Een paar uur geleden heb ik mijn fietsgroepje verlaten.
Van nu af moet ik als een grote meid op eigen benen staan. Hoewel madame Mio me in de steek heeft gelaten moet het me tenminste lukken om met de kaart in Villeneuve de Duras te komen waar we Lex zijn verjaardag vieren. Daarna zien we wel verder.

Vanmorgen gestart vanuit een prachtig onderkomen. Na een heerlijk ontbijt in de woonkeuken met eigengemaakte jams en yoghurt. Het huis was in een natuurlijke grot gemaakt. Zelfs een van de kamers was in de grot. De heer des huizes was badkamerinstallateur, dus dat zag er gelikt uit.

In Tours wilde ik al afscheid nemen nadat we een stempel in de kathedraal hadden gehaald, maar de stad was om 10:00 nog niet helemaal wakker en het was fantastisch fietsweer. Dus gewoon doorfietsen. Soms was het zelfs prettig om in de schaduw te rijden. Zo warm!! Ben benieuwd hoelang dat duurt. Absurd, 4 dagen geleden klaagde ik nog over de wind en de regen. Wat vergeet je zo iets toch gauw! Vandaar dat ik vandaag toch weer 75km in de benen heb zitten. De benen doen het goed! Spierpijn noppes meer. De billen is een ander verhaal. Zweten is niet zo lekker in een fietsbroek. Maar dat komt wel goed met alle zalfjes die Nina mee heeft gegeven.

Na de lunch/koffie/acculaad pauze zijn we nog een uurtje doorgereden en daarna ben ik in Dangé Ste Romain na de bierpauze achtergebleven . Afscheid met kussen, cadeautje en buen Camino wensen. Zo lief en een beetje vreemd om weer alleen te zijn. In de Marie heb ik bij madame Richardson een sleutel voor het Pelgrimshuis gekregen, maar ik moest wel mijn pelgrimspaspoort tonen en laten stempelen. Toen ik opbelde kreeg ik eerst een riedel Frans over me heen, maar ze begreep uit mijn gestuntel wel wat ik bedoelde. Met een A4tje in mijn hand op zoek naar dat huis. Stond ik eerst bij vreemde mensen aan de deur te morrelen. Je wil niet weten hoe die keken. Boven de dierenarts moest ik zijn en tegenover het cultureel centrum. Lekker muziek komt daar vandaan. Het is een eenvoudige slaapgelegenheid met keuken en een heerlijk warme douche. De fiets staat in de gang, past net, maar ik laat hem echt niet buiten staan. De was is gedaan en die hang op het aanwezige wasrek te drogen. Het is warm en de ramen staan tegen elkaar open. Het droogt tenminste.

Dadelijk naar het dorp om een plat du jour te eten en dan lekker relaxed naar bed, zonder dat ik deze dag helemaal total loss ben. Ik denk dat 75 km per dag genoeg voor me zijn.

Geschreven door YvonneFietst