De plaats Tropic waar onze cabin staat, ligt aan Highway 12 in de staat Utah. Deze tweehonderd kilometer lange weg slingert dwars door bossen, rode rotsen en kale maanlandschappen met diepe kloven en die gaan wij vandaag volgen tot het einde er van in de plaats Torrey. Deze weg wordt wel als één van de mooiste wegen in de Verenigde Staten genoemd en heeft ook wel als bijnaam “The All-American Road Scenic Byway 12”. Dit vanwege de diversiteit aan soorten landschappen, de staats- en nationale parken die er aan liggen en vanaf deze weg lopen er meerdere dirtroads (onverharde wegen) het achterland in.
Omdat wij deze weg al vaker reden en in de loop der tijd al meerdere bezienswaardigheden hebben bezocht, gaan wij nu niet echt het achterland in, op één uitzondering na.
Van de nationale parken hebben wij Bryce Canyon net bezocht en nu zijn wij op weg naar het Capitol Reef National Park, dat wij morgen vanuit de plaats Torrey gaan bezoeken. Diverse staatsparken hebben wij al eens bezocht. Er is erg veel schoonheid aan natuur, waar deze weg doorheen loopt.

Maar eerst ontbijten wij weer in onze cabin en na ingepakt te hebben, overhandigen wij de sleutel aan de beheerder. Dit was een prima verblijf, ook qua afstand om Bryce Canyon te bezoeken, en dit echtpaar is bijzonder aardig.

Om 9.35 uur rijden wij weg en volgen Highway 12 in oostelijke en later in noordelijke richting. Daarbij rijden wij door piepkleine plaatsjes en tussen landerijen door, die op veel plaatsen worden besproeid en mooi groen zijn.

Als wij door het plaatsje Cannonville rijden, passeren wij de afslag naar de Cottonwood Canyon Road (via Main Street, Kodachrome Road). Aan deze weg ligt het staatspark Kodachrome Basin, waar men rond kan dwalen tussen tientallen meters hoge rotspilaren, die her en der in het landschap staan. Bovendien kan men een wandeling maken naar een rotsboog, de Shakespeare Arch (EDIT: deze rotsboog is in mei 2019 ingestort). Jaren geleden waren wij hier al eens, nu gaan wij er niet naar toe.
Na de ingang tot dit park wordt de de Cottonwood Canyon Road onverhard en strekt zich 75 km uit naar het zuiden door het ruige landschap van het Grand Staircase-Escalante National Monument. De natuur heeft er vele kleuren, is fotogeniek en er zijn schitterende vergezichten. (Win voor u deze weg rijdt informatie in over de toestand van de weg. Is alleen geschikt voor vierwieldrive met hoge bodemvrijheid.)
15 kilometer verder kan men via een korte zijweg tot onder de hoog gelegen Grosvenor Arch komen, een schitterende natuurboog (of eigenlijk zijn het er twee). De weg loopt dan verder door de Cottonwood Canyon, een onwerkelijke omgeving waar kleurrijke rotsen het landschap karakter geven. De weg eindigt als deze op de Highway 89 uitkomt. Wij hebben deze weg nog nooit gereden.

De volgende bezienswaardigheid aan Highway 12 is het Escalante-Petrified Forest State Park. Hier ziet men versteend hout, fossielen en gefossiliseerde dinosaurusbotten. Dit parkje bezochten wij al eens tijdens een eerdere reis.

In de plaats Escalante bezoeken wij het bezoekerscentrum om te vragen of een bepaald stuk van een zijweg, dat altijd onverhard was, misschien inmiddels verhard is geworden. Het blijkt nog altijd onverhard te zijn, dus dat gaan wij niet rijden. Achterin het gebouw is nog een mooi opgezette en leerzame uiteenzetting, door middel van displays, over de natuur in dit grote gebied, dat het Escalante Grand Staircase National Monument wordt genoemd.

Even verderop langs de weg in Escalante nemen wij ieder bij restaurant/winkel Escalante Outfitters een beker koffie, die wij op het overdekte terras opdrinken.

Vijf mijl ten oosten van Escalante passeren wij de afslag naar de 62 mijl (100 km) lange Hole in the Rock Road, een onverharde weg, die ook weer door prachtige stukken natuur loopt. Zo bezochten wij daar eens de Devils Garden Outstanding Natural Area. Vanaf de afslag is er namelijk na ruim 12 mijl een zijweg, die na een halve mijl bij de parkeerplaats voor de Devils Garden eindigt. Deze Devils Garden bestaat uit een verzameling bijzonder fraaie, grillig gevormde zandstenen rotssculpturen, die het resultaat zijn van water- en winderosie. Er zijn geen wandelpaden, men kan er op eigen houtje ronddwalen en de fotogenieke plekjes opzoeken.

Voordat Highway 12 een grote lus en afdaling maakt, kijken wij vanaf de hoger gelegen Head of the Rocks Overlook uit over het indrukwekkende landschap. In de diepte zien wij de weg door het rotslandschap lopen.

Een eindje verder op de route komen wij bij het Kiva Koffeehouse, dat in een ronde vorm is gebouwd en van waaruit er een prachtig uitzicht is op de grillige rotsen. Het ligt er prachtig. Hier kan men zichzelf trakteren op verfrissende drankjes en vers gebak. Wij nemen er iets te eten en te drinken.

