De afgelopen 10 dagen hebben mijn ribben rust gehad en konden genezen. Wat aardig lukte!
Tot Lex kwam en mij stevig knuffelde en schrok van mijn au au au au! Toen had ik weer 2 dagen achterstand opgelopen. Het was geweldig om Lex, Annemiek, Rob en Irene te zien. We hebben Lex zijn verjaardag gevierd bij Willem en Inez en nog een paar dagen gerelaxt.
Vanochtend zijn zij naar huis gereden en ben ik op de fiets gestapt. Later gestart dan gepland, maar dat was te verwachten als je ons kent.

Aangezien ik lui ben aangelegd heb ik de afgelopen 10 dagen maar 100km gefietst. Nou ja dat heb ik geweten! Pffff wat waren die eerste klimmetjes zwaar! Maar allengs ging het beter. Door de oneindige wijngaarden richting Cadillac om de route weer op te pikken. Prachtig weer om op de fiets te zitten en ik ben door schitterende dorpen gereden. Ben benieuwd of ik morgen spierpijn heb.

In Cadillac ben ik onderdak gaan zoeken. En dat heb ik. Gratis en voor nope, in een cel😀😀van een gesticht. Speciaal voor pelgrims. Met een simpele koude maaltijd en een simpel ontbijt voor morgen. De waterkoker voor de thee werd apart geleverd.

Hé gebabbel buiten. Ja wel er was nog een klant voor de cel naast me! Gezellig. Hilde uit België is ook alleen onderweg. We hebben samen gegeten met nog 2 Nederlandse dames, die al op een terras aan het bier zaten.
Morgen moeten we om 9:00 wegwezen, maar ik zal de wekker moeten zetten want van het licht zal ik niet wakker worden in mijn cel. Het is hier aardedonker.

Geschreven door YvonneFietst