Eerst alles 6 x checken want mijn secondant is er niet bij om het te dubbel checken.
Weer die helm vergeten, terug naar binnen.

Enfin op weg naar het Einde van het Land. Hoelang en hoever het is weet ik nog steeds niet, want die mijlen zijn lastig rekenen. Heerlijk een heuveltje op en af, zonnetje op de kuiten en windje in de rug.
De route klopt niet met het boekje maar dat deert niet. Het is mooi langs de kust op een fietspad en veel voetgangers die op hun vrije zondag heerlijk naar het strand gaan. De zee is zo mooi blauw dat ik er telkens naar kijk en de wandelaars van hun sokken rijd. Maar, denk maar niet dat ze gaan mopperen of schelden. Ze zeggen nog sorry omdat ze in de wegliepen.

De benen moeten nog ff aan de klimmetjes wennen. Maar dat komt goed. Kom ik een paar jonge knullen tegen die voor dood aan de kant zitten, toen ik vroeg of ik kon helpen bleken ze ‘kapot’ te zijn van een heuveltje op fietsen. Ik heb ze moed in gesproken en gezegd dat het zo blijft. Ze gingen terug zeiden ze, maar ff later haalden ze me toch in.

Land’s Ends is erg commercieel. Met veel eetgelegenheden, shops en icecream en een hotel. Mooie vergezichten, een
prachtige blauwe zee en veel wind. Ik had er niks te zoeken want in 2013 waren we er al eens geweest, maar voor de statistieken moest ik er heen.

Intussen had ik er 40km opzitten met wind mee en nog 70km op mijn accu in de laagste ondersteuning. De wind was aangewakkerd en ik moest met tegenwind terug. Ik kreeg het benauwd. Ga ik het halen? Want wind tegen en af en toe een behoorlijk steile heuvel op trekt de accu snel leeg. Nooit aan gedacht om de oplader mee te nemen. Ik kneep hem wel een beetje,
Ik heb het gehaald! En zit nu aan een lekker glaasje wijn uit mijn overlevingspakket.

Tot morgen dan overnacht ik in Newquay.

Vandaag waren het 75km en gemiddeld 15,9 per uur.

Geschreven door YvonneFietst