Op tijd vliegen en naar huis. Lekker weer de tuin in, waar naar ik vermoedt veel, zeer veel werk op me wacht. Ik had er zin in.

Lex stond op SPL op me te wachten met een prachtig boeket van Leila&Geert en John&Bep.
Voor Mariet en Jopie stond ook een welkomsdelegatie klaar. Leuke warme thuiskomst voor iedereen!

Op weg naar huis realiseerde ik me dat ik deze keer niet naar bed hoef. Ha ha das weer eens wat anders, ‘vroeger’! lag ik al in de auto naar huis te pitten. Nu kon gewoon de draad oppakken. Maar dat pakte anders uit.

Toch maar even naar het ziekenhuis! Mmmm de huisarts vertrouwde het niet nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat hij geen 2de keer in mijn grote teen mocht knijpen omdat ik dan toch wel ontzettend boos op hem zou worden. Op de foto bleek dat het botje uit meerdere stukjes bestond, wat niet de bedoeling was. Ze waren enigszins verbaasd toe ik liet weten dat het woensdag al gebeurd was. Met dank aan mijn niet zo charmante maar oerdegelijke Keen fiets/wandelschoenen. Enfin gips erom, weekend rust (had ik niet in gedachten),maandag terug voor een loopgipsschoentje en met de boodschap dat het wel 4 tot 6 weken kon duren. Nu strompel ik op krukken door het huis! Maar het komt goed! Ik word gewoon verplicht om de foto’s uit te zoeken en een album te maken.

Nu wil ik nog iedereen een dikke knuffel geven en bedanken voor alle support, e-mails, leuke en lieve berichtjes. Het was super om onderweg alle reacties te lezen en te beantwoorden. Je hebt er bijna een dagtaak aan, maar het is zo leuk om te doen. Nogmaals heel heel veel dank allemaal en een dikke 💋.
Jullie zijn van harte welkom om op ‘ziekenbezoek’ te komen. Zelf kan ik nergens heen. De auto gaat niet lukken met gisp om mijn voet. Met krukken lopen is belachelijk ingewikkeld en de fiets is nog onderweg naar huis. Maar koffie of thee is er altijd.

Liefs ❤️

Geschreven door YvonneFietst