Na een goede nachtrust gaan wij in het restaurant van ons hotel ontbijten. Dat zit niet bij de kamerprijs inbegrepen. Het fijne van een Hilton Garden Inn is, dat er een keukenbrigade en bediening aanwezig zijn. Het is dus heerlijk luxe om voor het ontbijt te kunnen kiezen uit gebakken eieren met bacon, roerei, omelet, pannenkoekjes, gebakken brood als wentelteefjes en nog meer lekkere dingen. Het is prima verzorgd en wij laten het ons goed smaken.

Vandaag blijven wij in de buurt van de grote plaats St. George. Als wij op pad gaan om 10 uur is het 23 graden C en het is stralend mooi weer. De zon voel je al weer branden. Zo anders dan bij ons, de zonnekracht is hier veel intenser. Dat is met fotograferen ook best wel lastig, want de contrasten zijn erg hoog en de camera's kunnen dat niet goed aan. Mijn camera kan het soms helemaal niet aan, want dan is er te veel licht. Vandaag vond ik uit, dat er een "fotograferen in de sneeuw"-stand op zit en dat dit enig soelaas biedt.

Voor de lunch halen wij bij een Subway weer een vegetarisch belegd brood, dat bevalt ons wel. Wij hebben altijd een koeltas bij ons met ijs en flesjes water, dus daar doen wij het brood bij in, dat men keurig verpakt in papier, plastic zakje er om heen en servetjes erbij.

Als eerste rijden wij naar de in het oude centrum van de stad gelegen witte kerk, die van verre reeds te zien is. Dit is de tempel van, zoals het in het Engels heet, "The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints” (ook wel de “LDS Church” of “Mormon Church”). In het Nederlands geheten “De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen”.
De leden van deze geloofsgemeenschap ontlenen hun bijnaam "mormonen" aan het Boek van Mormon (zeg maar, hun bijbel), hoewel ze officieel als Heiligen der Laatste Dagen worden aangeduid.
Deze witte mormonentempel dateert uit 1871 en was de eerste kerk van deze geloofsgemeenschap in The West, het is tevens de oudste in de wereld. Er is een bezoekerscentrum en daar kijken wij even binnen.

Wij rijden naar het Snow Canyon State Park, dat op circa 15 mijl van het hotel ten noordwesten van de stad ligt en waar wij wat willen gaan wandelen. Dit park kennen wij nog niet. De naam van het park heeft niet, zoals soms wordt gedacht, met sneeuw te maken. Het park is vernoemd naar de 19de eeuwse pioniers Lorenzo en Erastus Snow.
Omdat het een staatspark is, geldt hier niet de Amerikaanse parkenpas van de National Park Service. De rangerpost is niet bemand. Bij de entree van het park betalen wij $ 10,= voor de auto met inzittenden. Dit doen wij door middel van het envelopjessysteem; geld in envelop doen, kenteken vermelden op envelop, strook van envelop afscheuren en op dashboard van de auto leggen (zichtbaar vanaf buiten), envelop in daarvoor bestemde brievenbus doen.
Het park is niet zo heel groot, maar heeft een prachtig decor van roodoranje en witte rotsen. Eigenlijk zijn dit versteende zandduinen. Tevens zijn er zwarte lavastromen van 27.000 jaar geleden zichtbaar. Ook fietsers bezoeken het park.
Er zijn meerdere wandelpaden uitgezet en er zijn toiletgebouwtjes. Keurig verzorgt. Zo doen wij de korte Pioneer Names Trail. De wandeling gaat door het rode zand via een pad afgebakend met lavastenen en een beetje klimmen over de rotsen, tot onder een hoger tegen de berg op gelegen rotspaneel met ingekerfde namen van vroege bezoekers, de pioniers. De oudste naam dateert uit 1881.
Een gezin met kinderen komt aangelopen en die kinderen zijn helemaal niet bang, zij klimmen zo tegen de steile rots op tot bij de namen. Levensgevaarlijk. Wij zouden het niet in ons hoofd halen om onze (klein)kinderen dit te laten doen. De jongste wordt wel teruggefloten door zijn vader.

Vervolgens lopen wij de Jenny's Canyon Trail, door het mulle zand is het lastig lopen in de warmte. De canyon is een korte slotcanyon, een smalle kloof tussen de rotsen van een paar honderd meter lengte. Bijzonder fraai.
Omdat wij tegen elkaar praten en andere bezoekers dit natuurlijk horen en de taal niet begrijpen, krijgen wij regelmatig de vraag: “Where are you from?” Zo ontstaan er regelmatig leuke conversaties. Als wij in de kloof staan vraagt dan ook een Amerikaan, die wij al eerder spraken, of hij een foto van ons samen moet maken. Dat is natuurlijk altijd leuk.

Naderhand doen wij nog een wandeling, de langste van de drie, naar het Whiterocks Amphitheater. Ondanks de warmte stappen wij flink door. Zo nu en dan drinken wij een slok water, want het is best wel heet zo in de open woestijn. De witte rotsen laten hun gelaagdheid zien, in meerdere richtingen lopen de groeven. Het pad laat ons flink tegen de rotsen opklimmen, totdat wij in een grote kom staan, omsloten door witte rotsen, het amfitheater. Van bovenaf hebben wij een prachtig uitzicht op de omgeving, de autoweg diep onder ons in de verte en aan de andere zijde van de rots het landschap van het staatspark. Tijdens deze wandeling kwamen wij maar één ander stel tegen.
Terug bij de auto blijkt het inmiddels 36 graden C te zijn. Pfoe, dat is toch wel erg warm!

Wij houden het vandaag lekker rustig en hoeven niet ver te rijden. In een winkelgebied bezoeken wij een paar winkels, te weten:

• Michaels: hobby/handwerk en snuisterijen
• Dollar Tree: een zaak waar alles wat je maar kan bedenken te koop is voor één dollar of minder
• Target: een soort van V&D.

In de Target zit een Starbucks en daar drinken wij even lekker een beker koffie. Trek om te lunchen hebben wij nog steeds niet, ook al is het nu halverwege de middag. Zal wel komen door het goede ontbijt. Zo bewaren wij het belegde brood voor de avondmaaltijd op onze hotelkamer met een biertje erbij.

Echter bij het hotel aangekomen, gaan wij eerst snel naar het zwembad, waar het nog een tijdje heerlijk toeven is.

Lekker zo'n dag met weinig autorijden, toch wat zien en doen, en lekker rustig aandoen. Helemaal vakantie!

Het weer: zonnig, tot 38 graden Celsius
Vandaag gereden: 38 mijl
Hotel: Hilton Garden Inn

Geschreven door Menrbijtjes