Vandaag rijden wij van Durango in Colorado naar de plaats Bluff in Utah en zijn wij in 4 staten, maar dan wel op hetzelfde moment. Rara hoe kan dat? Nieuwsgierig? ... nou lees dan gauw verder.

Na een goede nachtrust en een prima ontbijt in het hotel, checken wij uit en gaan om 09.15 uur op pad. Bij de City Market (supermarkt) kopen wij flesjes drinkwater, chocomel, broodjes en plakken kaas.

Wij gaan weer verder met onze roadtrip. Nu naar het westen, naar de plaats Bluff in de staat Utah voor onze volgende overnachting.
Als wij door de plaats Cortez komen, fotograferen wij een stel muurschilderingen.
Onderweg zien wij in het woestijnlandschap een eenzame, rechte berg staan. De naam kennen wij niet, misschien is het de Ute Mountain.
Het is rustig op de weg, wij wanen ons soms alleen op de wereld.

Eigenlijk komen wij er niet langs, maar wij rijden er een stukje voor om, om het toch te bezoeken, het Four Corners Monument and Tribal Park. De enige plek in de Verenigde Staten van Amerika waar 4 staten bij elkaar komen, net zoals wij in NL het Drielandenpunt hebben. Het betreft de staten Arizona, Colorado, New Mexico en Utah.
Dit punt ligt in het gebied van de Navajo-Indianen en zij exploiteren het. Voor de entree betalen wij $ 5, = per persoon. Dat bedrag vroegen zij jaren geleden ook al, toen wij er eens eerder waren. Zo te zien wordt het geld goed besteed, behalve dat het natuurlijk deels voor hun dagelijkse inkomen zorgt.
Nu hebben de Indiaanse verkopers allemaal stenen “winkeltjes”, vroeger waren het de gewone houten marktkramen, zoals zij normaal gesproken gebruiken. Ook wordt er een mooi toiletgebouw gebouwd, dan zullen de stinkende toiletgebouwtjes die er nu staan, wel verwijderd worden, verwacht ik.
Veel Indiaanse dames en heren proberen hier hun handelswaren te verkopen aan de toeristen. Zij verkopen allerlei sieraden, aardewerk, T-shirts en sandpaintings (noem het maar een schilderij, waarvan het beeld is opgebouwd uit gekleurd zand). Leuk om weer eens te bekijken, maar kopen doen wij er niets. Goedkoop is het trouwens ook niet.
Op het 4-statenpunt laten veel bezoekers zich graag fotograferen, veel gaan op het middelpunt staan, soms met meerdere tegelijk, zoals bijvoorbeeld een echtpaar of gezin. Maar er zijn er ook die de raarste capriolen uithalen om in alle 4 de staten tegelijk te zijn. Ik doe dat ook en dat is LOL, waarbij de omstanders zich kostelijk vermaken.
Pfoe, het is hier wel erg warm, het is 34 graden Celsius. Achter onze auto, met de klep omhoog om een beetje schaduw te hebben, nuttigen wij onze broodjes kaas en chocomelletjes.

Tijdens de verdere route naar de plaats Bluff is het alweer bijzonder rustig op de weg. Dat rijdt wel lekker hoor, zo kunnen wij rustig aandoen en van het landschap genieten. Bij het plaatsje Aneth staan een stel ja-knikkers in het landschap, sommige zijn in beweging en pompen olie op.

Bluff is gelegen in de vallei van de San Juan River. Honderd meter hoge steile zandstenen rotsen, in het Engels "bluffs" genoemd, vormen de achtergrond van dit kleine dorp. Vroeger hebben meerdere Indiaanse stammen in deze regio gewoond. In 1880 werd het pas als dorpje gesticht door een groep Mormoonse kolonisten, die er een agrarische gemeenschap startten. Om meer over het leven van de vroege pioniers te weten te komen, is het interessant om het Bluff Fort en het Bluff Historic District te bezoeken. Het is een goede uitvalsbasis voor het verkennen van het zuidoosten van Utah. Van hieruit zijn een aantal nationale, staats- en Indianenparken te bezoeken.

Op de wegkruising van de Highways 191 en 162 in Bluff staat bij de Cow Canyon Trading Post nog altijd de oude auto (Buick), die daar al vele jaren staat. De winkel, die oorspronkelijk uit 1949 dateert, is op dit moment dicht, maar men verkoopt er kunst, aardewerk, sieraden en geweven tapijten van de Navajo Indianen.

Wij staan hier meteen al tussen de hoge rotsen in het roderotsenlandschap, waar wij de komende dagen tussen zullen verblijven.

