Vanmorgen was om 4:45 uur het ochtendgebed. Daarna gelukkig nog een beetje geslapen en om 8 uur hadden we een heerlijk ontbijt op het zonnige terras met uitzicht op de Kasba.

Na het ontbijt uitgecheckt en naar de Kasba gelopen. Via een andere ingang gekeken of we daar gratis naar binnen konden. Volgens de man van ons hotel zou de toegang namelijk gratis zijn als je niet via de poort naar binnen ging. Dat bleek niet het geval, maar we kregen het wel voor elkaar om voor de helft van de prijs naar binnen te gaan. Best een leuk spel dat onderhandelen.

In de Kasba van Aït Benhaddou worden vaak scènes voor films en series opgenomen zoals Game of Thrones, Jewel of the Nile en Indiana Jones. Het is een doolhof van smalle straatjes en vol met souvenierwinkeltjes. Hoe leuk voor twee vrouwen! Alleen kan je in Marokko niet rustig rondkijken; er staat direct iemand naast je om te vertellen hoe mooi zijn spullen zijn en hoe goed de prijzen.
We zijn ook nog naar de top gelopen waar we een geweldig uitzicht hadden.

Om half 11 waren we weer bij de auto en gingen we op weg naar Zagora. Een rit van 200 km weer dwars door de bergen, maar deze keer was de maximale hoogte 1560 meter. Het landschap deed denken aan de Grand Canyon in de VS. Zo mooi!

Er was weer meerdere keren een politiecontrole maar deze keer mochten we zo doorrijden.

Onderweg nog getankt. De hele auto afgezocht naar de knop om de tankdop te openen, bleek het gewoon een klepje te zijn die je open kon duwen en de dop draaide je dan met de sleutel open. Lekker dom. Ik had de pompbediende gevraagd de auto vol te tanken, maar er kwam geen einde aan. Blijkbaar heeft deze auto een enorme tankinhoud van zo’n 80 liter. Er ging namelijk 58 liter in en we hadden hem nog niet eens leeg.

In een van de volgende stadjes gingen we koffie drinken. Bij het teruglopen naar de auto werden we aangesproken door een man. Het stomme is dat ik er direct vanuit ga dat hij dan iets wil verkopen of om geld wou vragen, maar hij was gewoon heel vriendelijk en was benieuwd waar we vandaan kwamen en wenste ons een fijne dag toe. Verder niets. Hij zag er ook heel verzorgd uit. Blijkbaar ben ik zo achterdochtig geworden dat ik standaard uitga van het slechte.

We moesten nog ongeveer een uur rijden en Mayra en ik hadden het beiden een beetje gehad; hoofdpijn en moe en toe aan lunch. Onderweg was er in de kleine plaatsjes geen bar of restaurant te vinden. Vervolgens in een iets grotere plaats de auto geparkeerd om een restaurant te zoeken en toen kwam ik op het idee om te checken of het circulatiesysteem van de auto wel goed stond. Nou niet dus. We hadden gewoon zuurstofgebrek.
Helaas was overigens hier ook geen plek om te lunchen. We werden doorverwezen naar Zagora.

Daar de eerste de beste eetplek langs de hoofdstraat genomen en 2 broodjes besteld. Het was inmiddels half 3. Uiteindelijk moesten we nog 30 minuten wachten op een broodje kaas en een broodje kip terwijl er geen andere gasten waren. Beetje vervelend. De temperatuur was wel lekker: 26 graden. Hier kwam een jongeman naar ons toe die een praatje begon zonder bijbedoelingen. Of hij moet interesse hebben gehad in Mayra, maar hij heeft niet gevraagd of ze single was.

We moesten nog 5,5 km rijden naar ons onderkomen: Riad Soleil du Monde. De laatste 600 meter was een bijzonder avontuurlijk onverhard weggetje maar gelukkig hebben we een kleine auto en geen Tesla 😉.

De Riad bleek een prachtig familiehuis met verschillende tuinen er omheen, gezellige zitjes en twee zwembaden in aparte tuinen.
We kregen een welkomstthee en hadden een heerlijk plekje gevonden in een tuinhuisje. Ik was behoorlijk moe en dit was dan ook wel heel lekker.
Vervolgens toch maar even in een (koud) zwembad gezwommen en daarna weer relaxen in het tuinhuisje.
Ik nam een koffie en Mayra nam een Sprite. Alleen duurde het heel lang voordat de Sprite kwam. Bleek dat ze die helemaal niet hadden, maar speciaal voor haar was er iemand van de familie dat gaan regelen.

Het diner hadden we op het terras. Er was wat verwarring omdat we bij aankomst hadden doorgegeven wat we wilden eten, maar dat was niet goed bij de keuken aangekomen. Natuurlijk werd het geregeld en hebben we lekker (en snel) gegeten: salade en een soort beef kebab met frietjes. Als dessert pudding met banaan en rozijnen.

Na het eten hebben we de tassen voor morgen voorbereid en Mayra heeft met Daan gebeld.
Weer rond half 10 gaan slapen. Toen was het nog 22 graden.

Geschreven door ReizenmetLaura