Au, dat deed pijn. Die wekker. Het was nog donker. Na een perfect ontbijt zaten we om 07:00 op de fiets. Wij het stadje uit en de schoolkids de stad in.
De frisse ochtend maakte dat we lekker konden door trappen. Om 10:00 koffiepauze bij een Italiaan die nog niet open was maar voor ons wel een bakkie had. Annemiek heeft gelijk haar accu een shotje gegeven.
Regelmatig wordt er gevraagd waar we heen gaan en als je dan Berlijn noemt neemt de verbazing nog meer toe.
De wegbewijzering is uitstekend gewoon de bordjes R1 volgen of de rode fiets met het pijltje. Verkeerd rijden is haast onmogelijk, maar ons lukt het regelmatig. Soms let ik teveel op de omgeving en hoor ik Tante Mio niet piepen, behalve wanneer ze in paniek raakt, maar dan zitten we al op het verkeerde pad. Verder heb ik niks te klagen, behalve over die NIET geasfalteerde paden. Die zijn een regelrechte ramp en daar zijn er veel van. De Camino was veel beter wat de wegen betreft. Soms is het echt eng om zo'n pad naar beneden te gaan. We komen der wel en doen het rustig aan. Het landschap is prachtig. Veel mooie boerderijen, soms fietsen we dwars over het erf.
Na Augustdorf begon het klimmen en dalen. Een voorproefje voor de Harz. Ik moest even uitvogelen hoe het ook alweer moest met schakelen en de ondersteuning, maar dat had ik snel weer onder de knie. Annemiek 'haar' fiets zit iets anders in elkaar, dus die mocht het zelf ervaren en ausvögelen. Dat lukt nu ook aardig. Na de lunch echt lekker door gefietst en toen het tijd werd om een slaapplek te zoeken kwamen we bij een Heuherberg. Geen kamer maar we hadden er in het hooi kunnen slapen. Eigenlijk jammer dat we niet gekeken hebben hoe het eruit zag, misschien was het leuk geweest.
Toch maar 15km doorgereden tot Nieheim. Daar begeleidde een zeer vriendelijk meneer ons tot aan een pension, alwaar we nu verblijven en morgen om 05:30 weer opstaan om weer een warme dag het hoofd te bieden.
Slapen in Haus am Park in Nieheim.

Geschreven door YvonneFietst