Vlakbij dit punt slaan wij even af naar de winkel en het restaurant (Twin Rocks Café and Trading Post) onderaan de Twin Rocks, de kolossale tweelingrots. In de winkel kijken wij even rond naar de fraaie Indiaanse spullen die hier te koop zijn. De prijzen liegen er niet om, toch zal het wel verkopen. Er is een groep Aziaten met een toerbus. Behalve dat ze allemaal van het toilet gebruik willen maken, kopen sommige van hen een aandenken.
Buiten hangen aan de winkelgevel een aantal fraaie houtsnijwerken.

Aan de westkant van het plaatsje is de Desert Rose Inn, de houten lodge waar wij zullen verblijven, al snel gevonden. Een vriendelijke Indiaanse dame staat ons in de receptie te woord en wij krijgen op de 2de verdieping kamer 206 toegewezen. Een bijzonder ruime en nette kamer, die van alle gemakken is voorzien. Leuk om nu eens in deze lodge te verblijven. Ooit sliepen wij eens een nachtje in een cabin (blokhut) nummer 1, die naast de lodge staat.
Terwijl onze was in de machine draait (25 minuten), en later in de droger (45 minuten), gaan wij heerlijk even in het prachtige, overdekte zwembad van de lodge zwemmen. Heerlijk!
Om de machines hun werk te laten doen, wisselen wij bij de receptioniste een aantal dollars ($ 6,=) om in quarters, en kopen wij een doosje waspoeder.

Als de was uit de droger is, gaan wij weer op pad, want wij willen nog een heel bijzonder stuk natuur bezoeken. Tussen Bluff en Monument Valley ligt in dit woestijngebied de Valley of the Gods. Om 17.30 uur draaien wij bij de oostingang van de vallei van de doorgaande Highway 163 af. Deze vallei heeft evenals Monument Valley een indrukwekkend landschap met hoge roodbruine rotsen en de 17 mijl (27 km) lange, onverharde weg loopt golvend en slingerend door al dit moois. Je moet altijd maar afwachten hoe de weg er bij ligt, maar gelukkig is het hier al heel lang droog, dus er zijn geen modderige stukken te verwachten. Wij rijden door een (nu droge) rivierbedding, moeten soms slalommend langs flinke kuilen in het wegdek en voor een groot deel is het oppervlak geribbeld als een wasbord. Er zijn een paar korte stukken waar het wegoppervlak wat zanderig is, maar onze auto met vierwieldrive ploegt zich er makkelijk doorheen. Soms rammelt de auto aan alle kanten en ligt de snelheid laag. Ook liggen er stukken weg wel goed bij, daar rijden wij iets sneller.
Ik kan jullie vertellen, het is een heel avontuur, maar het is zo mooi om dit te doen en de omgeving is zo fotogeniek. Wij maken veel stops en blijven maar fotograferen en filmen. De zon is al flink gezakt, de schaduwen zijn lang en het rode strijklicht geeft het landschap een bijzonder fraai aanzien.
Voor ons bijna aan het einde van de route, ligt niet ver van de westingang van de vallei een ranch-huis, dat is het Valley of the Gods Bed and Breakfast. Dit ligt hier wel heel erg afgelegen, maar wel in een prachtig decor. Wij zijn blij als wij weer de geasfalteerde weg bereiken. Tijdens de rit van 1 uur + 1 kwartier komen wij maar twee andere auto's tegen.
Ik had nog even de hoop, dat wij ook nog de Moki Dugway (in Utah State Route 261) met zijn haarspeldbochten naar boven, en terug naar beneden, konden meepakken, maar daar is het al te laat voor geworden, want wij hebben geen zin om in het donker te moeten rijden op deze onverlichte wegen. Over iets meer dan een kwartier valt de duisternis in, en de schemertijd is hier maar kort. En donker is hier namelijk echt pikke donker.
Over de geasfalteerde wegen rijden wij terug naar Bluff.

In Bluff zijn niet veel restaurants. Jammer genoeg is het restaurant van onze lodge, de Duke’s Bistro, vandaag gesloten. Wij besluiten om te gaan eten bij het Twin Rocks Café, waar wij een heerlijke Navajo Taco eten. Dat is gefrituurd brood met daarop allerlei groenten en geraspte kaas. Met een flesje blond bier erbij, hebben wij het weer helemaal naar onze zin.
Tijdens het eten is het donker geworden en in Bluff is niets te doen. Daarom gaan wij na het eten terug naar onze kamer in de lodge.
.

• ----------------------------------------

Hartelijk dank steeds voor jullie leuke commentaren, dat wordt ten zeerste gewaardeerd. Dus laat ze maar komen.

• ----------------------------------------

Wildlife: een coyote die een haas achterna zit en vlak voor ons de weg overschiet
Het weer: zonnig, tot 34 graden Celsius
Vandaag gereden: 203 mijl
Hotel: Desert Rose Inn & Cabins

Geschreven door Menrbijtjes