Bij aankomst op de luchthaven van Alicante komen de 1e regendruppels al uit de lucht vallen. Pap en mam hebben het al 2 weken droog en blauwe lucht. M’n ouders hebben een appartement gehuurd voor de komende dagen in La campello met uitzicht op zee. We eten vanavond bij La Cena, een hippe tent aan de boulevard.

17 januari:
Croissantje aan onze tafel van het appartement, we hebben een strakke planning vandaag. Deze begint in het plaatsje Vila Joiosa, wat bekend staat om alle gekleurde huisjes. De zon schijnt, we pakken ons 1e terras in de zon.
Op de terugweg naar de bus gaat het regenen en zo wisselt dit de rest van de dag. We zien wel veel regenbogen. Onze volgende stop is Altea, het oude gedeelte, bovenaan. Het is allemaal super kneuterig en we eten bij d’els Artistes tegenover de kathedraal met uitzicht over Altea en zee. We hopen het nog droog te treffen een half uur het binnenland in bij Guandalest, wat bekend staat om het blauwe stuwmeer en het kerkje boven op een heuvel maar eenmaal daar komt het met bakken uit de hemel. We besluiten terug te gaan naar Altea, met een stop onderweg langs de weg om een mooie pot te kopen. Het is een enorme pot voor mam, ze wil em al jaren en nu zit ie eindelijk achter in de bus. Hopelijk komt ie heel thuis. In Altea belanden we bij een Vlaamse tent die om een tinto de verano aanbiedt en sindsdien zijn we verkocht. We lopen als het alweer donker is toch nog naar boven door alle leuke witte straatje van het oude Altea. Terug in El campello eten we tussen alle locals bij Merfin in El campello. Dit is dus wat ik het leukst vind,, we zijn een raar stel tussen al die locals en de tapas is niet te versmaden.

18 januari 2025
De zon schijnt, we parkeren de bus op een parkeerterrein aan de haven van Alicante, echt een topplek. Om 11:00 zitten we al in de zon op het terras van Samoa. Op de bekende boulevard vol met palmbomen worden we stiekem gefotografeerd en staan we een paar keer in de krant. Wij vinden het leuk en natuurlijk betalen we hiervoor. Het straatje met alle enorm paddenstoelen is té leuk, wie verzint nou zoiets? Op z’n moment echt jammer dat meja niet in het kleine paddenstoelenhuisje kon kruipen.
We lunchen in de oude wijk bij Rincon de Antonio, geen culinair hoogstandje maar op z’n leuke plek onderaan de trappen en de witte huisjes met oude dametjes in de bediening en goede tapas. Goed gevuld al die trappen op naar het kasteel en met z’n heldere dag is het uitzicht subliem. In de winkelstraat scoren we daarna nog een nieuwe jas voor pap en een zonnebril, dit was wel nodig..
Terug in El campello eten we ‘s avonds bij Paquito, in z’n typisch Spaans tentje met een grote ham aan de muur. Wat een dag, we zijn kapot haha.

19 januari:
Ontbijt in de zon op het terras van la Cena, ik bestel het broodje met tomaat en parmaham. Wat een genot zo in januari. Even verderop in Elche is een enorm palmbomen park met 200.000 palmbomen in alle soorten en maten. Ik had ook geen idee dat dadels aan een palmboom groeien?
Ik had een tentje uitgezocht, Sinapi met uitzicht op de kathedraal, gebouwd op een moskee en natuurlijk waren we te laat om de toren te bezoeken omdat we te lang in de zon zaten tijdens de lunch.

Geschreven door Ljupriannes.reisverhalen