Vandaag is het alweer prachtig weer met een strakblauwe lucht en het wordt behoorlijk warm. Toch gaan wij vandaag weer op pad.

Na het ontbijt rijden wij naar de plaats Rocamadour, een bijzonder toeristische stad, die ongeveer 28 kilometer van het vakantiepark verwijderd ligt. Dit is na Lourdes de meest bezochte bedevaartsplaats van Frankrijk.

Onderweg komen wij over een smalle brug over de Dordogne-rivier, die zo smal is, dat tegenliggers moeten wachten. Via landelijk gelegen wegen door het glooiende landschap rijden wij een stuk van de notenroute. Langs de weg staan borden met de tekst “Route de la Noix”. Overal zijn dan ook boomgaarden met walnotenbomen. Ook komen wij langs een notenmuseum en er zijn (water)molens te bezoeken, waar men olie uit de noten perst. De walnoten, de flessen olie en ook notengebak en notentaarten kom je dan ook dikwijls tegen op kraampjes tijdens markten.
Bij een richtingaanwijzer zien wij op een rots een kasteeltje staan, dit is het Château de Belcastel.

Alhoewel Rocamadour aanvankelijk alleen een belangrijke halte was op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela, groeide het geleidelijk zelf uit tot een belangrijk bedevaartsoord. Deze stad lijkt gebouwd op 3 verdiepingen: beneden het eigenlijke dorp (La Cité), een eind hoger een kerk en diverse kapellen en helemaal bovenaan het kasteel. Van op afstand lijkt het of het geheel tegen een verticale rotswand is aangebouwd.

Als eerste hebben wij een fantastisch uitzicht over de Alzou-vallei en op Rocamadour vanaf een klif bij het plaatsje l’Hospitalet. Hier bevond zich het dertiende-eeuwse Saint Jacques ziekenhuis waar pelgrims werden opgevangen. Van het ziekenhuis resteren er nu nog enkele ruïnes en het bijbehorende kerkje.

Over Rocamadour wil ik trachten beknopt iets te vertellen, omdat dan de reden van een bezoek aan deze stad duidelijker wordt. Voor de geïnteresseerde is er op het internet heel veel over deze stad te vinden.
Omdat alles omtrent deze stad te maken heeft met religie vind ik dit een verhelderende en informatieve website .

De naam van deze heilige plaats is dus Rocamadour, of Roc-Amadour, de rots van Amadour. Deze rots is in de vroege middeleeuwen uitgekozen door Sint-Amadour als woonplaats. Hij leidde een kluizenaarsbestaan en wordt in een legende geïdentificeerd met Zacheüs, een leerling van Jezus. In de 12de eeuw werd het lichaam van Sint-Amadour nog geheel intact aangetroffen in een tombe in de bergwand. Het lichaam werd in een kapel gelegd waar men vervolgens op zijn wederopstanding wachtte, die echter niet kwam. Later is het lichaam door de protestanten tijdens één van de vele godsdienstoorlogen verbrand.

Rocamadour werd een zeer populaire bedevaartsplaats op de weg van Noord-Europa naar Santiago de Compostella. Veel bekende mensen kwamen naar Rocamadour op pelgrimstocht, onder wie koning Lodewijk de Heilige en Hendrik III van Engeland, die in Rocamadour op wonderbaarlijke wijze genezen zou zijn van een ziekte. In de loop der tijd gebeurden hier meer wonderen en werden mensen genezen van hun kwalen.

Behalve de tombe van Sint-Amadour, is ongetwijfeld een belangrijke reden voor de pelgrim het bezoek aan de Chapelle Notre-Dame, het mooiste heiligdom, waar de houten Zwarte Madonna van Rocamadour vereerd wordt. Het beeld dankt haar naam aan de zwarte kleur van het hout waaruit het is gesneden, al is onduidelijk hoe het beeld aan deze kleur komt. Mogelijk zijn de vele kaarsen die in haar kapel werden aangestoken hiervan de oorzaak.

