We rijden door naar de hoogste parkeerplaats van Mount Olympus, Prionia op 1150 meter hoog. Vanuit hier kun je verschillende tochten maken, ook naar de top van de berg maar deze duurt een aantal dagen. Wij hiken door een kloof tot het klooster en terug, 6km, maar vanwege de vele hoogteverschillen en Meja op Ljup z’n rug een beste uitdaging. We passeren de Epineas waterval en lopen het hele stuk langs de stromende rivier.
We eten bij het goed aangeschreven restaurant op de parkeerplaats, het is meer een berghut met lokale gerechten. We bestellen de bonensoep en de geitensoep, dit is al een ervaring op zich. De parkeerplaats is zo scheef, Ljup zoekt het plekje waar we het minst schuin staan en zelfs dan staan we nog heel schuin. We slapen hier als enige, in het weekend is het vaak vol hier. Om 03:40 wordt er hard op onze bus geklopt, schrik je je toch rot! Stond er een fanatieke hiker buiten te trillen omdat ze zo bang is van de hond, ze vroeg zich af of het onze hond was en of hij gevaarlijk is? Ja hallo, wij slapen hier hè!
De hond is van het restaurant en doet geen vlieg kwaad.

11 maart 2025
Om 09:00 zitten we alweer in de auto onderweg naar beneden, we rijden boven de wolken. Het amfitheater, in Dion blijkt gesloten. Natuurlijk belanden wij weer op een onverharde weg naar het klooster Hosios Ephrem de Syriër, maar oh zo mooi met alle bloesembomen in bloei en de vele olijfbomen. Bij het klooster worden we zo lief ontvangen en in het winkeltje hou ik me niet in. Voor Meja haar slaapje plaatsen we onze bus op het strand, het is sluierig vandaag waardoor de Olympus berg niet goed zichtbaar is vanaf het strand. 7 km verderop parkeren we onze bus aan het strand voor de nacht. Meja is druk met schelpen zoeken en rondjes steppen rondom het kapelletje.

Geschreven door Ljupriannes.reisverhalen