Na het ontbijt was het tijd om afscheid te nemen van onze 3 geweldige begeleiders.

We hadden een reis van 335km naar Etosha waarvan de eerste 110km over gravel en de rest over, heel luxe, asfalt. In Namibië moet je tanken zodra dat kan, omdat je niet zeker kan weten of het volgende tankstation wel benzine heeft, dus onderweg twee keer getankt.

Etosha is een nationaal park en in bezit van de overheid. We waren tevoren gewaarschuwd dat de mensen (ambtenaren) minder gemotiveerd zijn dan de medewerkers bij niet-overheidsinstanties. Bij de poort was dat al te merken: veel papierwerk en zo weinig mogelijk woorden gebruiken waardoor het op snauwen lijkt.
Doorgereden naar Okaukuejo (onderweg de eerste olifant gezien), een soort resort binnen het park met huisjes, kampeerplekken, een zwembad, restaurant, winkel, postkantoor, etc.

Het inchecken betrof ook het invullen van veel papier. Direct de laatste 2 plekken in de game drive van vanavond geboekt. Gelukkig was er nog plek. Terwijl wij aan het inchecken waren, gaf iemand die we eerder hadden ontmoet deze reis (de Amsterdamse vader en dochter die we bij het kajakken hadden ontmoet) hun plekken terug omdat het in 2 verschillende auto’s was. Wij vonden dat niet erg dus dat was mooi geregeld. We kregen de sleutel pas na half 3, daarom eerst wat gaan drinken bij het restaurant en toen een stuk in het park rondgereden. Het was inmiddels 38 graden bij een strakblauwe lucht.

Om 3 uur de sleutel van onze waterhole chalet opgehaald. Het huisje ligt in het deel vlakbij de grootste waterhole en daar was dan ook direct een kudde olifanten, zebra’s, een giraf en een paar springbokken.
Ons huisje is heel luxe na twee nachten in de tent. We hebben airco! Ik moet ook eerlijk toegeven dat wij een upgrade hadden gedaan. De standaard kamers waren net barakken.

Voor het eten nog een keer bij de waterhole gaan kijken. Er was een olifant die daar alleen stond en alle tijd nam. In de verte was een kudde zebra’s en een groep giraffen te wachten tot de olifant weg zou gaan wat hij dus maar niet deed. De springbokken waren niet bang en gingen gewoon water drinken. Zo kan je dus zien wie bang is voor wie.

Om 6 uur gaan eten, omdat we op tijd weg moesten. Na alle horror verhalen viel het ons reuze mee. Het was goed eten, de bediening was vriendelijk en we waren op tijd klaar. We hoorden van vader en dochter dat het de avond daarvoor een drama was geweest. Ruim een uur wachten op het eten, hoofdgerecht vóór het voorgerecht en huilende en schreeuwende mensen. Die waren vast niet in zo’n dorpje in het binnenland geweest om alles in perspectief te kunnen plaatsen…

Onze game drive begon om 7 uur en het werd al snel donker. Bij de eerste waterhole zagen we 6 leeuwen, een zwarte neushoorn, springbokken en een jakhals.
De tweede waterhole was een stuk rijden en in eerste instantie stond er alleen een zwarte neushoorn, maar al heel snel kwam er een tweede en toen kwam er vlak langs de auto een olifant en daarna nog een. Indrukwekkend hoe die in het donker opdoemen. Ze zijn zo groot!
Op het moment dat we weg zouden rijden, zagen we een cheeta! Wow, die was zo mooi! Daarna kwam er ook nog een hyena.die is niet zo mooi 😉.
Op de terugweg zagen we nog een groep gnoes en ontdekte onze gids een small spotted wildcat. het leek gewoon een lief huiskatje, maar die zou het daar niet lang overleven. Deze wildcat is heel zeldzaam, dus het was bijzonder om hem te zien.

Om 10 uur waren we weer terug en hebben we nog even bij de waterhole zitten kijken hoe witte moeder neushoorns met kind elkaar waarschuwen en aftasten. Of was het begroeten?

Geschreven door ReizenmetLaura