Tijd om weer een ander deel van Zuid-Afrika te gaan verkennen. Tot nu toe waren de verschillen erg groot. In de buurt van Ohrigstad en dan met name bij de bezienswaardigheden was het tempo ongelooflijk laag. Het toppunt was de entree bij Bourke’s Luck Potholes. Naast loket 1 stond een dame die vertelde dat we naar het volgende loket moesten rijden. Daar stond iemand buiten die het geld aannam. Die gaf het aan iemand in het huisje en die gaf het aan nog iemand anders die het vervolgens telde en het wisselgeld gaf aan degene naast hem. Die gaf het dan aan degene die naast de auto stond en die gaf het aan ons.
Of een plek waar we koffie dronken. Er stond 1 dame aan de kassa die de bestelling opnam. Er stonden een stuk of 10 medewerkers erachter gezellig met elkaar te kletsen en te hangen. Vervolgens werd er iemand bij geroepen die de koffie moest maken en toen duurde het nog 10 minuten. Maar iedereen is echt super vriendelijk.
Bij het Krugerpark ligt het tempo een stuk hoger. Nog niet zo hoog als bij die gekke Nederlanders, maar toch. De prijzen daar liggen overigens ook een stuk hoger.
De gehuchten waar we doorrijden bestaan uit gammele huisjes met een enorme puinhoop er omheen. Overal afval (en ratten). De grotere plaatsen hebben ook rijkere buurten. Herkenbaar aan de mooiere huizen achter grote hekken.
De wegen variëren ook nogal in kwaliteit. Meestal prima, maar soms vol potholes waar je niet normaal over heen kan rijden. De taal is een combinatie van Engels en Nederlandsachtig.

Vandaag reden we naar Swaziland. Een koninkrijkje in Zuid-Afrika. Geregeerd door koning Mswati III.
De rit was afwisselend. Hele mooie landschappen, maar soms ook zo’n slechte weg dat we dachten er nooit te zullen komen. Een totale rit van 425 km. Vanaf 16 uur liepen er veel schoolkinderen langs de grote weg. Blijkbaar stopt de schoolbus niet in elk dorp en moeten ze soms km’s lopen langs de grote weg waar je 100 en soms zelfs 120 km/uur mag rijden!

Bij de grens van Swaziland moesten we de auto parkeren en binnen in een gebouw ons paspoort laten zien. Het was druk, dus wachten in de rij. Vervolgens slagboom door. Bij de volgende slagboom werden we tegengehouden, want we moesten nu nog in het gebouw van Swaziland onze paspoort laten zien, dus weer in de rij. Toen was het nog niet goed, want we moesten ook nog tol betalen voor de auto. Dus weer naar binnen. De man die ons iedere keer tegenhield was wel heel vriendelijk. Hij begeleidde ons naar binnen en wees het juiste loket. Eindelijk hadden we het juiste aantal stempels en mochten we door.
In Swaziland zie je wel beduidend minder krotten. Ik denk dat de koning goed voor zijn onderdanen zorgt.

Na 6,5 uur gereden te hebben zonder al te veel stopmomenten m.u.v. de grens (lunch hadden we vanochtend bij de Spar gekocht) kwamen we aan bij het hotel dat verstopt ligt in de bossen: het Forrester Arms Hotel. https://forestersarms.co.za/hotel
Morgen een rit door Swaziland en dan de grens weer over.

Geschreven door ReizenmetLaura