Vandaag rijden we Tours binnen en is het eerste route boekje uit.

Het weer is heerlijk geworden en ik moet uitkijken dat ik niet verbrand. Geen regen meer gehad en de zon schijnt volop. Nog wel wat wind en altijd tegen!! ’s Avonds ben ik zo moe dat ik met mijn iPad op mijn buik in slaap val zonder een woord getikt te hebben. Ik moet het rustiger aan gaan doen.

Mijn ribben zijn pijnlijk, maar het is te doen. We zijn nog steeds met zijn vijven onderweg . Er wordt hard gefietst en veel gelachen. Gisteren was een dag van veel klimmetjes, maar aan het einde van de dag als we allemaal moe zijn rijd ik ze allemaal voorbij met de turbo erop. Verder gebruik ik alleen de eco of uit stand. Mijn batterij laadt ik tussendoor bij want met tegenwind en klimmen gebruikt ie veel energie. Soms in ‘café waar pauze gehouden wordt of ik heb ook al bij mensen aan gebeld en gevraagd of ik hem daar aan het infuus mocht leggen. Geen probleem.

Vrijdag 8 mei was een herdenkingsdag. Bij de monumenten, meestal van de eerste wereldoorlog in alle dorpen lagen bloemen.
De velden veranderen ook in het noorden moet alles nog gaan groeien en daarna reden we door bloeiende koolzaadvelden en opkomend graan in hier in het midden is het koolzaad uitgebloeid en staat het graan al 50 cm hoog.

Eergisteren kwamen we op een terras nog een echtpaar. Zij zijn verder met ons meegereden en hebben met ons overnacht in een chambre d’hote.
We worden onderweg ook veel aangemoedigd. Een kleurig gezicht zo’n rijtje van 7 vol bepakte fietsen. Het echtpaar heeft ons gisteren weer verlaten en is hun eigen weggegaan.
Han komen we elke dag ergens tegen. Het is nooit afgesproken maar omdat we dezelfde route rijden is de kans groot. Gisteren hebben de nieuwe uitgezette route gevolgd, maar daardoor hebben we een omweg van 25 km gemaakt. Mooie route dat wel. De eerste wandelaar zijn we daar ook tegengekomen, een oudere Engelsman die op 1 april was vertrokken uit Londen, maar omdat zijn rugzak te zwaar werd had hij in Parijs een oude Engelse kinderwagen gekocht en daar liggen zijn spullen in. Het lijkt me toch niet makkelijk om dat ding de bergen in te krijgen en naar beneden, wat soms echt stijl is, lijkt me levensgevaarlijk.

We hebben nu in Vouvray geslapen. Avondeten was er eigenlijk,niet, maar de gastvrouw heeft sla uit de tuin ge plukt en een heerlijke salde gemaakt met eigengemaakte paté en ijs toe. Heerlijk en ontzettend gastvrij. Er wordt gelukkig wat Engels gesproken wat handig is met reserveren. Mijn Frans is roestig, maar met veel smeren komt het wel los. Dadelijk om 8 uur ontbijt en zingen voor Gunnar zijn vrouw via FaceTime, want zij is jarig.

Ik heb wel gemerkt dat alleen zijn niet zo mijn ding is. Ik heb graag mensen om me heen. Thuis alleen zijn is prettig dat is vertrouwd, maar hier is het wel anders om totaal op jezelf aangewezen te zijn.

De wekker liep af dus opstaan, inpakken, wat nog steeds niet gestructureerd is, ontbijten en gaan met de banaan. Have a nice day every one!

Geschreven door YvonneFietst