Het begon super met een zeer uitgebreid en smakelijk ontbijt. De fietsen uit de kelder omhoog gesleept, opgetuigd en weg waren we. Tante Mio stuurde ons links af terwijl rechtsaf 1,5km korter was geweest. En toen begon het: pad op! Fout! Na 2x keren had tante eindelijk door waar we heen wilde. Lekker door rijden langs de glooiende paden en zo vroeg nog geen verkeer. So far so good. Omdat we die nare bospaden wilden vermijden en op het pad langs de weg wilde blijven, maar tante mio dat niet aangaf moesten we op de borden afgaan en niet de route R1 blijven volgen. Maar dat liep anders. Hoge berg op, maar dat was de verkeerde berg. Nadat we 3x op hetzelfde punt uitkwamen hadden we de juiste weg eindelijk gevonden en toen raakten we elkaar kwijt. Hoera voor mobiel!! Toen kwamen er behoorlijke klimpartijen, wat een aanslag was op het vermogen van de accu's. Bij een Tankstelle werd het tijd voor koffie en opladen, bleken ze er geen vrij stopcontact te hebben. Wij weer verder met klimmen en dalen. In een hotel in Ballenstedt wilden we iets eten en opladen. Het bleek een Van Der Valk te zijn. Op onze ze vraag of we mochten laden kregen we nul op het request. De onvriendelijke dame stuurde ons gewoon weg. Weg zagen er ook niet uit. Een 100m verder werden we vriendelijk ontvangen, hoewel ze nog niet open waren. We konden alvast plaats nemen en opladen was geen probleem. Na een uurtje en taart en koffie waren we weer weg. Effen door trappen want we hadden nog wat in te halen. Weer een idioot steil pad waar je lopend naar beneden moest!!!
Oversteken en de route volgen over het asfalt. Heerlijk!!!
De straat oversteken en verder een berg op. Mijn hemel wat lang klimmen en dat 7%. Pffff eindelijk boven begreep ik er niets van. Geen route bordjes en tante Mio protesteerde ook niet. Het bleek achteraf dat we die berg niet op hadden moeten fietsen😡. Hoe blond kan je zijn😊. Gewoon door rijden en onderdak zoeken. We waren kapot. Maar dat was niet makkelijk. Bij een Gaststätte gestopt, maar die hadden geen kamer. Mevrouw was zo vriendelijk en ging gelijk zoeken waar er wel plaats was. Ongeveer 5km TERUG de heuvel op die we net naar beneden waren komen suizen was een Gasthof en daar was plaats. Maar wij hadden echt geen puf meer om terug te gaan. Haar man bood aan om onze met de Transporter er heen te brengen. Fietsen ingeladen en we werden zeer lux weggebracht. Zo ongelofelijk vriendelijken aardig waren die mensen.
De dame van het Gasthaus was er nog niet maar die kwam een half uurtje later. Dat wisten we gelukkig al. Ze moest weer weg maar we konden in het huis en naar de kamer. Fietsen in de schuur en wij naar boven. Een prachtig oud huis uit 1914. Iets in de buurt eten was niet mogelijk maar ze heeft snel iets voor ons geïmproviseerd. Zelf gingen ze weg en lieten ons in het volste vertrouwen achter. Zelfs een kussentje werd voor ons in de tuinstoel gelegd. Wij waren echt verbaasd over zoveel vriendelijkheid en vertrouwen.
Kamer zonder TV niet dat we kijken maar het viel Miek gewoon op. En geen WiFi en telefoonbereik. Wat een rust! Morgen zitten we om 7:30 weer op de fiets en hopen dat we zonder problemen de weg kunnen vinden. Anders wordt Berlijn bereiken ook nog een probleem.
Slapen bij Elisabeth Finke "Zum Forsthaus" Degenershausen 2, in Wieserode

Geschreven door YvonneFietst