Tussen de stad beneden en het kasteel bovenop de rots liggen zeven heiligdommen, die te bereiken zijn via een steile trap met 216 treden. Vanuit de stad kon de pelgrim aan de beklimming van deze Grand Escalier beginnen. En dat deed men dan al biddend, tree voor tree, op de knieën, als vorm van boetedoening.
Tegenwoordig zijn er twee liften om bij de heiligdommen te komen, één vanuit de stad omhoog en één vanaf het kasteel naar beneden.

Nu dan ons verhaal:
In het plaatsje l’Hospitalet, dat bovenaan de rots ligt, zien wij richtingborden naar meerdere parkeerterreinen. Wij weten niet waar wij slim aan doen om zo dicht mogelijk bij de stad te parkeren, want het is ons bekend dat wij in Rocamadour veel zullen moeten lopen en klimmen. Vanaf bovenaan de rots is het nog een heel eind lopen, en dan naar beneden, en aan het eind van het bezoek moet je weer tegen de rots op omhoog klimmen, als wij niet van de lift gebruik willen maken. Wel zien wij overal toeristen lopen met rugzakken op, dus misschien toch maar bovenaan parkeren?
Op een parkeerterreintje staan in en bakje folders en daarop is te zien hoe de situatie rond het stadje is en wij besluiten om naar beneden te rijden om dichtbij La Cité de auto neer te zetten.

Omdat de richtingborden naar de P-terreinen geen vervolg krijgen als je een richting bent ingeslagen, rijden wij eerst een stuk de verkeerde kant op. Na omgekeerd te zijn, vinden wij de juiste weg en treffen benedenaan een groot P-terrein, waarop het ons veilig lijkt de auto achter te laten. Er staan betaalpalen, maar daar hangen briefjes op, dat ze nu niet werken en er gratis geparkeerd kan worden. Vanaf hier is het dan omhoog lopen naar La Cité. Maar vlakbij is het startpunt van een toeristentreintje, dat naar La Cité rijdt en daar twee haltes heeft. Het rijdt iedere 15 minuten. Dat vinden wij kneuterig om nu eens te doen en besluiten voor EUR 3,50 per persoon een retourtje te kopen (enkeltje EUR 2,50). Dus wij rijden met het (diesel)treintje, dat zich in een paar minuten via de weg tegen de berg omhoog slingert, naar het stadje. Lekker makkelijk. Bij de eerste halte stappen wij uit.

Het is een middeleeuws stadje dat eigenlijk uit maar 1 straat bestaat en daar wemelt het van de kleine souvenirwinkeltjes, restaurants (met terrasjes) en een paar hotels. Er zijn veel mensen op de been, hoe moet het hier wel niet zijn in het hoogseizoen? Dan is het over de koppen lopen, dat lijkt ons verschrikkelijk.

Wij hebben wel zin in iets te eten en voordat wij omhoog lopen, lunchen wij op een terras, heerlijk onder de bomen, dus in de schaduw. Inmiddels is het namelijk tegen de 30 graden.

Als wij weer verder gaan, lopen wij naar de Grand Escalier, de grote trap met de 216 treden, en beginnen de klim naar boven. In het steen van de traptreden zijn her en der kleine fossielen te zien van dieren die ooit in zee hebben geleefd, hetgeen betekent dat het gebied van de rots, waar deze stenen zijn uitgehouwen, ooit onder de zeespiegel heeft moeten liggen. Hoe hoger wij komen, hoe fraaier het uitzicht wordt op de omgeving waarin wij ons bevinden.

Bovenaan de trap komen wij bij het Bisschoppelijk paleis, dat nu een museum is.

Via het Bisschoppelijk Paleis gaan wij met een overdekte trap naar het Parvis des Églises. Aan dit kerkplein liggen zeven verschillende kapellen. Niet allemaal zijn te bezoeken, maar waar het kan, lopen wij naar binnen.

Zoals de kapel van de heilige Amadour. Deze kerk is zeer eenvoudig in Romaanse stijl gebouwd en dateert uit de twaalfde eeuw. Het is praktisch nog in originele staat.

De Saint Sauveur basiliek, de grootste van de heiligdommen van Rocamadour en om deze reden in 1913 tot basiliek verheven.

De Notre Dame kapel (Chapelle Notre-Dame), de ultieme bestemming voor de pelgrim. In deze kapel wordt namelijk het beeld van de Zwarte Madonna boven het altaar bewaard.

