De abdijkerk bezoeken wij ook, maar die wordt gerestaureerd. De kerkbanken staan op elkaar onder zeilen en het is nu een bouwplaats.

De rondleiddame spreekt behalve Frans ook Engels, maar de rondleiding gaat in het Frans. Ik begrijp nauwelijks iets van haar woorden, maar zo erg is dat nou ook weer niet, want zij ratelt maar door en is verschrikkelijk langdradig. Daarbij hebben wij die tablet en die vertelt in het Nederlands ook heel veel en geeft ook nog stilstaande en bewegende beelden van de monniken. Het is toch erg interessant en de moeite van het bezoek meer dan waard.
Aan het einde van de tour komen wij in de winkel van de abdij, waar allerlei streekproducten te koop zijn, onder andere de bekende artikelen met lavendel(geuren).

Wij rijden terug naar L'Isle-sur-la-Sorgue en halen bij de Super-U een stel boodschappen. Ook tanken wij weer vol voor EUR 1,889 per liter.

Terug bij het hotel vragen wij bij het restaurant of wij er vanavond kunnen eten. Dat blijkt pas om 21.00 uur te kunnen, de rest is volgeboekt. Dat is ons te laat.
Eigenlijk ook niet zo erg, want veel trek hebben wij niet. Wij nemen op ons terrasje een biertje, wat blokjes kaas en chips. Daar doen wij het vanavond mee. Lekker makkelijk, want ik had ook niet zo'n zin om weer naar het centrum te rijden.

's Avonds kijken wij op de iPad via streaming het Tv-programma De Verraders. Lekker spannend!
Als afsluiting nog even douchen, want het was een plakdag.

Vandaag hebben wij 78 kilometer gereden.
Het weer: zon, 30 graden Celsius.
Hotel: Hôtel Domaine De La Petite Isle - Luberon in L'Isle-sur-la-Sorgue, Frankrijk

Geschreven door Menrbijtjes