We hebben een appartement gehuurd bij Hotel korab trinica voor 2 nachten samen met de ouders van Ljupco. Wij arriveren wat eerder dan z’n ouders en creëeren een fijn plekje op het dakterras met de hapjes die we hebben meegenomen uit skopje. Het is een spannende dag omdat we vandaag vertellen dat zijn ouders opa en oma gaan worden. Later die middag voegen Marko, Sara en maarten zich ook bij ons. We bezoeken een bekend klooster, St. Jovan bigorski, het houtsnijwerk in het kerkje is al 200 jaar oud en heel indrukwekkend. Omdat we het klooster einde vd dag bezoeken zijn we bijna de enige. We eten s avonds in het restaurant van het hotel, deze heeft een fijn groot terras.

Na een Macedonisch ontbijt vertrekken we richting Duf waterval. Via een pad met verschillende bruggentjes komen we uiteindelijk bij de waterval, Ljup durft als enige onder de koude straal te staan.
We lunchen bij restaurant Mia’s favourite met uitzicht op het meer van Mavrovo en het bekende kerkje wat normaal onder water staat maar deze zomer helemaal droog ligt. Via een bochtige prachtige route rijden we na de lunch naar het dorpje Galicnic. Dit dorpje staat erom bekend dat er eens per jaar een groot trouwfeest plaatsvindt op 12 juli. Na wat navraag bij de locals blijkt het te gaan om 1 echtpaar en heel veel passanten die zich ook hullen in de traditionele kleding. Omdat het dorp zo enorm afgelegen ligt is het enkel bewoond in mei tm oktober, het bemiddeld aantal inwoners is maar 3! Zodra de eerste sneeuw valt is het dorp niet meer bereikbaar.

We starten met een stevig traditioneel ontbijt van maismeel en yoghurt, daar kunnen we voorlopig wel op teren. We hebben een nacht geboekt bij Rey hotel met een fijn zwembad aan het meer. Bij aankomst blijkt er die nacht een trouwfeest te zijn geweest die nogal uit de hand is gelopen. Het personeel is druk bezig om het hotel weer in originele staat te krijgen. Wij liggen uren op de bedjes in de zon, gelukkig staat er een stevig windje zodat het goed uit te houden is. Einde middag willen we 1 van de vele wandelingen maken, het blijkt nogal een puzzel om de startpunten van de aangegeven wandelingen te vinden. Via een lopen we uiteindelijk een stuk door de bossen en komen we uit bij de ski piste waarvandaan we super uitzicht hebben over het dorp en over het meer. We eten zelfgemaakte ayvar, skopska salade en delen een gevulde burger met lekkere kruiden met uitzicht over het meer en loslopende paarden bij restaurant Merak.

Vandaag hiken we vanaf het dorpje Nikiforovo naar peak Sandaktash. We vragen bij een hostel in het dorp naar de weg en krijgen en zelf getekend kaartje met uitleg mee. Het bleek alsnog een hele zoektocht om de route te volgen en ze verdwalen een paar keer. Uiteindelijk komt de bergpiek Sandaktash in beeld, ook de schapenboerderij maar we hebben geen idee hoe en vanaf waar deze berg te beklimmen. De omgeving is echt prachtig en we besluiten het daarbij de houden. Op de terugweg komen we voor het eerst voorbijgangers tegen, het blijken ook mensen uit het hostel die het pad al meerdere keren hebben gelopen. We hadden gewoon recht de berg op gemoeten zonder pad… goed verhaal weer dit met een gemarkeerd pad waarbij de markeringen plots ophouden….uiteindelijk hebben we toch 14 km in de benen en zijn we voldaan. Onderweg naar Ohrid stoppen we bij onze favo stop voor een Macici. Later die avond zien we alle familie in de garage van Ljup z’n oom. Kristina en koste hebben alles geregeld, en wordt vers gebakken vis gebracht en grote porties burek. We vertellen de familie dat we in verwachting zijn. Het is 1 groot feest met een grote speaker, karaoke en er wordt gedanst.

Geschreven door Ljupriannes.reisverhalen