We zijn niet gegaan. Ik weet het, we zijn watjes maar het moet wel leuk blijven. Dan maar 2 dagen later met goede moed en aankomen dan met een chagrijnig gezicht.
Met slagregen en 30 km tegenwind kom je ook niet ver en de eerst volgende overnachting is 75 km verder.
Vanavond kunnen we hier eten en voor de lunch hebben het overgebleven stokbrood gesmeerd. Koffie en thee is er volop.
Mijn breiwerk is weer uit de tas en A’miek heeft Netflix.
Om morgen niet ergens voor een gesloten deur te staan hebben we maar alvast iets geboekt. Het wordt wel door fietsen ongeveer 95 km hebben we berekend. Nu maar hopen dat er niet te veel steile klimmetjes in zitten of we teveel wind tegen hebbben anders moeten we toch ergens in een schuur slapen. Gisteren hadden we er al een paar uitgezocht.
Toch nog tussen de druppels door een wandelingetje door het dorp gemaakt. Het kerkhofje konden we niet overslaan, ook daar lagen 8 jonge vliegeniers tussen de 20 en 28 jaar begraven. Het maakte me stil. Overal kom je monumenten en monumentjes tegen van allebei de oorlogen. In elk dorp is er een wel een.
Vanavond in huis gegeten. Gewoon wat de pot schaft en dat was niet mis. Als aperitief werd er een bramenlikeur met witte wijn ingeschonken. Toen stond er een heerlijke bloemkoolsoep op tafel gevolgd door canard met een kruidige saus en groenten. En dan ben je nog niet klaar, want er kwam nog kaas en een toetje. Natuurlijk alles vergezeld van rode wijn. Koffie toe. Toen deed de gastvrouw de gordijnen dicht en wenste ze ons welterusten. Dus gaan we maar naar bed. À demain.
Yvonne.

Geschreven door YvonneFietst