De bergen waren weg en de wereld was klein toen we vertrokken. Buiten dat was het nog koud ook, maar er moest gefietst worden. Van snel de heuveltjes op fietsen krijg je het warm alleen de afdalingen vielen tegen. Heel langzaam trok de mist op en zagen we weer wat van de omgeving. Het was super stil behalve de kerkklokken, goh wat maken die dingen een kabaal.
Na 10:00 kwam er leven in de brouwerij. Ook de slakkenfietsers gingen opweg. Die hadden waarschijnlijk hun tentjes nat ingepakt. Annemiek vroeg zich af of we wel de goede richting op gingen omdat iedereen de andere kant op fietste😂😂. Ze spoort niet, daar kom ik steeds meer achter.
Na 25km eindelijk de zon en dikke kleding kon uit. Plotseling om de hoek van het pad een BioHotel. We moesten vol in de remmen anders waren we er voorbij. De gasten daar zaten nog aan het ontbijt en het terras was nog niet open, maar daar hadden wij geen boodschap aan. KOFFIE en plassen dat was belangrijk.
Later reden er nog wat oude mannen voor ons die er duidelijk de pest in hadden dat wij met onze e-Bikes er voorbij gingen. Ze waren niet blij. Wij hadden binnenpret.
Toen we het bordje Grenzmuseum zagen wisten we dat we in de voormalige DDR waren. Verder merk je alleen dat de fietspaden nieuw zijn en prachtig aangelegd. MiepMiep was er nog niet op berekend en stuurt ons regelmatig de snelweg op.
Wat een prachtige oude stadjes met alleen maar Fachwerk Häuser. Sommige vervallen en andere schitterend gerestaureerd. We vergaapten ons aan al het moois.
Uiteindelijk zijn we na 78 km om 15:00 beland in een B&B annex camping aan de Werre. Een geweldig oud gerenoveerd gebouw met bier en een grill. Het ritme begint er na een week in te komen. Ik vraag me nog steeds af of we Praag halen, maar fietsen is weer echt ons ding aan het worden. Zolang het maar niet regent.

Geschreven door YvonneFietst