De ochtend liggen we nog in de zon aan het zwembad van ons resort. Om 12 uur moeten we uitchecken en rijden we naar Popova Kula, een wijnboerderij in de wijnstreek van Macedonië in het plaatsje Demir Kapija. Onderweg daar naartoe stoppen we bij een imker langs de kant van de weg, hij laat ons zien waar de bijen zitten en vertelt kort wat over het proces. We kopen een pot honing bij hem, de honing is donker, dit komt door de bloemen in de hoge bergen waar de bijen hun nectar vandaan halen.

Op de wijnboerderij krijgen we een kamer met terras met uitzicht op de wijnvelden, perfect vinden wij. We eten wat in het restaurant en Ljup drinkt alvast een wijntje. Het is heel heet, we rijden daarom naar een riviertje in de buurt voor verkoeling, het is zondag en er zijn veel families uit de omgeving met hetzelfde idee. Leuk om daar tussen de locals een verkoelende duik te nemen. Einde middag gaan we op zoek naar de cactus valley, het lijkt heel wat op de kaart maar eenmaal daar aangekomen valt het wat tegen. Het zijn veel cactussen die als een soort onkruid in bosjes op de grond groeien, ook zijn ze wat verschrompeld door de droogte. We graven 2 kleine cactussen uit en verpotten deze in een plastic beker, souveniertje voor op het balkon van Ljup z’n ouders. S avonds eten we een drie gangen diner vergezeld met bijpassende wijn van het wijnhuis.

Vandaag bezoeken we drie grote wijnhuizen in de wijnstreek Tikves. We slaan eerst wat flessen in bij het wijnhuis waar we hebben geslapen die Ljup gister heeft voorgeproefd. De wijn van deze streek is de Vranic, de wijn die wij meenemen is 2 jaar gerijpt in een houten ton. In deze streek wordt voornamelijk rode wijn gemaakt, ook enkele witte. De sauvignon blanc en Altan (50% sauvignon blanc en 50% wat er over is van de witte druif) slaan we ook in. We rijden door naar het volgende bekende wijnhuis, Bovin, deze blijkt niet open te zijn voor wijnproeverijen. We treffen een medewerker op de bovenste verdieping in zijn kantoor. Nu we er toch zijn laat hij ons graag wat wijnen proeven, uiteindelijk 9 stuks en flinke lagen. Zo zonde alle wijn die in de emmer wordt weggegooid omdat Ljup ook nog moet rijden. We ontvangen een telefoon nummer van de leverancier in Nederland en besluiten van elke geproefde wijn 1 fles mee te nemen. 1 fles zullen we niet snel vergeten, deze bestond voor de helft uit gedroogde druiven (vranec imperiator 2010).

Het derde wijnhuis, Stobi, vernoemd naar de oude ruïnes in de buurt. Ze hebben het logo van een Pauw omdat dit in het mozaïek van de ruïnes staat. We krijgen eerst een rondleiding van de wijnproductie, het is de jongste wijnproductie uit de omgeving, maakt pas vanaf 2009 wijn. Op het terras besteld Ljup de wijnproeverij van 5 wijnen en bijpassende kaasjes. Ook hier slaan we wat in, we hebben inmiddels 25 flessen achterin de auto liggen en we zijn met het vliegveld. We hebben nog geen idee hoe we deze flessen mee terug krijgen, gelukkig heeft het geen haast☺️.
We rijden door naar Ohrid, s avonds organiseert Ljup een wijnproeverij voor zijn vader, Marko en z’n ook om ons terras.

Geschreven door Ljupriannes.reisverhalen