Het ontbijt doen wij net als gisteren op onze kamer van het hotel. Ook maken wij weer broodjes klaar voor de lunch onderweg.

Op weg naar het Capitol Reef National Park tanken wij de auto weer vol.

Er staat veel wind, die het droge stof op de onverharde delen naast de wegen doet opwaaien.

Als eerste bezoeken wij een aantal rotstekeningen, “petroglyphs”. Deze bevinden zich in het park onder andere langs Highway 24. Deze zijn aangebracht door de vroegere bewoners van dit gebied, de Hopi, Paiute en Pueblo Indianen, ergens in de jaren tussen 700 en 1.200. Om bij deze rock art te kunnen komen, zijn er verhoogde, houten looppaden aangelegd. De tekeningen zijn al aardig weggesleten en zijn wat moeilijk te zien.

Het parkeerterreintje bij de wandeling naar de Hickman Bridge (een grote rotsboog) staat vol met auto's, ook langs de weg staan er auto's in de bermen opgesteld. Wij gaan deze wandeling niet doen, maar kijken wel even bij de hier stromende Fremont River. Een jong stel is zich aan het opfrissen in het snel stromende water.

Vanwege mijn hoogtevrees, die hoe ouder ik word steeds heftiger lijkt te worden, hebben wij een vlakke wandeling uitgezocht, namelijk die door de Grand Wash.
De betekenis van het woord “wash” is het best te omschrijven als: droge rivierbedding. In het hete en droge zuidwesten liggen in het landschap, tussen heuvels en bergen, een heleboel lager gelegen droge geulen, waar als het regent het water zijn weg doorheen vindt, dit noemt men “washes”.

Wij zetten onze auto tussen andere op een parkeerstrook langs Highway 24, de doorgaande weg door het park. Later zal blijken, dat wij niet de enigen zijn die deze wandeling maken, want regelmatig komen wij mensen tegen, of halen mensen ons in als wij staan te fotograferen en te filmen. Maar druk is het zeker niet.
De hoge wandelschoenen gaan aan, de rugzakken met flesjes water gaan op, evenals de hoeden en zonnebrillen, en wij gaan op pad. Al heel snel lopen wij over de bodem van de droge rivier tussen heel hoge rotswanden door. De bodem bestaat uit los zand en grind in allerlei groottes, tot grote keien aan toe. Zo moeten wij steeds ons pad zoeken. Op foto's is niet duidelijk te zien hoe hoog de rotsen zijn waar wij tussendoor lopen, dus op een paar foto's heb ik bewust mensen laten meespelen in het decor, om daarmee de verhoudingen enigszins weer te geven.
Op deze manier lopen wij naar een nauw gedeelte tussen de rotswanden, dat men heel toepasselijk ook hier “The Narrows” noemt. Deze wandeling door de Grand Wash kan men ook vanaf de Scenic Drive doen, de weg door het park, die vanaf het bezoekerscentrum naar het zuiden loopt. Langs die weg is een korte afslag naar een parkeerterreintje, waar men de auto neer kan zetten en dan kan men "The Narrows" vanaf de andere kant benaderen.
Wat voelen wij ons hier klein tussen die hoge rotswanden, maar wat is ook dit weer leuk om te doen. Dezelfde route volgen wij terug. Onderweg komen wij een van stenen gestapeld rotsboogje tegen, bovenop een rots. Hier is iemand creatief geweest. De natuur zelf is ook erg creatief, want in de rotswanden zijn veel gaten uitgesleten, die soms de prachtigste vormen hebben, evenals sommige rotsblokken op de grond. Zo maken wij een wandeling van ruim 2 uur en als wij tussen de roten vandaan komen zien wij in de verte de auto al weer staan.

Van dat wandelen krijg je trek. Wij rijden in het park terug en gaan net als gisteren onze lunch in de schaduw gebruiken aan een picknicktafel bij het Gifford House, waar het vandaag erg rustig is. Er staan wel een stel paarden in de wei. Nu wij er toch zijn, kunnen wij het niet laten om weer een klein taartje te kopen, nu met bosvruchten. Wij zetten het koel en nemen het morgen mee, of voor onderweg, of als traktatie in ons volgende onderkomen in de plaats Moab.

Daarna rijden wij terug naar ons hotel. Langs de weg in Torrey staat steeds een politiewagen met de sheriff erin te patrouilleren, zo denken wij. Maar hij staat wel verdacht steeds op dezelfde plek, dus vanmorgen keken wij eens goed toen wij er langs reden, en wat blijkt, in de politiewagen zit een pop. Ooit hebben wij dit wel eens eerder in Amerika ergens gezien, dit tafereel zet ik even op een foto. Het is jammer dat de ruiten van de auto zo vies zijn en spiegelen, want van de afgrijslijk lelijke pop krijg ik jammer genoeg geen goede foto.

Wij dachten er over om het zwembad in te gaan, maar door de kille wind is dat niet prettig. De rest van de middag vermaken wij ons met lezen en schrijven. Lekker genieten van een rustmoment tijdens de vakantie.

Voor het avondeten gaan wij naar de Broken Spur Inn & Steakhouse en daar eten wij een heerlijke maaltijd, met een biertje erbij. Bij de entree van het hotel en restaurant komen wij een sexy cowgirl en cowboy tegen. Er is daar tevens een fijne zithoek, waar een paar fraaie foto's uit de omgeving aan de muur hangen.

Wildlife: hagedisjes
Het weer: zonnig met afgewisseld bewolkt, tot 31 graden Celsius
Vandaag gereden: 49 mijl
Hotel: Austin’s Chuckwagon Motel

Geschreven door Menrbijtjes