We rijden naar Dijon via de route des grands Crus, een route door de wijnvelden en mooie dorpjes. De drukte van het weekend is voorbij waardoor we alsnog terecht kunnen op de stadscamping van Dijon.
We lopen naar het centrum en Dijon verbaasd ons enorm. Uiteraard aaien we de uil, of wat hier nog van over is, over z’n borst. Dit moet geluk brengen. De uil staat symbool voor de stad en deze zie je daardoor overal terug. Ook op de grond, als je de symbolen volgt brengt deze je door de hele stad. Natuurlijk bezoeken we 1 van de winkels van Mulot en petitjean. We kopen de pain d’épices de Dijon, een iets kruidigere variant van de ontbijtkoek of peperkoek met als hoofdingrediënt honing. Ook kopen we de nonnettes de Dijon: ronde peperkoekgebakjes met een smeuïge vulling van bijvoorbeeld sinaasappel of abrikoos en een geglazuurde topping. Ook hier een aantal straten met de oude vakman huisjes. We drinken Kir bij de draaimolen. Inmiddels is het helemaal opgeklaard, we hopen samen met Meja op het grote plein te eten maar helaas opent de keuken pas om 19:00 uur. Bij de Fromagerie en Boulangerie halen we nog wat voor bij de bus. Een burger uit het knuistje om de wandeling terug naar de camping te overbruggen.

23 mei:
Na een croissant op bed pakken we de fietsen. De grote overdekte markt in Dijon is alleen ‘s ochtends open en we slaan groots in. Verschillende kaasjes, natuurlijk de peterselie ham, paté champion en vlees voor op ons grilletje de komende dagen. Na Meja haar slaapje fietsen we opnieuw naar de stad om te winkelen en nog een Kir drinken op het prachtige grote plein. ‘S avonds eten we voor de bus op ons grilletje.

Geschreven door Ljupriannes.reisverhalen