En dan zijn er nog de kapellen van St-Michel, St. Jean-Baptiste, St. Blaise en Ste. Anne.

Het is ongelooflijk dat men dit allemaal heeft kunnen bouwen zo halverwege de steile rots.

Op het pleintje bij de Notre Dame kapel bevindt zich de tombe van de heilige Amadour. Op deze plek in de rotswand zou zijn intacte lichaam gevonden zijn. De tombe wordt nu beschermd door een ijzeren hek en op de bodem zien wij wat kleingeld liggen, dat mensen erin hebben gegooid.

Op meerdere plekken kan men een kaarsje branden. Deze zijn er in de kleuren rood, wit en blauw, de Franse driekleur.

Hoog uit een rots bij de kapel steekt een zwaard. Dit zou volgens de overlevering Durendal zijn, het magische, onbreekbare zwaard dat volgens het Roelandslied toebehoord zou hebben aan ridder Roland. Hij was een ridder aan het hof van keizer Karel de Grote in de 8ste eeuw. In de latere Middeleeuwen werd hij een populaire held, die in liederen en proza werd bezongen. Het bekendste van deze liederen is het 12de eeuwse Chanson de Roland (Roelandslied).
In een gedicht over Roland wordt dit zwaard ook genoemd. Terwijl de ridder in Spanje aan het vechten is en stervende is, probeert hij het zwaard uit vijandelijke handen te houden door het te breken, wat onmogelijk blijkt. Hij werpt daarom Durandal van zich af en deze landt in de rots bij Rocamadour.

Als ik met de camera inzoom op het zwaard, dan zie ik dat er een blauwe en een bruine rozenkransketting omheen hangen. Die zullen er wel door bezoekers omheen zijn gegooid.

Op meerdere plekken in de Dordogne en in de Lot hebben wij het al zien staan. Op een tableau staan twee ronde, houten blokken, de één hoger dan de ander. In het hout zitten heel veel spijkers geslagen. Op de lage staat een vergiet met metalen kopspijkers en er ligt aan een ketting een hamer. Men kan hier een kopspijker in het hout slaan en dan een financiële bijdrage doneren voor het goede doel.

Vanaf dit niveau van de rots kan men nog hoger klimmen, naar de top van de rots waar het kasteel staat. Dat kan namelijk via een zig-zag pad. Dit is de kruisweg, de Chemin de Croix. De kruisweg is veelal in kerken te zien in de vorm van 14 stadia, bestaande uit schilderijen of beeldhouwwerken, die de lijdensweg van Christus door Jeruzalem weergeeft.
Volgens de informatie zouden hier langs het pad kapelletjes staan. Maar ons, vooral mij, is het te warm om nog verder omhoog te lopen. Wij besluiten om via de trap naar beneden te lopen en het treintje op te zoeken, waarmee wij naar het P-terrein rijden en onze auto weer opzoeken.

Om de informatie over Rocamadour te completeren nog even het volgende:
Deze stad is ook bekend om zijn geitenkaasjes (Rocamadour AOC, ook cabécous geheten) en de ganzenleverpaté, die in de omgeving wordt gemaakt.
In de stad (direct naast de VVV) ligt verder nog de Grotte des Merveilles, één van de vele grotten in het Dordognegebied waar prehistorische wandschilderingen zijn aangetroffen.
En verder is Rocamadour ook bekend om zijn bijzondere roofvogelshow.

Wij rijden terug naar huis. Het kasteel op de rots, het Château de Belcastel, dat wij vanmorgen fotografeerden bij de richtingaanwijzer, zien wij nu vanuit een andere hoek. In Souillac doen wij nog een paar boodschapjes.
Thuis gaan wij lekker nog even naar het zwembad, waar wij aan het einde van de middag als laatste vertrekken. Het is windstil, het zwembadwater is als een spiegel zo glad. Fijn om met deze hitte lekker af te koelen.

Na een lichte avondmaaltijd spelen wij een paar spelletjes Rummikub buiten op ons terras. Het blijft lang warm.

Vandaag hebben wij 75 kilometer gereden.
Het weer: zon, tot 32 graden Celsius.
Verblijf: vakantiepark Domaine de Lanzac.

Geschreven door Menrbijtjes