Het belooft een prachtige, zonnige dag te worden.
Zo drinken wij weer eens koffie buiten op ons terras en spelen wij er een spelletje rummikub bij.

Wij lunchen nog thuis en stappen daarna in de auto om weer een strandwandeling te gaan maken. Daarvoor rijden wij naar de strandopgang bij Strandbar Twins Club, waar wij deze vakantie al eerder waren. Aan de zijkant van de doorgaande weg zijn parkeervakken en wij kunnen makkelijk de auto kwijt. Wij lopen via een aangelegd pad over het duin heen en lopen langs de strandbar, waar het terras aardig vol zit, naar de zee. Het is rustig op het strand. Deze keer lopen wij verder zuidwestwaarts dan de vorige keer, in de richting van Oostende.

Het is zo'n 3 kilometer naar de oostelijke havendam van de haven van Oostende. Onderweg zien wij veel meeuwen en scholeksters, veelal zitten ze geclusterd op de drooggevallen strekdammen, het is bijna eb. Soms vliegen ze op als iemand te dichtbij komt, of als een hond ze opjaagt.

In zee is een groep jongelui bezig met surflessen; ook al zijn de golven laag, het is voor hun moeilijk om op zo'n surfplank te gaan staan.
Even verder trekt een andere groep jongeren de zee op met rafts en kano's.

Wij experimenteren met het maken van een paar panoramafoto's via de panoramafunctie van mijn camera en Rina's iPhone. Het resultaat bij mij is, dat er verticale banen in de foto zitten, misschien niet vloeiend genoeg bewogen.

Vlakbij de havendam liggen 4 catamarans op het strand en wordt er instructie gegeven hoe hier mee gezeild moet worden.
Soms is er iemand aan het vliegeren. Maar vooral is het strand leeg, heel breed en leeg.
Juist als wij tegen elkaar zeggen, dat er zo weinig schelpen op het strand liggen, komen wij op een plek waar er heel veel liggen. Het zijn hetzelfde soort schelpen, als dat wij van onze NL-kust kennen.

Als wij op een paar tientallen meters van de havendam zijn gekomen, wordt de stank van de zee, het zeewier op de rotsblokken, misschien wel dode zeedieren tussen de rotsen, ons te heftig en keren wij om. Op deze havendam hebben wij eerder deze vakantie gefietst. Wij lopen dezelfde route terug.

Vanaf het strand zijn er in de duinenrand meerdere bunkers te zien. Dit zijn de overblijfselen van wat ooit een van de grootste kustverdedigingslijnen uit de geschiedenis was: de Duitse Atlantische Muur of Atlantikwall uit de Tweede Wereldoorlog.

Een man in een waadpak trekt een aantal honderden meters een visnet door de branding. Een dame met een grote kunststof bak onder haar arm loopt met hem op.
Later zitten zij op hun hurken aan de rand van de zee en bestuderen zij wat er in de bak zit. Wij lopen op hun af en raken in gesprek. In de bak zitten schelpen in allerlei maten en soorten, een paar garnalen en een paar heel jonge platvisjes. Het blijkt dat zij met een onderzoek bezig zijn over het zeeleven hier in de branding en dat doen zij een aantal keer per jaar.

Op onze heenweg naar de havendam waren zij er nog niet, maar nu is een groep jongelui, allemaal eender gekleed in groene lieslaarzen en een geelkleurige jas, onder leiding van een man in dito kleding, ook bezig met iets te onderzoeken in een kunststof bak. Bij hun ligt op het zand ook een net. Misschien een klas leerlingen, die kijkt wat er hier zoal voor de kust in het water leeft.

Eenmaal terug bij Strandbar Twins Club drinken wij, heerlijk gezeten in het zonnetje, op het terras iets tegen de dorst. Heerlijk om zo buiten te zijn, heerlijk die rust en wat is dit een heerlijke afsluiting van een bijzonder geslaagde vakantie.

Om 17.30 uur zijn wij terug thuis en zitten nog een tijdje lekker buiten in de zon op ons terras, voordat wij gaan eten.
Na het eten ruimen wij het huis op, maken wat schoon en pakken onze spullen al vast zo veel mogelijk in. Morgen moeten wij uiterlijk 10.00 uur het huisje verlaten en gaan wij terug naar ons echte huis.

Vandaag gereden: niet zo ver.
Vandaag gelopen: 6 kilometer.

Geschreven door Menrbijtjes