Het begon lekker, volgens de hoteleigenaar zou er na het klimmetje alsmaar vals plat komen. Wat kon die man jokken. Het werd klimmmen, klimmen en nog eens klimmen oh ja en ook nog een beetje dalen. De overnachting was geboekt dus daar hadden we geen zorgen meer om. Het moesten 72 km worden en dat is weer gelukt.
We begonnen optimistisch met korte broek en jas aan maar het werd steeds kouder en er werd steeds meer aangetrokken. Frankrijk is echt een mooi land maar alleen als de zon schijnt anders is het net zo saai als op elke andere plek op aarde. Bakkers zijn schaars dus als je er een tegenkomt moet je gelijk naar binnen voor brood. Een half stokbrood voor de lunch een heel brood krijgen we toch niet op.
Voor een koffie waren we gestopt in een klein dorpje bij een Tabac. Maar het bleek al 12:30 te zijn. Lunchpauze voor de Fransen dus. Het etablissement stroomde vol met hongerige arbeiders die heel vreemd naar 2 vrouwen in fietsoutfit zaten te kijken. Wijn en bier stroomde rijkelijk en daarna gaan ze weer aan het werk. Ik vraag me dan wel af of de muurtjes wel recht gemetseld worden of dat ze er net zo gaan uitzien als in de Efteling.
Annemiek en ik zijn aardig op elkaar in gespeeld! Gisteren reden we weer langs een blaffende hond achter een hek en we riepen tegelijkertijd: Houdt je kop! 😎 soms is het eng dat we zoveel hetzelfde doen en zeggen. Misschien zijn we te lang met elkaar op pad.😉
De wegen waar we fietsen zijn erg autoluw, maar soms is het zo stil dat ik de koeien maar gedag zeg en die kijken je dan heel verbaasd aan. De jonge kalfjes schrokken van ons en liepen snel naar hun moeder. Zou ik ook doen wanneer er 2 halvegaren voorbij komen met een fel geel en een nog feller roze jas voorbij komen. De pakken moesten uit de tas want het begon eerst zachtjes en daarna hard te regenen.
Tot zo ver, Yvonne
We telden de klimeters af naar ons eindpunt. Maar ook de klimmen die we moesten doen. Eindelijk waren we op de plaats van bestemming. Bij een Nederlands echtpaar, Hans en Joke, die sinds 3 jaar in Frankrijk wonen en een B&B runnen. We werden gastvrij onthaald in een prachtig gastenverblijf. Onder het genot van een drankje, hebben we verhalen uitgewisseld met de eigenaren. Het voelde als thuis. We konden aanschuiven bij het eten, of liever gezegd, zij schoven bij ons aan in het gastenverblijf. Nog heerlijk nagetafeld, waarbij Yvonne haar breiwerk erbij haalde. Er zat wat wol door elkaar, maar Hans had het geduld om dit uit elkaar te halen. Hopelijk wordt dit niet bij de rekening gezet😏. De dag konden we afsluiten in een mooie slaapkamer, met heerlijke bedden.
Het laatste woord was van Annemiek

Geschreven door YvonneFietst