Een mooie dag, maar wat begon die koud. Brrr ik had het idee dat het vroor! Kei en keihard fietsen om warm te worden, maar dat duurde toch nog even want er stonden een paar afdalingen op de kaart.
Dit was het begin van mijn blog over gisteren, maar ik kwam niet ver. Omdat we doodmoe waren en het laat was, gewoon bedtijd. Even proberen het verhaal af te maken.

Annemiek stelde voor om morgen (vandaag dus😳) een broek aan te trekken. Dat vond ik overdreven, hoewel ik de koukleum. Rond half elf werd het tijd voor een bakkie en we wilden ook de accu laden. Na wat rond rijden in een stadje Bevern hadden we eindelijk een Eiscafé gevonden. Mijn hemel wat was het al heet geworden maar de koffie en een mega Eisbecher smaakten super. Bij vertrek had Miek de grandioze opmerking dat het leek dat haar fiets zo klein werd alsof ie gekrompen was 😂😂😂. Tuurlijk doen fietsen dat. Ik kwam niet meer bij, maar toen ik nog eens goed keek zag ik dat haar zadel wel heel erg laag stond🤔🤔. Stop!! Inderdaad het zadel zat los en kon ik zo omhoog sjorren. Kilometers door fietsen tot we ergens een werkplaats tegen kwamen en er iemand zo vriendelijk was om het zadel vast te zetten. (Nee, ik heb geen waterpomptang of baco bij me. Die was ervoor nodig).
Verderop op een smal landweggetje kwam er een mega mega mega landbouwmachine van het land die me bijna de greppel in stuurde terwijl ik stilstond om hem langs te laten.

Na nog een korte pauze zijn we in Hullersen gestopt om te slapen. Een galerie met een prachtige tuin.
's Avonds zijn we 3 km naar Einbeck gefietst om wat te eten. En nu komt het! We hadden geen kaart, geen adres en geen telefoonnr meegenomen. Na het eten was het donker zoek dan de weg terug nog maar eens. We konden ons de naam van het gehucht niet eens meer herinneren. Iets met Hul.... Of zo! En alle suggesties die ik in tante Mio stopte liepen op niets uit. Dan maar op goed gelukt de richting zoeken. Borden volgen had geen zin omdat we toch geen naam wisten. Alleen borden met een fiets erop kon ons de juiste richting in wijzen, maar die zijn ook moeilijk te vinden in het donker. Veel mensen waren er ook niet meer in de buitengebieden te vinden. Uiteindelijk iemand die haar hond uitliet stuurde ons in de juiste richting. Over een grindpad hoe kan het anders. Maar in het gehucht met allemaal rond lopende heuvel af en op gaande straatjes hadden we weer een probleem. Een boer op zijn erf wees ons in de goede richting van de Steingalerie. Maar de stomdronken lor, je moet het aan iemand vragen toch? Die wist het en bracht ons wiebelend en zwalkend naar het juiste pad. Eindelijk na 30 min en X aantal kilometer waren we eindelijk bij ons bed aan beland. Vandaar dat er gisteren geen update was😊
Slapen in Hullersen bij Gästehaus Huldersun in de Dorfstrasse 10 met ontbijt.

Geschreven door YvonneFietst