Ook dan loopt de weg in een lus en daalt af naar de vallei van de Escalante River. Hier kan men langs, en deels door de rivier als de waterstand het toelaat, wandelen.

Wij passeren het parkeerterreintje aan het begin van het wandelpad voor de wandeling naar de Lower Calf Creek Falls. Een prachtige, vrij vlakke wandeling door een bergkloof naar een circa 38 meter hoge waterval. Jaren geleden deden wij deze wandeling eens en dat was bijzonder de moeite waard. Het kan in de bergkloof erg heet zijn (veel drinkwater meenemen) en het pad bestaat voor een deel uit mul zand, dat inspannend lopen kan zijn. De afstand is 4,5 kilometer (enkele afstand) en het is verstandig om daar totaal circa 3 tot 4 uur voor uit te trekken.

Dan komt de weg te lopen over een uiterst smalle landstrook, de Hogback geheten. Aan weerszijden van de weg zijn er spectaculaire diepen en uitzichten over het lager gelegen gebied. Ook weer erg indrukwekkend en het spannendste stuk van de route.

Bij het plaatsje Boulder verlaten wij even Highway 12 en gaan de Burr Trail op. Deze zijweg naar het oosten is het eerste deel verhard en leidt ons eerst door een bergengebied met licht getinte rotsen. Op een aantal plekken zijn de bergen ook voorzien van horizontale en verticale groeven, net als bij de Checkerboard Mesa in het Zion NP. Bovendien liggen er op een paar plekken grotere en kleinere zwarte lavablokken en lavakogels. Heel bijzonder om te zien. Wij stoppen er natuurlijk voor een stel foto's.
Na ruim 10 mijl komen wij bij een hoger gelegen fotogeniek punt, van waaraf wij naar beneden de lange, smalle Long Canyon in kijken. De weg draait nu naar omlaag en wij rijden vervolgens die 7 mijl lange Long Canyon in. Dit is een ongelooflijk prachtig gebied met aan weerszijden van de weg hoog oprijzende rode rotsen. Ook zijn er een aantal rotspilaren te zien en wij ontdekken bovenaan een rotswand een rotsboog. Na de Long Canyon doorgereden te zijn, keren wij om en rijden dezelfde weg terug naar Highway 12.
(Als men de Burr Trail na de Long Canyon verder zou rijden, dan wordt na ruim 31 mijl, als men het Capitol Reef National Park binnenrijdt, de weg onverhard. )

Highway 12 is helemaal verhard en wij rijden hem verder noordwaarts. Wij komen in een hoog gelegen gebied als wij tegen Boulder Mountain zijn opgereden. Hoe hoger wij komen, hoe meer espen in de gele herfstkleur staan. Ook dit is weer zo geweldig mooi om te zien.
Onderweg is er nog een prachtig uitzicht bij de Larb Hollow Overlook, hier kijkt men uit over een vrij groot gebied en ziet men onder andere de Waterpocket Fold, de vouw in de aardkorst waar het Capitol Reef National Park beroemd om is.

Later moeten wij de berg ook weer af, de weg slingert en het gaat met flinke afdalingen naar beneden, de remmen heb ik veelvuldig nodig.

Dan eindigt Highway 12 als deze uitkomt met een T-splitsing op Highway 24, aan de oostkant van de plaats Torrey. Wij slaan linksaf (naar het westen) Highway 24 op, die in het plaatsje Main Street heet.

Om 17.10 uur rijden wij het terrein op van het Chuckwagon Motel, dat in het centrum van dit plaatsje ligt en er net zo fraai uitziet als op de foto's op de website. Het is een houten gebouw, ziet er uit als een lodge, met een galerij op de 2de verdieping met stoeltjes voor de deur en bakken met bloeiende planten op veel plaatsen. Wij zitten op de 2de verdieping in de meest rechtse kamer. Het ziet er uit alsof de kamers nog niet zo lang geleden zijn gerenoveerd, het ziet er keurig uit. Er is een verwarmd buitenzwembad met whirlpool. Er zit geen ontbijt bij de kamerprijs inbegrepen, maar wel koffie, thee en chocoladedrank, die te verkrijgen zijn in de winkel voor het motel.
Deze winkel (General Store/Deli/Bakery) is een supermarktje, waar onder andere ook souvenirs, boeken, T-shirts en landkaarten te koop zijn. Hier heeft men 's ochtends verse broodjes, kan men een ontbijt laten klaarmaken (tegen betaling) en meenemen naar de kamer, en zij verstrekken dus de (gratis) dranken aan de motelgasten.

Voor de eerste keer deze vakantie doen wij de avondmaaltijd met een pizza, die wij op loopafstand van het hotel, aan de overkant van de weg op het terras van het Red Cliff restaurant gebruiken, tezamen met een lekker koud biertje.

Als de avond valt, kleurt de zon de onderzijde van de wolken rood. Wij zitten nog een tijdje op de galerij voor de kamer te genieten van de vakantie, de rust en het mooie weer.

Het weer: zonnig, later licht bewolkt, tot 32 graden Celsius
Vandaag gereden: 140 mijl
Hotel: Austin’s Chuckwagon Motel

Geschreven door Menrbijtjes